ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Η μπάλα θα στηθεί και πάλι σήμερα στη σέντρα για τους αγώνες της φάσης των «16» στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γαλλίας. Στην πρώτη φάση μπορεί να μην είδαμε φοβερά και τρομερά πράγματα, ωστόσο κάποιες «αναποδιές» (στα αποτελέσματα) έβαλαν μπουρλότο στη διοργάνωση, αφού τα μεγάλα φαβορί μαζεύτηκαν στην ίδια πλευρά του ταμπλό.
Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Αγγλία θα αναζητήσουν με μανία μια θέση στον μεγάλο τελικό, αλλά μόνο μία εκ των πιο πάνω θα τα καταφέρει. Ενώ στην άλλη πλευρά, η Κροατία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο ακόμη και η Ουαλία κάνουν όνειρα για την κορυφαία επιτυχία στην ιστορία τους.
Είναι αλήθεια ότι από πλευράς ποδοσφαιρικού θεάματος δεν είδαμε τίποτα σπουδαίο. Κάποια καλά ματς έγιναν, αλλά στις περισσότερες αναμετρήσεις το θέαμα θυσιάστηκε στο βωμό της σκοπιμότητας, που δεν ήταν άλλη από την πρόκριση. Ούτε και οι ειδικοί έχουν καταγράψει κάτι καινοτόμο και αξιομνημόνευτο ως προς το πλάνο και τις τακτικές που ακολούθησαν οι προπονητές. Αν υπάρχει κάτι καινούργιο ήταν τα συναισθήματα που προκάλεσαν οι διαδοχικές γροθιές στο στομάχι των Κύπριων ποδοσφαιρόφιλων.
Ισλανδοί, Βορειοιρλανδοί και Ούγγροι είναι στις καλύτερες 16 ομάδες του Euro. Κι εμείς που νομίζουμε ότι είμαστε ο ποδοσφαιρικός ομφαλός της Γηραιάς Ηπείρου, μονίμως στον καναπέ μας… Εδώ που τα λέμε, δεν είχαμε ποτέ πραγματικό δικαίωμα στην ελπίδα για συμμετοχή σε μία τέτοιου εκτοπίσματος διοργάνωση. Η Ισλανδία των 330 χιλιάδων κατοίκων μάς έχει στείλει ηχηρά μηνύματα κατ’ επανάληψη. Το ίδιο και οι «ανυπόληπτοι» ποδοσφαιρικά σε σωματειακό επίπεδο εκπρόσωποι της Ουγγαρίας και της Βορείου Ιρλανδίας.
Όσο περνάμε στο ντούκου τις μεγάλες επιτυχίες των άλλων, τόσο περισσότερο θα βουλιάζουμε στον καναπέ μας μπροστά στην μικρή οθόνη. Κι όμως η συνταγή μοιάζει απλή, πολύ απλή. Διερευνήσαμε ποτέ τι έκαναν οι Ισλανδοί και προοδεύουν σε όλα σχεδόν τα αθλήματα; Μας προβλημάτισε τι έκαναν οι Βέλγοι και έφτασαν στο σημείο να ονειρεύονται την ευρωπαϊκή κούπα; Η αξία των παικτών του Βελγίου (πληθυσμιακά είναι στα επίπεδα της Ελλάδας) σκαρφάλωσε στην 3η θέση από τις ομάδες που συμμετέχουν στο Euro. Εν ολίγοις, προγραμματισμένα και οργανωμένα κατάφεραν να «φτιάξουν» παικταράδες που αξίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Για τη μικρή Κύπρο, δεν είναι εύκολο να φτάσουμε στα επίπεδα του Βελγίου. Μπορούμε ωστόσο να αντιγράψουμε -κατ’ αναλογία πάντοτε- τη μεθοδολογία και την πρακτική που ακολούθησαν για να φτάσουν εδώ που έφτασαν. Οι Βέλγοι, τους οποίους οι γείτονές τους «βλάκες» τους ανεβάζουν και «ηλίθιους» τους κατεβάζουν, δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια.
Ζήτησαν βοήθεια από τους πλέον ειδικούς, οργάνωσαν το οικοδόμημα που ονομάζεται ποδόσφαιρο από τα θεμέλια μέχρι την κορυφή και μπορούν να ελπίζουν… Ψιλά γράμματα, μάλλον, για τους «φωστήρες» του κυπριακού ποδοσφαίρου (σε όλα τα επίπεδα) που εξαντλούν τη… δημιουργικότητά τους στο πώς θα καταφέρουν να σταματήσουν την έλευση κόκκινων, κίτρινων και ροζ φακέλων από την ΟΥΕΦΑ. Το πολύ-πολύ να κάνουν και καμιά σύσκεψη για να βελτιώσουν τα οικονομικά τους και να… καταπολεμήσουν τη βία στα γήπεδα. Με τα μυαλά που κουβαλούμε, μια ζωή θα είμαστε μίζεροι…
Το ποδόσφαιρο είναι μια τεράστια βιομηχανία, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι καμιά δύσκολη «επιστήμη», στην οποία ως Έλληνες και Κύπριοι δεν μπορούμε να έχουμε «πρόσβαση». Αντίθετα, επιβεβαιώνεται μέσα από το Euro, ότι με σωστό σχεδιασμό μπορούν να γίνουν ποδοσφαιρικά θαύματα και σε επίπεδο εθνικής ομάδας.