aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Ξεπερνάει τη φήμη της ομάδας

ΤΟΥ ΑNDREW E. KRAMER / NEW YORK TIMES

Ο Νικίτα Ζαχάροφ, αρχηγός της Μπάλτικα, της ομάδας ποδοσφαίρου του Καλίνινγκραντ, αυτής της ήρεμης, επαρχιακής πόλης, φαίνεται να έχει σχηματίσει τη δική του, αποκρυσταλλωμένη άποψη για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τον λαμπερό κόσμο του ποδοσφαίρου. «Σίγουρα δεν μπορούμε να παινευτούμε για τις μεγάλες ποδοσφαιρικές μας επιτυχίες», είπε κάπως απογοητευμένος. Άλλωστε, η ομάδα του αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία του ρωσικού πρωταθλήματος και σε όλη την πορεία των 64 της χρόνων μόνο μια φορά κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα, το 1995, «τη χρυσή χρονιά», όπως την αποκαλεί ο Ζαχάροφ.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη νίκη της ομάδας, όπως αποδείχθηκε, δεν συνίσταται σε κάποια πρόκριση εντός γηπέδου, αλλά στην απόκτηση ενός καινούργιου γηπέδου! Πιο συγκεκριμένα, ένα γιγαντιαίο υπερσύγχρονο γήπεδο αξίας 280 εκατομμυρίων δολαρίων ξεπρόβαλε μέσα από μια πρώην υπανάπτυκτη, βαλτώδη περιοχή, αποτελώντας μία από τις έξι τεράστιες αρένες που δημιουργήθηκαν ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φέτος διοργανώνεται στη Ρωσία. Με τη λήξη της διοργάνωσης, μικρές ομάδες όπως η Μπάλτικα θα μπορούν να ξαναχρησιμοποιήσουν τους χώρους τους, αποκτώντας έτσι τον δικό τους!

Η κατασκευή των γηπέδων και των λοιπών βοηθητικών χώρων φημολογείται πως ανήλθε στο υπέρογκο ποσό των 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων και η εν λόγω ενέργεια αποτελεί ένδειξη της καλά οργανωμένης σύμπραξης των Ρώσων ολιγαρχών, προκειμένου να φέρουν εις πέρας μια τόσο φιλόδοξη και κατ’ επέκταση επικερδή αποστολή.

Σύμφωνα με τον Ίλια Σουμάνοφ, αναπληρωτή διευθυντή της Επιτροπής Διεθνούς Διαφάνειας, τα γήπεδα που κτίζονται στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου ουσιαστικά αποτελούν έπαθλο για τους καλά δικτυωμένους επιχειρηματίες. «Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα λατρεύουν τα αθλητικά υπερθεάματα, αφού τεράστια ποσά δαπανούνται από τον προϋπολογισμό της εκάστοτε χώρας για την προσφορά άρτου και θεάματος», εξηγεί ο Σουμάνοφ. Αρκεί κάποιος να θυμηθεί την επικερδή συμφωνία που έλαβε χώρα στο Καλίνινγκραντ, έναν ρωσικό θύλακα μεταξύ Λιθουανίας και της Πολωνίας, και την οποία επωφελήθηκε η εταιρεία του Αράς Αγκαλάροφ. Σημειωτέον πως ο Αγκαλάροφ είναι ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στη Ρωσία, ενώ διατηρούσε εμπορικές σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο συνεργάστηκε το 2013 για τη διοργάνωση του διαγωνισμού ομορφιάς «Μις Κόσμος» στη Ρωσία. Ο Σουμάνοφ εξηγεί πως η εν λόγω οικογένεια έχει καταφέρει να σχηματίσει άρρηκτα πλέγματα συνεργασιών και εκτός Ρωσίας, σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή το Αζερμπαϊτζάν.

Το γήπεδο στο Καλίνινγκραντ είναι μεταξύ εκείνων που θα διατεθούν για τις πόλεις που δεν έχουν κάποια κορυφαία ποδοσφαιρική ομάδα. Για παράδειγμα, ένα γήπεδο με 45.000 θέσεις δόθηκε στο Σαράνσκ, μια πόλη με πληθυσμό 297.000 κατοίκων. Τα νέα στάδια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνουν τα διακριτικά γνωρίσματα της κάθε πόλης και να αποπνέουν την ιδιαίτερή της αισθητική. Σε αυτό το σημείο, αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα στάδια του Καλίνινγκραντ και της Αγίας Πετρούπολης, δύο πόλεων οι οποίες φημίζονται για τα λιμάνια τους. Έτσι, και στις δύο περιπτώσεις, τα στάδια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζουν πλοία!

