ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Στον Απόλλωνα δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Βλέπουν πλέον την επόμενη μέρα, με την αναφορά του Σωφρόνη Αυγουστή πως υπάρχουν άλλοι 30 διαθέσιμοι βαθμοί να δείχνει τουλάχιστον πως θα εξαντλήσουν τις πιθανότητες για να ξαναπιάσουν κορυφή. Η ουσία όμως παραμένει: Οι κυανόλευκοι δεν ήταν συνεπείς σε ένα από τα πιο σημαντικά ραντεβού της τρέχουσας σεζόν και μάλιστα στο φινάλε της πρώτης φάσης του πρωταθλήματος. Όλα ήταν υπέρ του. Η έδρα, ο παλμός στην κερκίδα, το γκολ του Περέιρα… Όμως όλα αυτά δεν ήταν ικανά για να τον στέψουν νικητή σε ένα ντέρμπι που θα τον ανέβαζε βαθμολογικά και ψυχολογικά.
Μετά το προβάδισμα, οι φίλοι του Απόλλωνα πίστεψαν ακόμη περισσότερο στη νίκη, όμως η συνέχεια κατέδειξε ασυνέπεια. Η ομάδα της Λεμεσού δέχθηκε ένα φτηνό γκολ, στο οποίο ο Βάλε πιάστηκε ανέτοιμος ενώ στο δεύτερο τέρμα του ΑΠΟΕΛ, η άμυνα έμοιαζε υπνωτισμένη. Αυτές οι δύο φάσεις δεν διαφοροποιούν τη γενική εκτίμηση πως ο προχθεσινός Απόλλων δεν ήταν καλός, δεν ήταν αυτός που θα χτυπούσε με πιο πολλές αξιώσεις τη νίκη.
Η απόδοση δεν ήταν ικανοποιητική, αλλά παρόλα αυτά θα μπορούσε να αξιοποιήσει το γκολ του Περέιρα. Αντί η ομάδα του Αυγουστή να πάρει τα πάνω της, έδωσε γήπεδο στον αντίπαλο και στο τέλος έχασε τον αγώνα. Δεν τράβηξαν παίκτες «κλειδιά», κυρίως οι μέσοι (Σατσέτι, Μπρου, Περέιρα) και στο μεγαλύτερο διάστημα η ομάδα της Λεμεσού ήταν αργή. Δεν θύμιζε το σύνολο των ευρωπαϊκών αγώνων, με την έλλειψη «φρεσκάδας» να κοστίζει. Η ανάπτυξη δεν ήταν η αναμενόμενη, οι επιθετικοί καλά φρουρημένοι, οι ακραίοι δεν βοηθούσαν και μοιραία ο ΑΠΟΕΛ έφερε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα.