ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
«Όλα καλά» δεν… ήταν, οπόταν η ατάκα που επανέλαβε έξι φορές ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν πρέπει να αφορούσε στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας του. Αν ήταν «όλα καλά» δεν θα ξελαρυγγιζόταν στο α’ ημίχρονο για την έλλειψη καθαρού μυαλού στις πολλές χαμένες ευκαιρίες. Προφανώς και δεν ήταν «όλα καλά» στην επανάληψη όταν οι παίκτες του… κάαααααθησαν κι έδωσαν χώρο και ελπίδες στον Ολυμπιακό.
Είναι αλήθεια ότι στα πρώτα 45 λεπτά η «Κυρία» λειτούργησε εξαιρετικά με εξαίρεση το τέλειωμα των φάσεων. Από μόνο του το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε ούτε μία αξιόλογη επίσκεψη στην εστία του Λόρια είναι αντιπροσωπευτική της εικόνας της αναμέτρησης, αλλά και της αψεγάδιαστης εμφάνισης του Νταουσβίλι που «έφαγε» το γήπεδο κι ήταν μπροστάρης της αναχαίτισης των Τακτακαλιτών.
Στον δημιουργικό τομέα, ο Ντορ Μίχα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ενδεκάδα ως επιτελικός μέσος, ο Γιόζεφ Χουσμπάουερ στη θέση που μάλλον του ταιριάζει, ως «8άρι», ενώ βασικός ήταν και ο Γκιόργκι Κβιλιτάια στην επίθεση. Όλοι μαζί, με τη βοήθεια των Οκριασβίλι και Χριστοφή, στο α’ μέρος πίεσαν ασφυκτικά και το 1-0 τους αδικούσε κατάφωρα.
Τα πλέον ενθαρρυντικά μηνύματα ήρθαν από τον Ντορ Μίχα, αφού οργάνωσε, πίεσε, απείλησε κι ήταν μέσα στις πλείστες καλές φάσεις της ομάδας της Αμμοχώστου. Χωρίς υπερβολή, όταν η μπάλα περνούσε από τα πόδια του Ισραηλινού μέσου, ο Κετσπάγια δεν ήταν τόσο αγχωμένος και… φωνακλάς, όσο σε κάποιες άλλες στιγμές. Ο Μίχα, όπως αναμενόταν, βοήθησε (και) τον Χούσμπαουερ να επικεντρωθεί στα καθήκοντα που ξέρει καλύτερα και πραγματοποίησε την καλύτερή του ίσως εμφάνιση με τα κυανόλευκα, ενώ είχε πολύ καλή συνεργασία και με τον Κβιλιτάια.
Στην επανάληψη η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική, αφού οι κυανόλευκοι άγγιξαν το… «μπλακ άουτ». Η έλλειψη διάθεσης και πάθους έδωσε την ευκαιρία στους φιλοξενούμενους να κερδίσουν μέτρα, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για γκολ και το ματς έμοιαζε με παιχνίδι με τη φωτιά, αλλά στο τέλος η Ανόρθωση πήρε αυτό που άξιζε με το τελικό 2-0.