Αυτό είναι το «Superclassico» και εν αναμονή του δεύτερου τελικού του «Λιμπερταδόρες» τη Κυριακή στο «Μπερναμπέου», ας γνωρίσουμε τον άνθρωπο που έχει στιγματίσει περισσότερο από κάθε άλλον αυτά τα ντέρμπι και βρίσκεται στο πάνθεον της Ρίβερ Πλέιτ. Το όνομά του είναι Άνχελ Αμαντέο Λαμπρούνα και τα ρεκόρ που έχει πετύχει θα παραμείνουν -μάλλον- για πάντα στοιχειωμένα.
Ο «Ανχελίτο» άρχισε από μικρός να λατρεύει τη Ρίβερ Πλέιτ. Έκανε πολλές φορές τη διαδρομή με τα πόδια από το ωρολογοποιείο του πατέρα του μέχρι το γήπεδο για να παίξει μπάσκετ, μα στο τέλος τον «κέρδισε» το ποδόσφαιρο γιατί ήταν βαθιά προληπτικός και δεν του άρεσε να πατάει συνέχεια τις γραμμές του γηπέδου με το αριστερό του πόδι. Μόλις στα 21 του χρόνια έκανε το ντεμπούτο του σε ένα ματς με την Εστουδιάντες, αντικαθιστώντας τον τιμωρημένο Μορένο και παίρνοντας τη φανέλα με το 10, από τότε και για τα επόμενα είκοσι χρόνια δεν ξαναβγήκε από την ενδεκάδα. Έξυπνος, γρήγορος και τεχνίτης. Παθιασμένος, εγωιστής και αλέγρος. Συστατικά που τον έκαναν αυτόματα το αγαπημένο παιδί των οπαδών.
Μέλος της «La maquina» (η μηχανή) όπως ονόμαζαν τότε τη φοβερή ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ, η οποία όχι μόνο κέρδισε πολλούς τίτλους αλλά ήταν και πρωτοπόρα στο τρόπο του παιχνιδιού της. «Άλλοι μπαίνουν, άλλοι βγαίνουν, όλοι ανεβαίνουν, όλοι κατεβαίνουν», είχε πει ο Κάρλος Πεουσέγε, ένας εκ των πρωτεργατών αυτής της ομάδας, «το σύστημα μας δεν είναι το παραδοσιακό 1-2-3-5 αλλά το 1-10».
Ο Λαμπρούνα έπαιζε «μέσα-αριστερά» σε αυτή τη τρομακτική πεντάδα επιθετικών, η οποία έπαιξε πλήρης μόλις 18 παιχνίδια αλλά πρόλαβε να αφήσει το στίγμα της στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Ουρουγουανός συγγραφέας, Εντουάρντο Γκαλεάνο είχε πει πως, «είναι αμφίσημο εγκώμιο το ψευδώνυμο «μηχανή», διότι κάθε άλλο παρά ψυχροί σαν μηχανή ήταν αυτοί οι επιθετικοί, που απολάμβαναν το ποδόσφαιρο τόσο ώστε να ξεχνούν να σουτάρουν στην αντίπαλη εστία».
Ο «Ανχελίτο» τίμησε τη φανέλα των «Εκατομμυριούχων» μέχρι τα 41 του, κατακτώντας 9 πρωταθλήματα ενώ σκόραρε 293 γκολ, αριθμός που τον κατατάσσει δεύτερο σκόρερ όλων των εποχών στην Αργεντινή και πρώτο σκόρερ στην ιστορία της Ρίβερ. Ο βραχύσωμος επιθετικός έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα και τους μισητούς «Σενέισες» καθώς το στατιστικό που ξεχωρίζει είναι πως μέχρι και σήμερα, ο Λαμπρούνα είναι ο πρώτος σκόρερ στα «Superclassico» έχοντας σκοράρει 16 γκολ ενώ το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως στα 13 ματς που έχει σκοράρει εναντίον της Μπόκα, η Ρίβερ δεν έχει χάσει σε κανένα από αυτά.
