aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Aθλητικά NέαΤο πάρτι έφτασε μέχρι τη Σιβηρία

Το πάρτι έφτασε μέχρι τη Σιβηρία

Στην Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη και στις άλλες πόλεις που φιλοξενούν το Παγκόσμιο Κύπελλο, το πάρτι είχε μόλις αρχίσει. Χιλιάδες οπαδοί βγήκαν στους δρόμους, κρατώντας σημαίες για να πανηγυρίσουν τη νίκη της Ρωσίας επί της Αιγύπτου με 3-1. Αυτή η νίκη εξασφάλισε στην ομάδα του Τσερτσέσοφ την παρουσία της στους 16 της διοργάνωσης για πρώτη φορά σαν ανεξάρτητο κράτος.

Εδώ στο Ουλάν-Ουντέ, 3,500 μίλια και 5 διαφορετικές ζώνες ώρας από την Μόσχα, η νύχτα έχει ήδη τελειώσει. Οι δρόμοι που κανονικά πνίγονται στην κίνηση, είναι άδειοι. Η πόλη είναι ήσυχη. Όταν ο Τζιάνι Ινφαντίνο, πρόεδρος της FIFA, έκανε την ομιλία του στο στάδιο Λουζνικί, στη Μόσχα, πριν τον πρώτο αγώνα της διοργάνωσης, υποσχέθηκε ότι τον επόμενο μήνα, το ποδόσφαιρο θα «κατακτούσε» τη Ρωσία και προσκάλεσε τους διοργανωτές να «απολαύσουν το μεγαλύτερο πανηγύρι στον κόσμο».

Εκ πρώτης όψεως, το πανηγύρι φαίνεται ότι δεν έφτασε ποτέ στο Ουλάν Ουντέ, στα σύνορα με την Μογγολία. Η κοντινότερη πόλη που φιλοξενεί αγώνες του Μουντιάλ, είναι η Αικατερινούπολη, η οποία βρίσκεται 2,200 μίλια ή δύο μέρες ταξιδιού μακριά με το τραίνο, διασχίζοντας τη Σιβηρία και τα Ουράλια Όρη. Δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις μεταξύ των δύο πόλεων και το συνολικό ταξίδι διαρκεί 6 ώρες.

Δεν υπάρχουν σημάδια του «μεγαλύτερου πανηγυριού στον κόσμο» εδώ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο φαίνεται ότι είναι πολύ μακριά. Όπως είναι και η ίδια η Ρωσία, ή τουλάχιστον η εικόνα που έχουμε εμείς στη Δύση για τη Ρωσία. Το Ουλάν-Ουντέ είναι πιο κοντά στο Πεκίνο παρά στη Μόσχα και πολιτισμικά μοιάζει περισσότερο με Ασία: η Μπουργιατία, η δημοκρατίας της οποίας το Ουλάν-Ουντέ είναι η πρωτεύουσα είναι το ένα από τα δύο βουδιστικά κράτη στη Ρώσικη Ομοσπονδία. Το φαγητό εδώ έχει πολλά περισσότερα κοινά με την Μογγολία παρά τη Μόσχα.

Πολλά από τα αυτοκίνητα είναι δεξιοτίμονα, τα οποία αγοράστηκαν από την Ιαπωνία και οι ιδιοκτήτες τα έφεραν εδώ οδηγώντας τα μέσα από τις στέπες. Το εθνικό σπορ είναι η πάλη και όχι το ποδόσφαιρο. Τοξοβολία και ιππασία έχουν επίσης αρκετούς οπαδούς.

Θα ήταν εύκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι στο Ουλάν-Ουντέ, βλέπουμε ένα παράδειγμα του ότι ακόμη και το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν μπορεί να φτάσει μέχρι κάθε γωνιά της γης. Ίσως η Ρωσία να είναι τελικά πολύ μεγάλη, πολύ διαχωρισμένη.

Αν κοιτάξουμε όμως προσεκτικά, φαίνεται ότι αυτό δεν ισχύει εντελώς. «Θα πάω να παίξω ποδόσφαιρο τώρα», είπε ο Σεργκέι Σογκόλοφ, παρουσιαστής στην τοπική τηλεόραση. Είναι περίπου 20:00 η ώρα και το παιχνίδι της Ρωσίας με την Αίγυπτο αρχίζει σε 6 ώρες. Φορώντας στολή της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Σογκόλοφ ετοιμάζεται να παίξει με φίλους του στο εθνικό γήπεδο της Μπουργιατίας.