Ωστόσο, οι κάτοικοι του Καλίνινγκραντ φαίνεται να προβληματίζονται σοβαρά για το τι θα πρέπει να πράξουν με το στάδιο με το πέρας του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Ο χώρος των 35.000 θέσεων θα φιλοξενήσει τέσσερις αγώνες του τουρνουά τον Ιούνιο και στη συνέχεια θα περάσει στα χέρια της ομάδας Μπάλτικα, η οποία πέρσι είχε κατά μέσο όρο μόλις 4.000 θεατές σε αγώνες, με θεάματα μάλλον μειωμένου αθλητικού ενδιαφέροντος, σύμφωνα με τα βίντεο των αγώνων, με τους μετριοπαθείς οπαδούς να αρκούνται να παρακολουθούν τους δικούς τους τοπικούς «ήρωες του γηπέδου» πολύ συχνά να χάνουν!

«Εδώ δεν υπάρχουν και πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι», καταλήγει ο Βαντίμ Τσάλι, καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Καλίνινγκραντ, ενώ προσπαθεί να προσδώσει μια πιο φιλοσοφική και επιστημονική οπτική στο ζήτημα. Φυσικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά για τη Ζόγια Μπονταρένκο, ταμία σε ένα μικρό ψιλικατζίδικο που βρίσκεται κοντά στο καινούργιο στάδιο που μοιάζει με κρουαζιερόπλοιο. «Η λίστα Forbes επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, με τους επιχειρηματίες να πλουτίζουν ακόμη παραπάνω», επεσήμανε καχύποπτα η Ζόγια.

Ωστόσο, ο Άντον Αλικάνοφ, ο τοπικός κυβερνήτης, βλέπει πιο θετικά το θέμα της ανέγερσης ποδοσφαιρικών σταδίων, διευκρινίζοντας σε πρόσφατη συνέντευξή του πως τόσο το στάδιο όσο και οι σχετικές με το ποδόσφαιρο δαπάνες δύνανται να ευεργετήσουν την πόλη του Καλίνινγκραντ, αφού η ανέγερση του σταδίου εγκαινίασε ταυτόχρονα μια σειρά από αναδιαρθρωτικά έργα για την πόλη, όπως την ασφάλτωση δρόμων αλλά και την αναβάθμιση του αεροδρομίου. Μάλιστα, ο Αλικάνοφ δεν διστάζει να εγκωμιάσει τη δράση του κολοσσού Crocus Group, που ανήκει στον Αγκαλάροφ.

Συμβάσεις για τους Χειμερινούς με συγκεκριμένους κολοσσούς

Θα μπορούσε κάποιος εύλογα να αναρωτηθεί: Που έγκειται το πρόβλημα σχετικά με την ανέγερση νέου σταδίου στο Καλίνινγκραντ; Μα φυσικά στην παρουσία του ήδη υπάρχοντος σταδίου της πόλης, το οποίο τελείωσε το 1990 και αποτελεί μία από τις γηραιότερες ποδοσφαιρικές αρένες στην Ευρώπη. Το όνομά του φέρει εκείνο του Γερμανού φιλάνθρωπου Βάλτερ Σίμον, ο οποίος κάλυψε τα έξοδα για την ανέγερση του εν λόγω σταδίου. Επειδή ο Σίμον ήταν Εβραίος, οι Ναζί αποφάσισαν να μετονομάσουν το στάδιο σε Έρικ Κοχ Arena, ενώ, στο τέλος, όταν επικράτησαν οι Σοβιετικοί, τότε άλλαξαν και πάλι το όνομα του σταδίου σε Στάδιο Μπάλτικα.

Η εναλλακτική προοπτική ανακαίνισης αυτού του σταδίου, όπως υποστηρίζουν οι επικριτές των νέων δαπανηρών έργων, θα ήταν πολύ φθηνότερη. Συγκεκριμένα, η ομάδα για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, με αρχηγό τον Αλεξέι Ναβάλνι, διεξήγαγε σχετική έρευνα, σύμφωνα με τα πορίσματα της οποίας 19 από τις 24 μεγάλες συμβάσεις κατασκευής για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014 στο Σότσι είχαν συναφθεί εσκεμμένα με πολύ συγκεκριμένους κολοσσούς, συμπεριλαμβανομένης και μιας εταιρείας με επικεφαλής έναν πρώην συνεργάτη του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Το κόστος κατασκευής, κατά μέσο όρο, ανήλθε τέσσερις φορές υψηλότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις, ενώ ο Ναβάλνι υπολόγισε ότι η προετοιμασία του κάθε Ολυμπιακού σταδίου κόστιζε περίπου 510 εκατομμύρια δολάρια!

«Ιδανικά, τα ολυμπιακά στάδια θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί μόνο από έμπειρες εταιρείες, με τις χαμηλότερες τιμές, δαπανώντας μόνο τους απαραίτητους και διαθέσιμους οικονομικούς και λειτουργικούς πόρους», αναφερόταν στη μελέτη.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