Yπερεκτίμησε τις ικανότητες και τη δύναμή του. Συμπεριφέρθηκε με βίαιο, απρόσεκτο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους φυσικούς και ηθικούς κανόνες. Διέπραξε ύβριν προσπαθώντας να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους. Και επήλθε η τιμωρία.
Ο Μισέλ Φρανσουά Πλατινί γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου το 1958 στην επαρχία Ζοέφ λίγο έξω από το Νανσί. Ο πατέρας του, Άλντο, του μετέδωσε την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Στα 11 γράφεται στις ακαδημίες της τοπικής Ζοέφ και το 1969 σε έναν αγώνα νέων ανάμεσα στην Ζοέφ και την Μετς εντυπωσίασε τους ανθρώπους της αντίπαλης ομάδας και τον κάλεσαν για δοκιμαστικό. Ένας τραυματισμός θα σταθεί τότε εμπόδιο, αλλά το 1972 θα κάνει το μεγάλο βήμα για την Νανσί.
Στην πρώτη του εμφάνιση με την δεύτερη ομάδα της Νανσί, ο Πλατινί σημειώνει χατ τρικ. Κάνει ντεμπούτο με τους μεγάλους στις 3 Μαϊου του 1973 σε ένα παιχνίδι κόντρα στη Νιμ. Στην ομάδα της Λωρραίνης παρέμεινε μέχρι το 1979, έπαιξε 181 φορές κα είχε 98 γκολ κατακτώντας το 1978 του Κύπελλο Γαλλίας κόντρα στην Σεντ Ετιέν. Πήρε μεταγραφή στη Σεντ Ετιέν, έμεινε εκεί τρία χρόνια έχοντας 104 συμμετοχές και 58 τέρματα. Ντελικάτος και λεπτεπίλεπτος, μαέστρος μέσα στο γήπεδο, μυαλό και φαντασία στο παιχνίδι του και ένα φάλτσο βγαλμένο από άλλο πλανήτη.
Στο Μουντιάλ της Ισπανίας, τo 1982, σε ένα από τα κλασικά παιχνίδια της ιστορίας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, η Γαλλία αντιμετωπίζει τη Δυτική Γερμανία. Ο παικταράς με το «10» των «τρικολόρ» πετυχαίνει με πέναλτι την ισοφάριση και κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Παρά την ήττα της Γαλλίας στη διαδικασία των πέναλτι με 5-4, η εικόνα του αρχηγού Πλατινί να κρατά το χέρι του αναίσθητου Πάτρικ Μπατιστον, καθώς μεταφέρεται με το φορείο εκτός γηπέδου αποτελεί την κορυφαία εξωαγωνιστική στιγμή του Μουντιάλ. Όσο για τη θρυλική αναμέτρηση, είναι η αγαπημένη στιγμή του Πλατινί στο ποδόσφαιρο παρά την ήττα.
Εκείνη τη χρονιά, είχε φτάσει πια η στιγμή για να βάλει το όνομά του στην ιστορία του αθλήματος. Μεταγραφή στη Γιουβέντους, ήταν η ώρα του να δοξαστεί. Για τα επόμενα τρία χρόνια, υπό τις οδηγίες του Τζιοβάνι Τραπατόνι και έχοντας δίπλα του θρύλους όπως ο Τζοφ, ο Ταρντέρλι, ο Μπέτεγκα, ο Σιρέα, η καριέρα του θα είναι γεμάτη από τίτλους και διακρίσεις.
Από το 1983 μέχρι το 1985 έζησε τα πάντα, κατέκτησε τα πάντα. Τρεις σεζόν πρώτος σκόρερ στο καμπιονάτο, αλλά και τρεις συνεχόμενες χρονιές νικητής της «Χρυσής Μπάλας». Ήταν ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο, έφτασε στον Όλυμπο της δόξας, αλλά η κορυφή τον ζάλισε. Ένιωσε ίσως πως ήταν πια πάνω από όλους τους ανθρώπους, είχε εξισωθεί με τους θεούς.
Και διέπραξε την ύβριν… Το 1985, στον καταραμένο τελικό του «Χέιζελ». Εκεί που σκοτώθηκαν άνθρωποι, εκεί που ο διαιτητής μόνο είδε πέναλτι, εκεί που ο Πλατινί εκτέλεσε εύστοχα και άρχισε να πανηγυρίζει σαν τρελός. Αυτή ήταν η ύβρις του. Δεν σεβάστηκε τους νεκρούς. «Δεν ήξερα» είπε μετά.
Οι θεοί έστειλαν στον υβριστή την άτην, το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή οδήγησε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα. Αυτό που θα διέπραττε μερικά χρόνια αργότερα, όταν θα κρεμούσε τη φανέλα και το σορτσάκι και θα φορούσε το κοστούμι και τη γραβάτα. «Le Roi», βασιλιά, τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες του, ο ίδιος πίστεψε ότι μπορούσε να είναι υπεράνω θεών και ανθρώπων.
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας, το 1998, πλησίασε τον Σεπ Μπλάτερ και προσφέρθηκε να του παρέχει τις συμβουλετικές υπηρεσίες του. Ήταν αυτό το πρώτο βήμα για να ανελιχθεί στα αξιώματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το αντίτιμο των δύο εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων που ζήτησε από τον Μπλάτερ, χωρίς να υπογράψουν συμβόλαια, σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για την πτώση του.
«Ήταν για τη δουλειά που είχα κάνει στη FIFA στο παρελθόν. Τον Μάρτιο του 1998 ο Μπλάτερ είχε υποσχεθεί να με πληρώσει, τον Αύγουστο του το είχα υπενθυμίσει και έτσι πήγαινε όλη η ιστορία. Ήταν χρήματα που μου όφειλε. Νομίζετε θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωή και την καριέρα μου για δύο εκατομμύρια; Η ιστορία τράβηξε πολύ, ίσως έπρεπε να είχα ζητήσει αυτά τα χρήματα πιο πριν. Αλλά δεν μετανιώνω γι’ αυτό».
Πριν καλά καλά αναλάβει πόστα και αξιώματα είχε «υπογράψει» το τέλος της καριέρας του. Η τιμωρία του με τον αποκλεισμό από κάθε δραστηριότητα που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο ήταν η συνέπεια που έπρεπε να υποστεί.
Προκάλεσε τη νέμεσιν, την οργή και εκδίκηση των θεών κι αυτή επέφερε την «τίσιν», δηλαδή την τιμωρία, τη συντριβή και καταστροφή του.