ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
O Απόλλων στις αρχές μέχρι και τα μέσα του 2012, έμοιαζε με καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Οι Παύλος Αριστοδήμου, Ανδρέας Σαββίδης και Νίκος Κίρζης έκαναν μεγάλη προσπάθεια με άλλους για να βρει ο σύλλογος (με Φοίβο Βάκη, Φρίξο Σαββίδη, Πάμπο Γεωργιάδη, Φρέντι Τζον Πολ, Μάριο Λευκαρίτη, Λέσχη Φίλων) την ηρεμία του και να πάρει τα πάνω του. Η σκυτάλη παραδόθηκε στον σημερινό πρόεδρο και μέσα από ένα πρόγραμμα που δεν φάνταζε εύκολο και απλό ο Απόλλων μπήκε και πάλι στον σωστό δρόμο.
Ο Νίκος Κίρζης ξεκίνησε με προπονητή τον Τζορτζ Μπέρλι στη συνέχεια τον αντικατέστησε ο Νικόδημος Παπαβασιλείου, για να έλθει η κατάκτηση του κυπέλλου το Μάιο του 2013 με τον Χριστάκη Χριστοφόρου. Αν ψάξει κανείς το «ιστορικό» των πρώτων ημερών του Νίκου Κίρζη στην προεδρία, μέχρι και σήμερα, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για ένα θαύμα, με τη διαφορά πως όλα έγιναν με πολύ κόπο και οργάνωση και τη βοήθεια και συσπείρωση όλων των Απολλωνιστών.
Το 2012 αλλά και οι πρώτοι μήνες του 2013 ήταν δύσκολοι. Χρειάστηκε να αλλάξουν πολλά, να αντικατασταθούν πρόσωπα αλλά προπάντων αυτό που ήθελε ο Απόλλωνας ήταν στήριξη σε καθημερινή βάση, την οποία ανέλαβε ο Νίκος Κίρζης, ο οποίος έπρεπε να ξορκίσει και τα εντός των τειχών φαντάσματα. Η ομάδα δεν ήταν τόσο δυνατή τότε, με Βάλε, Γκαρθία, Σουάνη, Θεοδωρίδη, Μερκή, Αμντανί, Λόπες, Παπουλή, Ντάντι και άλλους, όμως πήρε το κύπελλο. Ο στόχος ήταν να κλείσει η σεζόν, πρώτα με ισοσκελισμένα τα οικονομικά και μετά να γίνει ο Απόλλων μόνιμος πρωταγωνιστής. Και ό,τι δήλωσε και ό,τι υποσχέθηκε το τήρησε στο έπακρον ο Νίκος Κίρζης.