ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΒΡΙΗΛ
Δύο εκ των μεγαλύτερων μορφών της Λίβερπουλ, οι Μπιλ Σάνκλι και Μπομπ Πέισλι θα… βλέπουν από ψηλά τη Λίβερπουλ που έφτιαξε ο Γιούρκεν Κλοπ και θα την καμαρώνουν. Άλλωστε, έτσι την ονειρεύθηκαν και έτσι την είχαν στον μυαλό τους να πρωταγωνιστεί σε Αγγλία και Ευρώπη όντας η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο.
Η Λίβερπουλ ανέβηκε στο Έβερεστ, κατακτώντας τα πάντα στον διάβα της (Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, Παγκόσμιο συλλόγων) και ο Κλοπ έκανε ξανά τους οπαδούς της να ονειρεύονται.
Ποιος να ξεχάσει το πρωτάθλημα του 2009; Που χάθηκε στο «νήμα» από τη Γιουνάιτεντ του Μακέντα (ναι, αυτός που αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό), ποιος να ξεχάσει το… γλίστρημα του Τζέραρντ τον Απρίλιο του 2014;
Εδώ και πολλές δεκαετίες, η Λίβερπουλ έφθανε στη πηγή αλλά δεν έπινε νερό. Μπορεί κάποιες σεζόν να είχε καλές ομάδες και να κατακτούσε μερικούς τίτλους (2001, 2005) αλλά τις περισσότερες φορές έμοιαζε σαν πυροτέχνημα, χωρίς μέλλον και σταθερότητα τόσο στη τεχνική ηγεσία όσο και στη διοίκηση.
Όλα αυτά μέχρι τον Οκτώβριο του 2015 και όταν ο Γερμανός τεχνικός ανέλαβε τη Λίβερπουλ. Ο άλλοτε τεχνικός της Μάιντζ και της Ντόρμουντ δεν ζήτησε πολλά, μόνο πίστωση τεσσάρων χρόνων αλλά και ενότητα από τους πάντες. «From doubters to believers…» (σ.σ από αμφισβητίες σε πιστούς), αυτό ζήτησε τη διάρκεια της παρουσίασης του και αυτό έγινε, καθώς το «Άνφλιντ» μετατράπηκε σε ποδοσφαιρικό κάστρο από την μέρα που ανέλαβε ο τρελό Γερμανός.
Η Λίβερπουλ χρειαζόταν έναν προπονητή, ο οποίος θα την έφτιαχνε από την αρχή. Έναν προπονητή, ο οποίος θα ένωνε την… αύρα του με τον θρύλο της Λίβερπουλ και θα πορεύονταν μαζί στο μονοπάτι των επιτυχιών. Αυτός, λοιπόν, ήταν ο… Normal One, όπως αποκαλεί τον εαυτό του και «σκάει» στα γέλια. Αυτός είναι ο Κλοπ. Αστείος, αλλά και σοβαρός. Είναι ήρεμος, αλλά και παθιασμένος. Είναι ιδιαίτερος και το δείχνει κάθε στιγμή και κάθε λεπτό. Είναι «τρελό Γερμανός».
Tον κατηγορούσαν ότι στο «Άνφιλντ» δεν είχε καταφέρει να πάρει έναν τίτλο κι ας είχε πετύχει ίσως κάτι πιο ουσιαστικό: επανέφερε την αισιοδοξία, αλλά κυρίως την «αίσθηση» του ποια είναι η Λίβερπουλ και που αξίζει να βρίσκεται. Της έδωσε πίσω την χαμένη ταυτότητά της. Πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ, το Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και το Παγκόσμιο Συλλόγων, ενώ έχασε στο τσακ το πρωτάθλημα πέρυσι.
Φέτος, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς έχει ήδη μεγάλο πλεονέκτημα στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ (βρίσκεται δέκα βαθμούς πάνω από τη 2η Λέστερ με ένα παιχνίδι λιγότερο) και είναι το ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο… Το πιο σημαντικό όμως πέρα τον τίτλων είναι ότι η Λίβερπουλ είναι εδώ, ανέβηκε στη κορυφή, έχει παρόν αλλά και μέλλον και δείχνει διατεθειμένη να παραμείνει στη κορυφή.