ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Δεν άξιζε να χάσει προχθές η ΑΕΛ στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, το πάλεψε και στο τέλος έσωσε τον βαθμό (1–1). Διατηρήθηκε στη δεύτερη θέση, όμως σπατάλησε άσκοπα τον μισό χρόνο στο πρώτο ημίχρονο και έτρεχε να προλάβει τον βαθμό, ενώ είχε τις δυνατότητες να πάρει το πάνω χέρι από την αρχή. Με την εμφάνιση κυρίως του δευτέρου ημιχρόνου, έδειξε πως είχε τη δυνατότητα για το τρίποντο.
Μέσα από την προχθεσινή εμφάνιση, γεννάται ένα δικαιολογημένο ερώτημα: γιατί χάθηκε τόσος χρόνος στο μέτριο διάστημα του πρώτου 25λέπτου. Το ίδιο σκηνικό εμφανίστηκε και στα ντέρμπι με τον Απόλλωνα (0–2) και την Ανόρθωση (0–0).
Δεν δικαιολογείται τόσος φόβος, όταν έχεις επιλογές για να τρίξεις τα δόντια στον αντίπαλο. Η ΑΕΛ μπήκε χωρίς προσανατολισμό στο παιχνίδι και οι Σάσι, Πίτι και Αρουαμπαρένα μπλοκαρίστηκαν στην τακτική της αντιπάλου. Μέχρι να μπουν στο παιχνίδι, έδωσαν την ευκαιρία στην ΑΕΚ να έχει τον έλεγχο.
Σταδιακά η ΑΕΛ βελτιώθηκε, έγινε επιθετική, ενώ όταν πέρασαν στο παιχνίδι οι Σαβάν, Μπλάνκο και Γεωργιάδης, οι γαλαζοκίτρινοι πάτησαν για τα καλά την αντίπαλό τους. Αν οι αλλαγές μάλιστα γίνονταν πιο νωρίς, πιθανό να προλάβαινε να γυρίσει το ματς.
Με τους ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε ο Πάμπος Χριστοδούλου φάνηκε ότι η ΑΕΛ έχει βάθος, έχει το έμψυχο δυναμικό και πιο πολύ το εκτόπισμα για να δώσει τη μάχη της διάκρισης μέχρι τέλους.
Οι λύσεις υπάρχουν για όλες τις θέσεις, για να βγάζει πιο επιθετικό πρόσωπο και όχι να τρέχει πίσω από την αντίπαλό της για να ισοφαρίσει, ειδικά στο Τσίρειο. Δεν μπήκε δυνατά, δεν είχε επιθετικούς προσανατολισμούς και έχασε χρόνο, όμως το παιχνίδι ήταν ένα μάθημα για να φανούν οι δυνατότητες των γαλαζοκιτρίνων.
Η παρτίδα σώθηκε και πλέον κοιτάζουν μπροστά, όπου τους περιμένουν πιο δύσκολα παιχνίδια, αυτήν τη φορά μακριά από το Τσίρειο. Την ερχόμενη Δευτέρα αντιμετωπίζουν τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ και μετά πάλι στο ίδιο γήπεδο την Ομόνοια.