Οι μανατζερικοί θα καταλάβουν. Οι υπόλοιποι απλά θα πιστέψουν ότι αυτό είναι ένα κείμενο που μιλάει για ένα ακόμη παιχνίδι. Φυσικά «παιχνίδι» το αποκαλούν μόνο αυτοί που δεν το έχουν παίξει ποτέ. Δεν πειράζει παιδιά. Εμείς ξέρουμε, όποιος τύπος παίκτη κι αν είμαστε.
Όσο τα χρόνια περνούν, το Football Manager φαίνεται να μπουκάρει ολοένα και περισσότερο στην πραγματική ζωή, όπως έχουμε αναλύσει και παλαιότερα, και το φετινό μεταγραφικό καλοκαίρι φαίνεται πως θα είναι το πιο οδυνηρό για όλους εμάς τους μανατζαραίους. Αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι, μάλλον οι ομάδες της Ευρώπης αρχίζουν και κάνουν μεταγραφές με βάση την απόδοση των παικτών στο FM. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Μόνο η Μπενφίκα έχει τσιμπήσει 3 από τα κορυφαία wonderkids των τελευταίων χρόνων. Zivkovic, Jovic και Grimaldo ανήκουν πλέον στο ρόστερ των Πορτογάλων που ίσως αγαπούν λίγο παραπάνω το μανατζεριλικί.
Η Τσέλσι ακούγεται ότι θέλει να κλείσει τον Mammana, την πρώτη μας αμυντική επιλογή σε κάθε νέο save, ενώ μέσα στις επόμενες εβδομάδες είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα δούμε στις εφημερίδες ονόματα που εμείς θα τα γνωρίζουμε καλά όταν οι αθλητικογράφοι όλης της χώρας θα ψάχνουν σαν τρελοί να βρουν ποιοι είναι.
Επειδή, λοιπόν, το FM προνοεί και μας δείχνει με τον τρόπο του ποιοι είναι οι παίκτες που στο μέλλον θα γίνουν παιχταράδες, θυμηθήκαμε 5 τέτοιες περιπτώσεις του παρελθόντος με ποδοσφαιριστές που εμείς τους γνωρίζαμε πριν ακόμα τους μάθουν οι οπαδοί των ομάδων τους.
To 2002 στο Σάο Πάουλο υπήρχε ένας πιτσιρίκος που έπαιζε δεκάρι, είχε 20 στην τεχνική και ήταν μόλις 20 ετών. Δεύτερη χρονιά κατάφερνες να τον φέρεις στην ομάδα σου αν δεν είχες πολλά λεφτά (αλλιώς τον τσιμπούσες από την πρώτη χρονιά) και έλυνες το πρόβλημά σου για πάντα. Είχες σίγουρα γκολ και ασίστ, ενώ σχεδόν πάντα σαν μια διαβολική σύμπτωση, αν δεν κατάφερνες να τον αγοράσεις, πήγαινε στη Μίλαν. Το όνομα αυτού: Ricardo Izecson dos Santos Leite. Εκείνη η απίστευτη παιχτάρα που μας έδειξε ότι τα δεκάρια μπορούν και να μαρκάρουν.
Ο τύπος με το αγέρωχο μαλλί, την εξωφρενική ταχύτητα και την φανέλα της Ρεάλ δεν ήταν πάντα ένα εξτρέμ που κάνει τους αμυντικούς να τα χάνουν. Ο Gareth o Bale αγαπητέ προβοκάτορα μας έχει χαρίσει άπειρες στιγμές χαράς. Από το 2006 που εμφανίστηκε στην Southampton ήταν η πρώτη μας επιλογή για το αριστερό άκρο της άμυνας. Ναι, στην αρχή της καριέρας του ήταν ένα ταπεινό αριστερό μπακ. Σέντρες ακριβείας, καλή αμυντική συμπεριφορά και φυσικά ήταν μόλις 16, πράγμα που σημαίνει πως είχε και τεράστια μεταπωλητική αξία.
To 2006 η Μπάγερν απέκτησε από την Χάνσα Ροστόκ τον νεαρό Toni Kroos και τον είχε να βολοδέρνει στην δεύτερη ομάδα. Αυτό ήταν ό,τι καλύτερο για όλους εμάς που είχαμε ομάδες μικρότερες από την Bayern και μπορούσαμε να πάρουμε δανεικό αυτόν τον παικταρά. Εκείνη την εποχή αμφιβάλλω ακόμη κι αν οι οπαδοί της Bayern γνώριζαν την ύπαρξη του παίκτη που αργότερα η ομάδα τους μοσχοπούλησε στη Ρεάλ. Εμείς τον είχαμε αγαπήσει από τότε! Και δεν κάναμε λάθος, έγινε όντως πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής.
2007 και η Benfica αποκτά έναν 19χρονο από την Αργεντινή με το όνο Angel Di Maria. Κάθε μανατζερικός τότε είχε πρήξει τους φίλους του για το πόσο μεγάλη παιχτάρα είναι αυτός ασχημόφατσας με τον εκνευριστικό πανηγυρισμό – καρδούλα! Το παλικάρι που λίγο πολύ ερχόταν σε όποια μικρομεσαία ευρωπαϊκή ομάδα κι αν είχες, ήταν ένας διάολος από τα αριστερά. Αν είχες πάρει και τον Bale λίγο πριν, έφτιαχνες μια αριστερή πλευρά από μπετό και την κρατούσες ίδια για 15 χρόνια. Η πορεία του Di Maria μετά την Benfica είναι γνωστή…
FM 2009 και στην άσημη Pescara υπάρχει ένα μυξιάρικο που φαίνεται να έχει μπόλικο ταλέντο και ονομάζεται Marco Verratti. Τον αγοράζεις πάμφθηνα και το παιδί κάνει παπάδες. Τρία χρόνια αργότερα, η ισχυρότατη και πλουσιότατη Paris Saint Germain παίρνει έναν Ιταλό πιτσιρίκο με τους δημοσιογράφους να ψάχνουν να βρουν στοιχεία γι’ αυτόν. Χαμογελάς και σκέφτεσαι όλες εκείνες τις στιγμές που περάσατε μαζί μέχρι να κατακτήσετε το Champions League. Αυτός που μόλις έμαθε όλη η Ευρώπη, ήταν ο πιο πιστός σου μανατζερικός στρατιώτης.
And the rest is history…