Ο μύθος λέει πως όταν ο Λαμπρούνα «καμπούριαζε» (χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο έκανε το κορμί του να μοιάζει με τόξο) μπαίνοντας στη περιοχή, ο τερματοφύλακας ήταν καταδικασμένος να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Παράλληλα υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας, μετρώντας 37 συμμετοχές και 17 γκολ. Κατέκτησε δύο «Κόπα Αμέρικα», ενώ το 1958 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνισθεί σε τελική φάση. Αυτό ήταν το μοναδικό «Μουντιάλ» που πήρε μέρος, αφού στη δεκαετία του 40′ η διοργάνωση είχε σταματήσει λόγω του πολέμου, ενώ το 1950 και 1954 η Αργεντινή είχε αποφασίσει να μην συμμετάσχει.
Κάνοντας ένα μικρό πέρασμα από τις Πλατένσε, Ράμπλα Τζούνιορς και Ρέιντζερς Χιλής κατάλαβε πως δεν ήταν πλέον σε θέση να παίζει ποδόσφαιρο στο επίπεδο που ήθελε και αποσύρθηκε. Η διοίκηση της Ρίβερ χωρίς να χρονοτριβήσει του έκανε πρόταση να αναλάβει χρέη σκάουτερ. Ο Λαμπρούνα ούτε που το σκέφτηκε και έτσι άρχισε να «παρακολουθεί» τις τακτικές των αντιπάλων πριν από τα παιχνίδια με τη Ρίβερ. Αυτή η δουλειά όμως δεν άρεσε στον «Ανχελίτο», άρχισε να πηγαίνει να βλέπει ιπποδρομίες και στον προπονητή της Ρίβερ μετέφερε απλώς το ρεπορτάζ των εφημερίδων. Κάπου εκεί οι δρόμοι της Ρίβερ και του Λαμπρούνα χώρισαν… προσωρινά.
Ο «αλογομούρης» όπως τον έλεγαν ειρωνικά λόγω της αγάπης του για τον ιππόδρομο, δεν είχε λύσει το οικονομικό του πρόβλημα παρά τη σπουδαία του καριέρα. Αναγκάστηκε να ασχοληθεί με τη ζαχαροπλαστική ενώ άνοιξε και ξενοδοχείο. Όλα αυτά μέχρι να δεχθεί πρόταση για να προπονήσει ομάδα.
Στην πρώτη του χρονιά ανέλαβε τη Μπελγκράνο που ήταν τελευταία και κατάφερε να την φτάσει στη πέμπτη θέση της δεύτερης κατηγορίας. Έγινε γρήγορα αντιληπτό πως ο Λαμπρούνα θα γινόταν το ίδιο καλός προπονητής όσο και ποδοσφαιριστής. Την επόμενη χρονιά έκανε κάτι αξιομνημόνευτο καθώς προπόνησε ταυτόχρονα δύο ομάδες. Με τη Μπελγκράνο πήρε το πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας και με τη Πλατένσε τερμάτισε τέταρτος στη πρώτη κατηγορία. Κάπου εκεί τον κάλεσε και πάλι η Ρίβερ και εκείνος δέχθηκε και πάλι αλλά οι δύο σεζόν που έκατσε στο τιμόνι των «Εκατομμυριούχων» δεν ήταν επιτυχημένες και αποχώρισε.
Το 1969 υπέστη μια τραγωδία, από αυτές που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ένας άνθρωπος, ο γιος του Λαμπρούνα, Ντάνιελ, απεβίωσε από λευχαιμία στα 20 του χρόνια. Ο «Ανχελίτο» πέρασε δύο δύσκολα χρόνια και κατάλαβε πως μόνο με μια νέα περιπέτεια θα μπορούσε να ξεχάσει έστω και για λίγο το δράμα του. Το 1971 ανέλαβε τη Ροζάριο Σεντράλ και κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής από τη πρώτη του χρονιά. Ύστερα έκανε ένα μικρό πέρασμα από τις Ρασίνγκ και Ταγιέρες πριν του έρθει και πάλι πρόταση από την μοναδική του αγάπη, την Ρίβερ Πλέιτ. Ο Λαμπρούνα δέχθηκε και πάλι τη πρόταση και η ιστορία κατέγραψε 6 πρωταθλήματα με τους «Εκατομμυριούχους» που είχαν 18 χρόνια να κατακτήσουν κάποιο τίτλο. Ντάνιελ Πασαρέλα, Μπέτο Αλόνσο και Λεοπόλντο Λούκε ήταν πρωταγωνιστές σε αυτή τη μαγική πορεία της ομάδας του Λαμπρούνα ο οποίος είναι μέχρι και σήμερα πολυνίκης του θεσμού.
