ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Θα λάμπουν για πολλές ακόμη μέρες τα πρόσωπα των φίλων της ΑΕΛ από την κατάκτηση του κυπέλλου. Το έδειξαν και ψες με τον ενθουσιασμό στη φιέστα που έγινε στον χώρο στάθμευσης του Εναερίου. Οι ποδοσφαιριστές, ο προπονητής Ντούσαν Κέρκεζ, ο πρόεδρος Ανδρέας Σοφοκλέους, γνώρισαν την απόλυτη αποθέωση. Το παραλήρημα από την κατάκτηση του κυπέλλου ανέβασε μικρούς και μεγάλους στους εφτά ουρανούς. Μετρούσαν έξι χαμένους τελικούς και άλλες ανοικτές πληγές.
Όταν ο Ντόσα Ζούνιορ σήκωσε το κύπελλο, όλων οι ψυχές πήγαν στη θέση τους και ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Το έκαναν και ψες, δείχνοντας πως όσο υπάρχει η ιδέα της ΑΕΛ θα κουβαλούν ένα θηρίο μέσα τους. «Ισόβια, μόνο για σένα…», τραγούδησαν οι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος σε ένα πρωτοφανές συναπάντημα.
Ο κόσμος έδωσε κατά χιλιάδες και πάλι το «παρών» του, αποθεώνοντας τους πρωταγωνιστές. Αυτή είναι η ΑΕΛ, αθάνατη και το δείχνει κάθε φορά που πέφτει. Ξέρει να σηκώνεται και να προκαλεί ντελίριο, να αφήνει το παρελθόν και να ψάχνει για το αύριο. Τι κι αν περίμενε 30 χρόνια για να κατακτήσει ένα κύπελλο. Η ευόδωση του στόχου ήταν το επιστέγασμα μιας χρονιάς που ανέδειξε τη σκληρή και επίπονη δουλειά όλων.
Ο Ντούσαν Κέρκεζ διαχειρίστηκε πολύ καλά όλα τα θέματα, έχοντας την πλήρη υποστήριξη του προέδρου Ανδρέα Σοφοκλέους. Κόντρα στις αποτυχίες, κράτησε όρθια την ομάδα και τη διατήρησε ενωμένη. Το 7ο κύπελλο αποτέλεσε δικαίωση για όλους όσοι κοπίασαν. Μα πιο πολύ ήταν μια δικαίωση έναντι της βαριάς κληρονομιάς που κουβαλούσαν όσοι υπηρετούν το σωματείο. Δεν υπήρχε κανένα μαγικό ραβδί, παρά μόνο δουλειά και πίστη σε αυτό που έκαναν.
Η ΑΕΛ θαυμάστηκε για το πολύ καλό κλίμα το οποίο δεν κλονίστηκε ποτέ, ούτε στις βαριές ήττες που δέχθηκε στο πρωτάθλημα, ούτε όταν έμεινε χωρίς βαθμούς για τέσσερις συνεχόμενες αγωνιστικές. Κρατήθηκε ενωμένη και δικαιώθηκε. Ο φετινός άθλος ήλθε σε μια σεζόν που δεν είχε με το μέρος της και τον βασικό της «ποδοσφαιριστή».
Δηλαδή τον κόσμο, ο οποίος όμως στο πιο κρίσιμο ραντεβού βρέθηκε στο πλευρό της. Κοντά στις 3.500 έδωσαν το «παρών» τους στη Λευκωσία, οι άλλοι έκαναν την επανάστασή τους και ξέσπασαν με το τελευταίο σφύριγμα στο ΓΣΠ. Ο κόσμος είναι πάντα έτοιμος. Το ξέσπασμά του ανέδειξε τη δύναμη και την αγάπη για την ομάδα του. Αυτό που συμβαίνει στη Λεμεσό δεν έχει προηγούμενο.