ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Η έλλειψη κεντρικών επιθετικών που θα «σκοτώσουν» εύκολα τη φάση και θα συνεισφέρουν -τουλάχιστον- διψήφιο αριθμό γκολ στο πρωτάθλημα, ήταν μία από τις βασικές αδυναμίες της Ανόρθωσης της περσινής περιόδου. Κι όταν οι ίδιοι παίκτες δυσκολεύονταν να δημιουργήσουν, να ανοίξουν διαδρόμους ή να ετοιμάσουν γκολ για τους συμπαίκτες τους, τότε ο «πονοκέφαλος» για τον Τιμούρ Κετσπάγια άγγιζε τα όρια της ημικρανίας. Δεν είναι μυστικό ότι ο Γεωργιανός ευνοούσε την προσθήκη ποδοσφαιριστών που θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα, γι’ αυτό -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- αποχώρησαν οι Ντούρις και Κατσαράβα και ήρθαν οι Μανιάς και Κβιλιτάλια.
Η πρώτη εντύπωση είναι ότι οι νεοφερμένοι μπορούν να καλύψουν το κενό και να προσφέρουν κάτι παραπάνω. Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκαν πολύ λίγο, τόσο ο Ελλαδίτης όσο και ο Γεωργιανός φορ, κέρδισαν τους φίλους της «Κυρίας» αν και δεν έχουν σκοράρει με εξαίρεση το πέναλτι του Κβιλιτάια στην Ελβετία. Ο Μανιάς πάλεψε και πίεσε κάτω από δύσκολες συνθήκες και δημιούργησε φάσεις για γκολ, ενώ το τελευταίο χρονικά απόκτημα της ομάδας της Αμμοχώστου, ιδιαίτερα στη Βασιλεία ξάφνιασε θετικά κι ανέβασε στα ύψη τον δείκτη της προσδοκίας.
Αγγίζει τα όρια της υπερβολής να εξαχθούν απόλυτα συμπεράσματα για παίκτες που έπαιξαν 138 και 180 λεπτά αντίστοιχα. Πόσο μάλιστα όταν ο Μανιάς, μπήκε στη λίστα με τους τραυματίες και θα λείψει για τρεις εβδομάδες τουλάχιστον. Πραγματικός καθρέφτης είναι το γήπεδο μετά από ένα ικανοποιητικό αριθμό συμμετοχών. Ωστόσο, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι αν όλα εξελιχθούν ομαλά, οι «κίλερς» θα πάρουν μπρος.