ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΛΑΡΚΟΥ
Αλλιώς περίμενε ο κόσμος της Ανόρθωσης την πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα (1-1) και αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Η ομάδα του Ρόνι Λέβι δεν κατάφερε να βγάλει στον αγωνιστικό χώρο αρετές, ούτε και να πείσει τον κόσμο. Αν στο πρώτο ημίχρονο η εμφάνισή της ήταν ικανοποιητική, στο δεύτερο ήταν κάτι περισσότερο από τραγική.
Στο ξεκίνημα του αγώνα, το γρήγορο γκολ του Ράγιος (16’) ήταν αυτό που της έδωσε το προβάδισμα. Με την «Κυρία» ακολούθως να κρατά μπάλα, να διατηρεί το προβάδισμά της σχετικά άνετα στο πρώτο ημίχρονο, χωρίς όμως να πιέσει και να φτιάξει κλασικές φάσεις για δεύτερο γκολ.
Στην επανάληψη ήταν λες και οι ποδοσφαιριστές έμειναν στα αποδυτήρια. Η Νέα Σαλαμίνα έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο. Μία ομάδα χωρίς τρεξίματα, χωρίς καλύψεις, χωρίς πάθος στο γήπεδο. Αποτέλεσμα αυτού, οι ερυθρόλευκοι να κυριαρχήσουν, να φτιάξουν ένα τσουβάλι ευκαιρίες, να πετύχουν ένα γκολ, να έχουν δύο δοκάρια και δικαίως να νιώθουν αδικημένοι που δεν κέρδισαν.
Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει στη μοναδική μεγάλη κλασική ευκαιρία του Γκάντσεφ στο 70’. Αν το κάνει αυτό θα χαθεί η ουσία. Και η ουσία είναι ότι η Ανόρθωση που είδαμε προχθές στο «Αμμόχωστος», χρειάζεται τρομερή βελτίωση. Χρειάζεται πολλή δουλειά, χρειάζεται δέσιμο, νεύρο, τρεξίματα και καλύτερη οργάνωση. Ο Ρόνι Λέβι ζήτησε από τον κόσμο πίστωση χρόνου για να μπορέσει η «Κυρία» να βγάλει στο γήπεδο αυτά που μπορεί.
Αν θα πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιους παίκτες αυτοί είναι οι Αρούς, Σίλντενφελντ και Ράγιος. Ο πρώτος κράτησε σε δυο-τρεις φάσεις το σκορ, ο δεύτερος «καθάρισε» ό,τι μπορούσε και ο τρίτος πέτυχε ένα γκολ και έδωσε δύο εξαιρετικές μπαλιές.