Μια κόκκινη λάβα που καταβροχθίζει τα νερά του Βοσπόρου. Χιλιάδες οπαδοί και παίκτες που πετούν σε έναν διαφορετικό ουρανό με φτερά την απόλυτη ποδοσφαιρική κορύφωση. Άλλοι τόσοι «παγωμένοι», ψάχνουν τους σφυγμούς τους, συντετριμμένοι με απίστευτα σκληρό τρόπο.
Ο τελικός του Champions League, μετά από… χίλια κύματα, επιστρέφει ξανά στην Κωνσταντινούπολη και οι Μάντσεστερ Σίτι και Ίντερ μετρούν αντίστροφα για να διασταυρώσουν τα ξίφη τους και να παλέψουν για την κούπα (10/06). «Τελικός στην Πόλη» ωστόσο, για πάντα θα σημαίνει Μίλαν – Λίβερπουλ, για πάντα θα είναι συνδεδεμένος με το… θαύμα του 2005.
«Ήμασταν από την αρχή αουτσάιντερ, δεν πίστευα καν πως θα φτάναμε μέχρι τον τελικό. Στο ημίχρονο σκεφτόμουν πως ήταν απίθανο, πως στο τέλος θα κλαίω. Είχαμε ένα βουνό να ανέβουμε αλλά δεν σταματήσαμε να παλεύουμε», θυμάται ο Στίβεν Τζέραρντ για εκείνο το βράδυ, ενώ οι αναμνήσεις του Αντρέα Πίρλο από το ίδιο ματς δεν είναι τόσο ευχάριστες:
«Όταν το βασανιστήριο αυτού του παιχνιδιού τελείωσε, καθίσαμε σαν βλάκες στα αποδυτήρια. Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, ούτε να κουνηθούμε. Μας είχαν διαλύσει πνευματικά».
Το συναισθηματικό roller coaster του 3-0 που γίνεται 3-3 θα ήταν ανυπόφορα έντονο για όλους τους εμπλεκόμενους ακόμα και σε ένα εξαιρετικά αδιάφορο ματς. Όταν συμβαίνει όμως, σε έναν τελικό Champions League, που μαγνητίζει όλα τα ποδοσφαιρικά βλέμματα, αυτόματα δεν μπορεί παρά να λάβει μυθικές διαστάσεις. Να γίνει μια ιστορία αθάνατη στα χρονικά.
Οι Ροσονέρι του Αντσελότι, λαμπεροί και με όλα τους τα αστέρια (Κακά, Κρέσπο, Σεφτσένκο, Μαλντίνι, Νέστα κλπ), πάτησαν το χορτάρι του «Ατατούρκ» αποφασισμένοι να φτάσουν στο έκτο ευρωπαϊκό πετράδι. Οι Ρεντς του Μπενίτεθ από την άλλη δείχνουν να έχουν ολοκληρώσει έναν τεράστιο άθλο, μόνο και μόνο από τη στιγμή που δίνουν το «παρών» στον τελικό. Πρώτο λεπτό, πρώτη φάση, γκολ. Ο Μαλντίνι με όμορφο γυριστό ανοίγει το σκορ. Η Μίλαν κεντάει, λίγο πριν τη λήξη του πρώτου μέρους εξαπολύει το διπλό της «χτύπημα». Ο Κρέσπο σκοράρει στο 39′ και στο 44′, τη δεύτερη φορά χάρη στην κάθετη πάσα – ποίηση του Κακά, και οι πάντες θεωρούν πως η Λίβερπουλ είναι «νεκρή».
Liverpool fans singing “You’ll Never Walk Alone” at Half time in the 2005 Champions League Final
— Vintage Football Shirts (@VFshirts) February 16, 2022
Κι όμως, μέσα σε 17 μαγικά λεπτά οι Ρεντς κάνουν το θαύμα. Τζέραρντ, Σμίτσερ και Αλόνσο σοκάρουν τους αντιπάλους τους, με το κύμα της ανατροπής φυσικά να έχει ξεκινήσει από τη συγκλονιστική στήριξη των οπαδών τους. Η Λίβερπουλ θα χρειαστεί να αντέξει στην πίεση, ο Ντούντεκ θα κάνει το ματς της ζωής του, με εκείνη την απίθανη διπλή επέμβαση στον Σεφτσένκο στην παράταση και θα συνεχίσει την παράστασή του στα πέναλτι. Μα το τέλος θα τη βρει νικήτρια στον πιο συναρπαστικό τελικό όλων των εποχών. Στο θαύμα της Πόλης.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι τελικό, πόσες συγκινήσεις θα προσφέρουν στο κοινό η Μάντσεστερ Σίτι και η Ίντερ, ποιά από τις δύο θα καταφέρει να φτάσει στο τρόπαιο. Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι πως ό,τι κι αν συμβεί, Κωνσταντινούπολη και τελικός Champions League μαζί πάντα θα σημαίνουν Λίβερπουλ, πάντα θα ταξιδεύουν τους ποδοσφαιρόφιλους σε εκείνη την ανεπανάληπτη ανατροπή. Στο θαύμα της Πόλης.