Εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην ιστοσελίδα tribunaexpresso.pt παραχώρησε ο Ορλάντο Σα. Ο Πορτογάλος επιθετικός αναφέρθηκε εκτενώς και στην παρουσία του στην ΑΕΛ. Περιέγραψε τον περίεργο τρόπο με τον οποίο κατέληξε στην Κύπρο, παραδέχθηκε ότι ήθελε να φύγει από την πρώτη μέρα, ενώ αποκάλυψε τη συζήτηση που είχε με τον Ανδρέα Σοφοκλέους για να τον πείσει να φύγει για την Λέγκια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις
Πώς βρέθηκες στην ΑΕΛ: «Περνούσα ένα από τα δυσκολότερα καλοκαίρια που είχα στην καριέρα μου. Υπήρχαν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Υπήρχε ενδιαφέρον από ομάδες της Ισπανία, της Ιταλίας και της Αγγλίας. Είχα μεγάλες προσδοκίες γιατί είχα την ευκαιρία να παίξω στην Premier League, ήμουν ακόμη νέος, αλλά οι πόρτες ήταν κλειστές. Κατέληξα στην ΑΕΛ καθώς είχα φίλους σε αυτή την ομάδα που ήταν πρωταθλήτρια στην Κύπρο και θα συμμετείχε σε ευρωπαϊκούς αγώνες».
Ποιοι ήταν οι φίλοι σου στην Κύπρο; «Δεν ήταν φίλοι, αλλά τους ήξερα. Ο Μοντέιρο, ο Πάολο Σέρζιο. Επίσης ο πρόεδρος με πίεσε αρκετά, μου πρόσφερε ένα συμβόλαιο που δεν περίμενα. Δεν ήθελα να πάω εκεί, αλλά σήμερα λέω ότι δεν το μετανιώνω. Είναι σαν το άλμα σε ένα τραμπολίνο, μερικές φορές πρέπει να πάμε κάτω και στη συνέχεια να κάνουμε ένα υψηλότερο άλμα. Και αποδείχθηκε ότι ήταν καλό. Αναδείχθηκα κορυφαίος σκόρερ στην Κύπρο».
Ποιες ήταν οι πρώτες εντυπώσεις σου στην ΑΕΛ, αν ήταν αυτό που περίμενες: «Όχι. Μετά από μερικές μέρες ήθελα να φύγω! Μίλησα με τη διοίκηση για να φύγω. Για διάφορους λόγους. Βρήκα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ένιωσα ότι είχα κάνει λάθος. Ο σύλλογος είχε καλές συνθήκες, αλλά δεν συγκρίνονται με τις συνθήκες ενός συλλόγου της Πρέμιερ Λιγκ ή ενός συλλόγου της Πορτογαλίας».
Για τη συνεργασία του με τον Ζόρζε Κόστα στην ΑΕΛ: «Ήταν άψογος. Γίναμε καλοί φίλοι. Έχει ξεχωριστή προσωπικότητα, τον συμπάθησα και είναι ένα πρόσωπο με χαρακτήρα που ξεχωρίζει. Αν ήταν όλος ο κόσμος τόσο ειλικρινείς και απλοί όσο ήταν αυτός, ο κόσμος του ποδοσφαίρου θα ήταν ένας καλύτερος».
Τι σου άρεσε και τι δεν σου άρεσε στην Κύπρο: «Δεν μου άρεσε η έλλειψη επαγγελματισμού και έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχουν στη χώρα. Δεν αναφέρομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους του συλλόγου, αλλά γενικά. Είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα τώρα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα και πολλοί ερασιτεχνισμοί».
