Eίναι ιστορικά το ντέρμπι των ντέρμπι… Είναι η αναμέτρηση των δύο ομάδων που υποστηρίζει περισσότερο από το 70% των Αργεντινών (λέγεται πως το 40% είναι οπαδοί της Μπόκα, άλλο 33% στηρίζει τη Ρίβερ).
Είναι αυτό το παιχνίδι που το 2014 η βρετανική εφημερίδα «Observer» συμπεριέλαβε στη λίστα με τα πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να ζήσει κάποιος πριν πεθάνει. Είναι η πιο μεγάλη ποδοσφαιρική αντιπαλότητα. Είναι οι πλούσιοι εναντίον των φτωχών, είναι το «Μονουμεντάλ» και το «Μπομπονέρα», είναι ο Ντανιέλ Πασαρέλα, αυτός που ως αρχηγός σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1978, και ο Ντιέγο Μαραντόνα, που οδήγησε την εθνική ομάδα της Αργεντινής στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 1986. Είναι το ποδόσφαιρο της αλάνας, είναι οι κλωτσιές, είναι η βρωμιά της λάσπης, χωρίς κανονισμούς, χωρίς επισημότητες, χωρίς βιτρίνες. Είναι το γνήσιο ποδόσφαιρο.
«Έχω παίξει στο Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης, ένα παιχνίδι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό επειδή εμπλέκει δύο πολύ μεγάλες πόλεις. Ωστόσο, το Μπόκα-Ρίβερ είναι κάτι διαφορετικό. Είναι σα να πηγαίνεις στο κρεβάτι με τη Τζούλια Ρόμπερτς!». Ο μεγάλος Ντιέγο Μαραντόνα το περιγράφει υπέροχα…
Και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που αυτές οι δύο ομάδες – θρύλοι θα τεθούν αντιμέτωπες στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες! Όλοι στους δρόμους, όλος ο κόσμος θα παρακολουθήσει με κομμένη την ανάσα δύο ματσάρες. Η ιστορία των δύο συλλόγων, η πορεία τους στα περισσότερα από εκατό χρόνια της ιστορίας τους είναι, σε γενικές γραμμές γνωστή.
Η Ρίβερ Πλέιτ ιδρύθηκε το 1901 στο προάστιο Λα Μπόκα του Μπουένος Άιρες από λιμενεργάτες που είχαν φτάσει από τη Γένοβα της Ιταλίας. Το όνομα προέκυψε από τον ποταμό Ρίο Ντε Λα Πλάτα, που διασχίζει την πρωτεύουσα της Αργεντινής. Με το πέρασμα των χρόνων, η ομάδα άφησε τη Μπόκα για το Παλέρμο και κατόπιν για το μεσοαστικό προάστιο Νούνιες στα βόρεια του Μπουένος Άιρες, εκεί που βρίσκεται σήμερα το γήπεδο «Μονουμεντάλ». Είναι οι «μιγιονάριος», οι εκατομμυριούχοι, όπως ονομάστηκε όταν το 1930 απέκτησε τον επιθετικό Μπερναμπέ Φερέιρα προσφέροντας ράβδους χρυσού στην Ατλέτικο Τίγκρε.
Η ομάδα έγινε η αγαπημένη των εύπορων, αυτή που έπαιξε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο τριάντα χρόνια πριν το μάθει σε όλη την Ευρώπη ο Άγιαξ. Είναι η ομάδα στην οποία αγωνίστηκαν ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο (ο οποίος έχει αγωνιστεί και τερματοφύλακας σε superclasico), ο Ενρίκε Ομάρ Σίβορι, ο Φέλιξ Λουστάου, ο Λουίς Αρτίμε, ο Λουίς Κουμπίγια, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο Λεοπόλδο Λούκε, ο Μάριο Κέμπες, ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, ο Έντζο Φραντσέσκολι, ο Κλαούντιο Κανίγια, ο Ρομπέρτο Αγιάλα, ο Αριέλ Ορτέγα, ο Ερνάν Κρέσπο, ο Μαρσέλο Σάλας…
Και από την άλλη, είναι η Μπόκα Τζούνιορς που ιδρύθηκε το 1905, η μοναδική ομάδα στην Αργεντινή η οποία δεν έχει υποβιβαστεί από την μεγάλη κατηγορία. Μια ομάδα που ξεκίνησε, επίσης, από τα λαϊκά στρώματα, από Έλληνες και Ιταλούς μετανάστες που δούλευαν στο λιμάνι. Εκεί οφείλεται και το προσωνύμιο Γενοβέζοι (Los Xeneizes), αφού η συνοικία Λα Μπόκα ήταν η καρδιά της παροικίας των προερχομένων απ’ τη Γένοβα. Παρ’ όλα αυτά το όνομά της είναι στην αγγλική γλώσσα, όπως συνηθιζόταν τότε στην Αργεντινή. Πρώτο χρώμα της ήταν το ροζ που σύντομα αντικαταστάθηκε από λευκές και μαύρες κάθετες ρίγες.
Ο μύθος λέει πως επειδή μια ακόμα ομάδα της περιοχής φορούσε ασπρόμαυρα, οπότε αποφασίσθηκε να γίνει αγώνας μεταξύ τους για το ποια θα τα κρατήσει. Η Μπόκα έχασε και αποφάσισε να υιοθετήσει τα χρώματα της σημαίας του πρώτου καραβιού που θα έμπαινε στο λιμάνι. Αυτό ήταν το σουηδικό κάργκο Drottning Sophia και έκτοτε η ομάδα φορά μπλε και κίτρινα, τα χρώματα της σουηδικής σημαίας… Είναι η ομάδα που έχει έδρα το «Μπομπονέρα», ένα γήπεδο κρυμμένο στα στενά σοκάκια του λιμανιού. Είναι η ομάδα που παρέμεινε πιστή στην εργατική τάξη, είναι η ομάδα του Δελφίν Μπενίτες Κάσερες «Μετσετέρο», ο Άνχελ Κλεμέντε Ρόχας, ο Μάρτιν Παλέρμο, ο Ρομπέρτο Μόουσο, ο Ούγκο Γκάτι, ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, ο Κάρλος Ναβάρο Μοντόγια, o Kάρλος Τέβες, ο Ντιέγο Μαραντόνα…
