aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Ο θάνατος του ποδοσφαίρου κατοχής;

Η κατοχή δεν λέει τίποτα αν δεν μετουσιώνεται σε δημιουργία, σε παραγωγή, σε φάσεις, σε γκολ. Η μόδα του tiki-taka χαρακτήρισε την περασμένη δεκαετία το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όμως σε αυτό το Μουντιάλ φαίνεται πως το αντίδοτο λειτουργεί καλά.

Πυκνές γραμμές, αλληλοκάλυψη, καλά τρεξίματα, direct ανάπτυξη και έμφαση στα στημένα.

Το εκπληκτικό είναι πως καμία από τις τρεις ομάδες που προκρίθηκαν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν είχε πάνω από 40% ποσοστό κατοχής στον αγώνα για την φάση των «16». Ένας θρίαμβος του reactive ποδοσφαίρου. Αυτού που δεν δρα, αλλά αντιδρά.

Η Γαλλία έριξε τέσσερα γκολ στην Αργενινή κι ας είχε 40% κατοχή μπάλας.

Η Ουρουγουάη μόλις με 33%, κατάφερε να προκριθεί χωρίς να επιτρέψει στην Πορτογαλία να φτιάξει κλασικές φάσεις.

Η Ρωσία το τερμάτισε. Με 21% κατοχή, αλλά 9 χιλιόμετρα παραπάνω σε τρεξίματα (146 έναντι 137) απέκλεισε την Ισπανία στα πέναλτι και έδωσε επιπλέον τροφή για τακτική σκέψη.

Τι κι αν η Ισπανία έκανε 1137 πάσες απέναντι στην Ρωσία, νούμερο πρωτοφανές στην ιστορία του ποδοσφαίρου; Στην πραγματικότητα δεν βρήκε ποτέ τον τρόπο να ξεκλειδώσει την άμυνα της, να παίξει σωστό συνδυαστικό ποδόσφαιρο, να τρυπήσει κάθετα, να βγάλει υπερ-αριθμίες.

Η μόνη ανοιχτή κερκόπορτα που βρήκε ήταν από ένα στημένο στο 11ο λεπτό και μία πανικόβλητη αντίδραση του Ιγκνασέβιτς στην λαβή του Σέρχιο Ράμος. Ένα ατομικό λάθος του αντιπάλου, δηλαδή. Πέραν τούτου ουδέν. Απολύτως τίποτα.

Όσο κι αν το φιλοσοφήσει κάποιος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η κατοχή έχει κάποιο νόημα, μόνο όταν ξέρεις τι να κάνεις την μπάλα. Διαφορετικά είναι ένας απλός αριθμός κενός περιεχομένου.

Η καλή κατοχή είναι πράγμα… αισθητικό. Η κακή κατοχή είναι σκέτο αναισθητικό.

Στο αιώνιο ποδοσφαιρικό ερώτημα position ή possession (αναμονή ή κατοχή δηλαδή) η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια: Εξαρτάται!

Στους συλλόγους, όπου οι προπονητές έχουν άπειρο χρόνο να δουλέψουν, να χτίσουν αυτοματισμούς, χημεία, κομπίνες, το ποδόσφαιρο κατοχής θα συνεχίσει να είναι ίσως ο μοναδικός δρόμος προς την επιτυχία. Σε ένα τουρνουά 7 αγώνων (οι περισσότεροι do or die), όπου 32 ομάδες με 5-10 προπονήσεις ρίχνονται στην μάχη, ως άθροισμα ατομικού ταλέντου και όχι ως γινόμενο δουλειάς, η κατοχή μοιάζει πια με τον ασφαλέστερο δρόμο προς την αυτοκαταστροφή…

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