Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, Σωτήρης Τριανταφύλλου, σχολιάζει και φωτίζει με ιστορικές αναφορές για τη σκοπιμότητα στην ανάρτηση του πανό των Αλβανών στα γήπεδα του Euro 2016:
«Την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΠΟ που προέβησαν ήδη σε διαβήματα διαμαρτυρίας προκάλεσε η ανάρτηση του πανό των Αλβανών φιλάθλων για την Τσαμουριά που έγραφε: “Η Ελλάδα είναι ένοχη. Θυμηθείτε τη γενοκτονία της Τσαμουριάς. 100.000 χιλιάδες Αλβανοί θύματα”.
Λίγο αργότερα, βέβαια, το πανό κατέβηκε, και ίσως η εθνική ομάδα της Αλβανίας να έχει κυρώσεις, αλλά η ανάρτησή του μόνο τυχαία δεν ήταν για ένα θέμα που έμενε κλειστό επί επτά και πλέον δεκαετίες και τώρα επιχειρείται να ανοίξει με διαφόρους τρόπους και ένας από αυτούς ήταν και η ανάρτηση του πανό. Θυμίζουμε πως στην πρόσφατη επίθεση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στα Τίρανα, οργανώσεις Τσάμηδων έκαναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και στη συνέντευξη Τύπου ρωτήθηκε για το θέμα από Αλβανούς δημοσιογράφους.
Η πιο σοβαρή, όμως, εξέλιξη του θέματος, είναι ότι τον περασμένο Φεβρουάριο μετά από προσφυγή οργανώσεων Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, που εξετάζει κυρίως εγκλήματα πολέμου, όπου κατατέθηκε ο φάκελος για τις διεκδικήσεις των Τσάμηδων στην Ελλάδα, ο φάκελος έγινε δεκτός από τον Εισαγγελέα, κάτι που σημαίνει ότι ο φάκελος αυτός θ’ ανοίξει και τουλάχιστον θα εξεταστεί, με τους Τσάμηδες να ζητούν πέρα από αποζημιώσεις πολλών δις, εδάφη της Ηπείρου, όπως της Ηγουμενίτσας, της Πάργας και άλλων περιοχών.
Για να ανατρέξουμε στο γιατί οι Τσάμηδες ζητούν αποζημιώσεις και γιατί υποστηρίζουν ότι εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους, αυτό συνέβη μετά την αποχώρηση των γερμανικών και ιταλικών στρατευμάτων από την Τσαμουριά, όπως ονομάζεται η περιοχή της Ηπείρου, που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής ανάμεσα στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα και μέχρι το Βουθρωτό και ανατολικά μέχρι τους πρόποδες του όρους Ολύτσικας.
Η περιοχή ταυτίζεται με τη Θεσπρωτία και ένα μικρό της τμήμα ανήκει σήμερα στην Αλβανία. Οι Τσάμηδες ήταν αποδεδειγμένα συνεργάτες των Ιταλών και των Γερμανών και στη διάρκεια της κατοχής τα ένοπλα τμήματά τους είχαν τεθεί στην υπηρεσία τους, συμμετέχοντας στις διώξεις κατά του ελληνικού πληθυσμού.
Μετά την απελευθέρωσή, όσοι από αυτούς δεν έφυγαν οικειοθελώς για την Αλβανία εκδιώχθηκαν από τους αντάρτες του ΕΔΕΣ που είχε τον έλεγχο της περιοχής, ενώ αρκετοί καταδικάστηκαν από το Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων ως προδότες και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους».