Ένα ματς χωρίς φαινομενικά ιδιαίτερες συγκινήσεις κυλά, καθώς Ολλανδία και Σουηδία παραμένουν «άσφαιρες». Η αναμέτρηση διεξάγεται στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του Μουντιάλ του 1974 και το ρολόι σημαδεύει το 23’.
O Άρι Χάαν με μια εξαιρετική διαγώνια μεταβίβαση βρίσκει τον Γιόχαν Κρόιφ στην αριστερή πτέρυγα, όπως επιτίθενται οι «οράνιε».
Αυτός κοντρολάρει υποδειγματικά και ο δεξιός οπισθοφύλακας των Σκανδιναβών, Γιαν Όλσον, σπεύδει να τον μαρκάρει. Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» είναι γυρισμένος με πλάτη στον αντίπαλο και σκέφτεται τι μπορεί να σκαρφιστεί για να απεμπλακεί.
Δευτερόλεπτα μετά φέρνει την μπάλα στο δεξί, ενώ τα χέρια του απλώνονται σαν φτερά στο πλάι για να μεγαλώσουν το εκτόπισμα του κορμιού του.
Ωστόσο, γνωρίζει ότι τον ακολουθεί κατά πόδας ο Σουηδός. Ξαφνικά με μια «θανατηφόρα» αλλαγή κατεύθυνσης και μια αστραπιαία προσποίηση προσπερνά τον προσωπικό φρουρό του, πετά την μπάλα στην αντίθετη πλευρά πραγματοποιώντας μια κυκλική πιρουέτα. Έτσι, προσπερνάει τον προσωπικό του φρουρό.
Αυτό ήταν! Μόλις έχει προσφέρει μια στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας. Ο Όλσον μοιάζει σαν να τον έχει χτυπήσει κεραυνός εν αιθρία. Έμελλε να είναι το πρώτο θύμα της περίφημης ντρίμπλας «Cruyff Turn», μιας φάσης, η οποία θα περνούσε στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής συλλογικής μνήμης…
«Η πιο υπερήφανη στιγμή της καριέρας μου»
Με αφορμή το θάνατο του θρυλικού άσου το 2016, ο Όλσον, σε συνέντευξή του στους «Times», είχε υποκλιθεί στο μεγαλείο του αντιπάλου του, επισημαίνοντας:
«Έπειτα από εκείνη την πρώτη φορά, όποτε έπαιρνε την μπάλα σκεφτόμουν: “Σε παρακαλώ, μην το κάνεις ξανά”. Νομίζω πως τότε είχα επίγνωση ότι θα γινόταν μετέπειτα μια διάσημη στιγμή. Έπαιξα ποδόσφαιρο για δεκαοχτώ χρόνια, αλλά πότε δεν είχα παρόμοια εμπειρία».
Επιπρόσθετα, παραδέχεται ότι δεν έχει κρατήσει κανένα αναμνηστικό από εκείνο το παιχνίδι και εύχεται να είχε ζητήσει τη φανέλα του Κρόιφ.
«Δεν χρειάζομαι ενθύμια, θυμάμαι τα πάντα. Βρίσκονται στο μυαλό και την καρδιά μου. Είναι μια στιγμή που την ανακαλώ κάθε μέρα. Οι συμπαίκτες μου έπειτα από την αναμέτρηση αντάλλαξαν ματιές μεταξύ τους και άρχισαν να γελούν, επειδή με ήξεραν καλά κι εγώ έκανα το ίδιο. Όλοι κατάλαβαν τι παίκτης ήταν αυτός. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να κάνουμε; Γέλασα τότε και γελάω ακόμα και σήμερα. Ήταν πολύ αστείο. Αποτελούσε έναν ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης. Εγώ όμως δεν ανήκα σε αυτή την κατηγορία. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Μετά τον αγώνα τού είπα συγχαρητήρια. Παρότι είχε λήξει 0-0, ένιωσα ότι έπρεπε να το πράξω».
Στη συνέχεια, προσέθεσε: «Υπήρξε το είδωλό μου. Ο Γιόχαν Κρόιφ μού χάρισε την πιο υπερήφανη στιγμή της καριέρας μου. Μου έδωσε το δικό μου μικρό κομμάτι ιστορίας, έδωσε έναν λόγο στον κόσμο να θυμάται το όνομά μου, ακόμα και ύστερα από τόσα χρόνια.
Η ημέρα που έκανε 20.000 Ολλανδούς οπαδούς να γελούν μαζί μου είναι μία ανάμνηση που πάντα θα λατρεύω. Έχω δει το βίντεο εκείνης της αναμέτρησης από το Μουντιάλ του 1974 αμέτρητες φορές, με τους φίλους και την οικογένειά μου.
Δεν είχα καμία πιθανότητα να του πάρω την μπάλα. Ήταν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, τόσο γρήγορος, τόσο έξυπνος. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου έπαιξα κόντρα σε πολλούς μεγάλους παίκτες, αλλά αυτός ήταν ο καλύτερος όλων, σε ένα διαφορετικό επίπεδο! Έπαιξα απέναντί του τέσσερις φορές και δεν κέρδισα καμία. Ήταν υπερβολικά γρήγορος για να τον πιάσεις. Νομίζω ότι ούτε καν είχα καταφέρει να τον αγγίξω. Κάθε φορά που πλησίαζα, έκανε πάσα σε κάποιον συμπαίκτη του προτού προλάβω να τον φτάσω. Ήταν τόσο γρήγορος που δεν προλάβαινες ούτε να τον κλωτσήσεις.
Παράλληλα, διέθετε τη στόφα του ηγέτη. Αποτελούσε τον παίκτης που όλοι άκουγαν σε εκείνη την απίστευτη ολλανδική ομάδα. Το πιο σημαντικό όμως συνιστά ότι υπήρξε ένας κύριος. Στο τέλος του αγώνα ανταλλάξαμε χειραψία. Ποτέ δεν ανταλλάξαμε μία κακή λέξη, ακόμα και ύστερα από αυτή τη ντρίμπλα. Είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα το γεγονός ότι τον ήξερα. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιγραφή της επίμαχης φάσης από τον «παθόντα»:
«Τυχερός που υπήρξα το… θύμα»
«Η μπάλα παιζόταν στο κόρνερ και η πρώτη μου σκέψη ήταν να κινηθώ επιθετικά και να του αποσπάσω την μπάλα. Ήμουν χαρούμενος, γιατί τον είχα σε αυτό το σημείο του γηπέδου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα τι έγινε μετά. Τη μια στιγμή νόμιζα ότι είχα την μπάλα, όμως την αμέσως επόμενη αντιλήφθηκα ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο.
Είμαι περήφανος για την καριέρα μου, αλλά αυτό που έκανε ο Κρόιφ ήταν πέρα από τις ικανότητές μου. Μπορούσε να το κάνει με οποιονδήποτε αντίπαλο και αισθάνομαι τυχερός που ήμουν εγώ τούτη την ημέρα».