Αν υπάρχει κάποια αστεία ιστορία που θυμάσαι: «Θυμάμαι ότι είχα συμπαίκτες μου που στο τεστ ούρων, οι οποίοι γέμιζαν λίγο το μπουκαλάκι και μετά γέμιζαν το υπόλοιπο με νερό. Μερικές φορές την ημέρα πριν από το παιχνίδι διοργανώναμε μπάρμπεκιου και είχα συμπαίκτες μου που έπιναν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, έλεγαν ότι ήταν καλό να πίνεις ένα ποτήρι κόκκινο πριν το παιχνίδι για να κοιμηθείς καλύτερα. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήταν στην παραλία και πήγαιναν κατευθείαν στην προπόνηση. Είχαν περάσει την ημέρα στην παραλία με την οικογένειά τους, πήγαιναν στο σπίτι, έκαναν ντους, έπαιρναν τα ποδήλατά τους και πήγαιναν στην προπόνηση. Σαν να έκαναν διακοπές με φίλους».
Σου άρεσε η Λεμεσός: «Με την γυναίκα μου προσαρμοστήκαμε πολύ καλά. Μπορεί να μιλάω έτσι, αλλά αγάπησα την Λεμεσό. Μου άρεσε πραγματικά η πόλη και πήγα ξανά πρόσφατα εκεί. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Η κυπριακή νοοτροπία είναι παρόμοια με την ελληνική νοοτροπία που έχει το δόγμΑ ότι πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Κερδίζουν, επενδύουν, κερδίζουν, επενδύουν και είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αν έχουν καλό αυτοκίνητο ή όχι. Συνήθως ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα διαλυμένα και ζουν στα σπίτια των γονιών τους μέχρι 40 χρόνια. Κάνουν παιδιά πολύ αργότερα. Θέλουν να απολαύσουν τη ζωή, να κάτσουν σε μια καφετέρια και να πίνουν φραπέ για τρεις, τέσσερις ώρες. Αν τους ζητήσεις να λύσουν ένα πρόβλημα θα το αφήσουν για αύριο. Τους ρωτάς να σου κάνουν μία χάρη και η απάντηση είναι πάντα “A, θα το δούμε αύριο”. Και αύριο αν έχουν κάτι να κάνουν θα σου πουν “Δώσε μου μέχρι το τέλος της βδομάδας και θα δούμε”.
Για τον Λιτό Βιντιγκάλ: «Ήταν μαζί του που κατάφερα να σκοράρω σχεδόν κάθε παιχνίδι. Με βοήθησε πολύ. Με βοήθησε να φύγω από την Κύπρο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί μου που λένε διάφορα άλλα, αλλά εγώ για τον Λίτο δεν έχω τίποτα να πω. Σε σχέση με μένα ήταν πάντα σωστός και με σεβασμό. Μετά από λίγες μέρες προπονήσεων , μου είπε «Αγόρι, αν θέλεις, θα σε βγάλω από δω, αλλά πρέπει να το θέλεις”. Και μετά μου είπε «αγόρι, τι κάνεις εδώ; Είσαι διακοπές; Θέλεις να βγεις από εδώ ή όχι;”. Είχα αρχίσει να αναπτύσσω την κυπριακή νοοτροπία. Το πρώτο εξάμηνο μου στην Κύπρο ήταν τραγικό. Κατά τους πρώτους μήνες δεν είχα το μυαλό μου εκεί, ήθελα να φύγω. Ζήτησα επανειλημμένα να φύγω. Δεν μου το επέτρεψαν και όταν ήρθε ο Λίτο, του εξήγησα πόσο απογοητευμένος ήμουν και μου απάντησε: «αν με βοηθήσεις, θα σε βοηθήσω». Τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα, μέχρι τον Ιανουάριο η Λέγκια πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ για να με πάρει».
Εντελώς διαφορετικός κόσμος, δηλαδή: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί προσέλκυσα το ενδιαφέρον ξένων ομάδων. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις προσφορές με ξένους συλλόγους να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν μια κυπριακή ομάδα για να αποκτήσουν ένα παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς».
Τι εννοείς; «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που μου όφειλε ο σύλλογος και θα μου πρόσφερε νέο συμβόλαιο. Όμως εγώ του είπα «συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ για διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω”. Tότε συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».