Πόσο μετράει η φανέλα της (και πόσο αδίκησε τον εαυτό της με την επιλογή Καρντόσο) έδειξε εμφατικά η ΑΕΚ! Κάνοντας μια συγκλονιστική εμφάνιση, η «Ένωση» πανικόβαλε την Τράμπζονσπορ μέσα στην καυτή της έδρα και άγγιξε το θαύμα της πρόκρισης (0-2).
Μεταμορφωμένη τακτικά και ψυχολογικά, η ομάδα του Κωστένογλου στρίμωξε από το 25λεπτο τους Τούρκους (με τα γκολ των Λιβάγια και Μάνταλου) και αν δεν ήταν τόσο εξαντλημένη, θα πανηγύριζε μια επική ανατροπή. Κατάθεση ψυχής απ’ όλους τους «κιτρινόμαυρους», που αποχαιρέτησαν με ψηλά το κεφάλι την Ευρώπη και ανανέωσαν την πίστη του κόσμου τους για τους εν Ελλάδι στόχους.
Πριν τη σέντρα έμοιαζε αδύνατο. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πίστευαν στο θαύμα. Ευτυχώς όμως για την ΑΕΚ, ο Κωστένογλου κι οι παίκτες του συμπεριλαμβάνονταν σε αυτούς. Γράφοντας εκεί που πρέπει την καυτή ατμόσφαιρα και «φωνάζοντας» από το πρώτο λεπτό πόσο απελευθερωμένοι ένιωθαν, οι «κιτρινόμαυροι» έδειξαν ότι σήμερα θα ήταν άλλος το αφεντικό. Αφού ήλεγξαν λοιπόν το παιχνίδι και προειδοποίησαν με πονηρό (και ελάχιστα άστοχο) φάουλ του Μάνταλου, μετέτρεψαν την άνεση των Τούρκων σε πανικό.
Αρκούσε να δώσει το σύνθημα ο Λιβάγια (εκμεταλλευόμενος την πίεση του Ολιβέιρα στους αμυντικούς) και με αρχοντικό τελείωμα να βάλει την πρώτη σπίθα. Διότι λίγα λεπτά αργότερα η σπίθα έγινε… φωτιά στα μπατζάκια της Τράμπζονσπορ. Εξαιτίας μιας ακόμα ενέργειας του Ολιβέιρα (που κέρδισε έξυπνα πέναλτι από τον Μίκελ) και μιας ψύχραιμης εκτέλεσης του Μάνταλου που βούβανε για τα καλά την εξέδρα. Αυτό ήταν… Η ΑΕΚ είχε γίνει κυρίαρχος. Πέρα από τ’ άλλα, οι Τούρκοι έχασαν και τον πολύτιμο Ομούρ. Και θα έχαναν και τ’ αυγά και τα πασχάλια, αν ο Ολιβέιρα δεν νικιόταν στο τετ-α-τετ από τον Τσακίρ.
Με την εικόνα που είχε λοιπόν το ματς, το ημίχρονο φαινόταν λύτρωση για την Τράμπζονσπορ. Και όντως έτσι αποδείχθηκε. Διότι με το ξεκίνημα κιόλας του β’ μέρους οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν. Χρειάστηκε σωτήρια επέμβαση του Οικονόμου (σε κοντινό πλασέ του Σάρι) και το οριζόντιο δοκάρι (σε κόντρα που έβαλε ο Μπακάκης στον Ενουακουέμε) για να μείνει ανέπαφη η εστία της ΑΕΚ. Αυτό ωστόσο δεν πτόησε το ηθικό των «κιτρινόμαυρων». Δεν κλόνισε την πίστη τους στο τρίτο γκολ (το οποίο έψαχναν διαρκώς με ωραίες αντεπιθέσεις). Ούτε προβλημάτισε την άμυνά της, η οποία έδειχνε απροσπέλαστη.
Ενώ τα πάντα όμως έδειχναν υπέρ της ΑΕΚ, υπήρχε ένα μεγάλο μειονέκτημα: Η εμφανής (και όλο πιο αυξανόμενη) κούραση. Αυτή που ανάγκασε τον Κωστένογλου να αποσύρει τον εξαιρετικό -αλλά εξαντλημένο- Γαλανόπουλο και να βάλει στη θέση του τον Κρίστισιτς. Κι αυτή που δεν άφηνε καθαρό μυαλό ώστε οι (πολλές) επιθέσεις με καλές προδιαγραφές να φτάσουν σε ψύχραιμη τελική επιλογή. Ούτε εξουθενωμένοι ωστόσο παραδόθηκαν οι παίκτες του Κωστένογλου.
Χάρη και στον Μπάρκα (που επενέβη σε σουτ των Παρμάκ-Ενουακουέμε) έμειναν ως το τελευταίο δευτερόλεπτο στο ματς. Κι αφότου έχασαν και τον Λόπες στις καθυστερήσεις (που είδε κόκκινη για ν’ αποτρέψει τετ-α-τετ του Εκουμπάν), ανάγκασαν τους αρχικά μπλαζέ αντιπάλους τους να κάνουν καθυστερήσεις στο τέλος και το κοινό τους να πάρει βαθιά ανάσα ανακούφισης όταν άκουσε το σφύριγμα της λήξης.