Εκεί, τα μισά καθίσματα είναι βαμμένα σε μπλε, άσπρο και κίτρινο χρώμα. Τα χρώματα της σημαίας της Μπουργιατίας. Τα άλλα μισά είναι βαμμένα με κόκκινο, μπλε και άσπρο. Τα χρώματα της Ρωσίας. «Μετά θα πάω σπίτι, θα κοιμηθώ και θα βάλω το ξυπνητήρι μου λίγο πριν τις 2 τα χαράματα», είπε. «Μετά θα ξυπνήσω, θα δω τον αγώνα και θα ξανακοιμηθώ. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι εδώ. Όλοι βλέπουν τους αγώνες, ακόμη και αυτοί που δεν τους αρέσει ο αθλητισμός».

Στο Πέλικαν μπαρ όμως, η Άννα Αμπαντίεβα είναι απογοητευμένη. «Νόμιζα ότι θα είχαμε περισσότερο κόσμο απόψε», είπε, περασμένα μεσάνυχτα. «Στον πρώτο αγώνα είχαμε πολύ περισσότερο κόσμο». Παρόλα αυτά, όταν το παιχνίδι άρχισε τελικά στις 02:00, 100 περίπου θαμώνες μαζεύτηκαν στο μπαρ.

Γέλασαν όταν ο παρουσιαστής περίγραψε τον καιρό στο γήπεδο ως χαρακτηριστικά «Αγιο-Πετρουπολίτικο». Στο Ουλάν-Ουντέ η θερμοκρασία ήταν ακόμη 34 βαθμούς κελσίου. Είναι ένας άλλος κόσμος εδώ.

Η ατμόσφαιρα όμως ήταν η ίδια. Ένταση στο πρώτο ημίχρονο και ενθουσιασμός στο δεύτερο όπου η Ρωσία απέκτησε προβάδισμα 3 γκολ. Όταν ο Μοχάμεντ Σαλάχ κέρδισε πέναλτι, οι θαμώνες του μπαρ, φώναζαν «Ίγκορ, Ίγκορ» για να εμψυχώσουν τον τερματοφύλακα της Ρωσίας, Ίγκορ Ακινφέεβ.

Το ταβάνι του Πέλικαν είναι διακοσμημένο με σάλια Ευρωπαϊκών συλλόγων -της Μάντσεστερ Σίτυ, της Τσέλσι, της Νάπολι- ενώ οι τοίχοι είναι γεμάτοι με τις σημαίες των χωρών που λαμβάνουν μέρος στο Μουντιάλ: κόκκινο και κίτρινο για την Ισπανία, πράσινο και κίτρινο για τη Βραζιλία. Δεν υπάρχει καμιά ρωσική σημαία όμως, μόνο τα χρώματα της Μπουργιατίας.

Λίγα μίλια έξω από το Ουλάν-Ουντέ είναι το Ιβολγκίνσκι Ντατσάν, ένα μοναστήρι βουδιστών. Μοναχοί σε βαθυκίτρινες ρόμπες, καθοδηγούν τους τουρίστες που φθάνουν από Ρωσία, Μογγολία και Κίνα στο Χάμπο Λάμα, το μνημείο που φυλάει ένα μοναχό που πέθανε το 1927 και ξεθάφτηκε το 2002, το σώμα του οποίου λέγεται ότι διατηρήθηκε άριστα.

Η ατμόσφαιρα εδώ νιώθει πολύ μακριά από την τρέλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ένας ειρηνικός, ήσυχος τόπος, μια κηλίδα πολιτισμού στην απέραντη Σιβηρία. Ο ηγούμενος του μοναστηριού, Αγιούρ Λάμα Τσυρεντλίκοφ, βάζει τσάι. Ο εκπρόσωπος του Ζαργκάλ Μπαχσιά Ντουγκάνοβ, κάθεται στον καναπέ ήσυχος και σκεπτικός. «Το λοιπόν», είπε ο Ντουγκάνοβ, ζωντανεύοντας. «Μείναμε όλοι έκπληκτοι όταν νικήσαμε το πρώτο παιχνίδι με 5-0».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