ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Από το καλοκαίρι αυτό που έλεγαν οι υπεύθυνοι της ομάδας, ήταν πως ο Απόλλων διαθέτει ένα από τα πιο πλούσια ρόστερ του πρωταθλήματος. Και βάσει αυτού, αλλά και λόγω της διοικητικής σταθερότητας, των συνθηκών που επικρατούσαν στην ομάδα (οι παίκτες και οι προπονητές έχουν τα πάντα στη διάθεση τους) και τις εμπειρίες των προηγούμενων χρόνων, δεν αμφέβαλλε κανείς πως θα ήταν σε θέση να διεκδικήσουν τον τίτλο.
Κάποια αποτελέσματα όμως δεν πείθουν, πως οι κυανόλευκοι μπορούν να δώσουν μέχρι τέλους τη μάχη για τον τίτλο. Χάθηκαν αδικαιολόγητοι βαθμοί και για να μην εκτεθούν άλλο ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία, θα πρέπει να κάνουν αντεπίθεση διαρκείας.
Πριν από δύο μήνες, μετά την ήττα από τον Ερμή, ο Απόλλων βρισκόταν στο -11 από την κορυφή. Έγινε μια προσπάθεια ανασύνταξης και αντεπίθεσης, μειώνοντας στο -6 από την πρώτη θέση, όμως από προχθές είναι στο -8.
Και κάνοντας έναν απολογισμό με το τέλος του πρώτου γύρου, η απόσταση των οκτώ βαθμών από την κορυφή, ναι μεν δεν είναι απαγορευτικό νούμερο, όμως αν υπάρχουν στη συνέχεια και άλλα σκαμπανεβάσματα στις εμφανίσεις της ομάδας του Πέδρο Εμανουέλ, δύσκολα θα καταφέρει να έχει υψηλές προσδοκίες.
Συνεπώς η μπάλα βρίσκεται στα πόδια των ποδοσφαιριστών, διότι όση ευθύνη καταλογίζεται στον προπονητή για τη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού, ή τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ένα παιγνίδι, άλλη τόση ευθύνη έχουν και οι ποδοσφαιριστές. Και αν πάρουμε ως παράδειγμα τον τελευταίο αγώνα με την Ανόρθωση, πλην ορισμένων, οι υπόλοιποι ήταν… απόντες από το γήπεδο.
Σύμφωνα με τους οπαδούς της ομάδας, δεν φτάνει μόνο ο χαρακτηρισμός του ποιοτικού ποδοσφαιριστή, καθώς θα πρέπει να παρουσιαστούν και με περισσότερο πάθος και δύναμη. Και στο δεύτερο σκέλος ίσως ευθύνη να έχει και ο προπονητής, ο οποίος δεν επέβαλε και άλλα απαραίτητα στοιχεία στην ομάδα του, όπως η δύναμη, το πάθος, η σταθερότητα και η αγωνιστική πειθαρχία.