Ο «Ανχελίτο» εκτός από όλα τα άλλα έμεινε στην ιστορία και για μια χειρονομία του σε ένα ντέρμπι της Ρίβερ με τη Μπόκα στο Μπομπονέρα. Ο Λαμπρούνα αποχωρώντας από το γήπεδο έκλεισε τη μύτη του με τα δύο του δάχτυλα, «μην μπορώντας να αντέξει τη “βρόμα” των οπαδών της Μπόκα». Κίνηση την οποία την επαναλαμβάνουν ακόμα και τώρα παίκτες ή προπονητές της Ρίβερ, με τελευταίο τον τωρινό προπονητή της Μαρσέλο Γκαγιάρδο
Το 1981 η Ρίβερ θέλησε να κάνει αλλαγές στην ομάδα και έτσι έφερε στη τεχνική ηγεσία της τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, ενώ προσέφερε τη θέση του τεχνικού διευθυντή στον Λαμπρούνα. Ο «Ανχελίτο» δεν θέλησε να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος και αποχώρισε για τελευταία φορά από την ομάδα της καρδιάς του. Όπως ήταν φυσικό, δεν άργησε να βρει και πάλι ομάδα. Η Αρχεντίνος Τζούνιορς έμελλε όμως να είναι ο τελευταίος σύλλογος που θα προπονούσε ο Λαμπρούνα.
Ήταν 19 Σεπτεμβρίου του 1983 και ο Λαμπρούνα μόλις είχε εγχειριστεί στο προστάτη. Οι γιατροί είχαν πει πως όλα πήγαν καλά. Έτσι τον επισκέφθηκε ο φίλος του και πρώην τερματοφύλακας της Ρίβερ, Ουμπάλντο Φιγιόλ. Οι δυο τους σε καλή διάθεση πήγαν για ένα περίπατο, εκεί όμως ο Φιγιόλ έκανε τη πιο άσχημη επέμβαση της ζωής του. Ο «Ανχελίτο» έπαθε ανακοπή καρδιάς και ο Φιγιόλ τον έπιασε πριν σωριαστεί στο πάτωμα. Ήταν 64 ετών. Ο σπουδαιότερος επιθετικός της Ρίβερ πέθανε στα χέρια του καλύτερου τερματοφύλακά της. «Θα πεθάνω στη Ρίβερ», είχε δηλώσει πολλάκις κι ίσως έμμεσα, να έγινε αυτό τελικά. Ο «Ανχελίτο» δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Η καθιερωμένη «Ημέρα των Οπαδών» της Ρίβερ γίνεται κάθε χρόνο ανήμερα των γενεθλίων του.
Το 1984 δημοσιεύτηκε ένα ποίημα με τίτλο «Un Picado en el Cielo» αφιερωμένο στον Λαμπρούνα από τον ποιητή και φιλόσοφο Ροδόλφο Γκαραβάνιο. Το παράδοξο είναι ότι ο Γκαραβάνιο ήταν φανατικός υποστηρικτής της Μπόκα Τζούνιορς, αλήθεια την οποία την παραδέχεται και μέσα στο κείμενο. Το ποίημα γνώρισε τεράστια επιτυχία και έγινε ακόμα και σύνθημα με το όνομα, «αντίπαλοι πάντα, εχθροί ποτέ», ενώ παίζεται ακόμα και σήμερα σαν σήμα σε τηλεοπτικές εκπομπές επισημαίνοντας την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των οπαδών των δύο αιώνιων αντιπάλων. Ο άνθρωπος που εν ζωή χώριζε τις δυο ομάδες με τα γκολ που έβαζε, έτσι απλά στο θάνατό του τους ένωσε.
«Αγαπητέ Ανχέλ, σε χαιρετώ!
Παρότι είμαι και θα είμαι για πάντα οπαδός της Μπόκα, θα σε θυμάμαι για πάντα να στέκεσαι σε ένα σύννεφο κρατώντας στα χέρια μια λοξή, κόκκινη ρίγα».