ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ
Υπάρχει κατ’ αρχήν μια γενική παραδοχή, ευχάριστη για τους φίλους της καλαθόσφαιρας. Ότι μετά την καθίζηση που δημιουργήθηκε κατά τα τελευταία χρόνια, το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα στον τόπο, έχει αρχίσει να παίρνει και πάλι την άνω βόλτα. Κάτι που συμβαίνει κατά τον τελευταίο καιρό και φυσιολογικά μέσα από αυτό, οι μειωμένοι -ελέω της καθίζησης- φίλοι του αθλήματος, έχουν αρχίσει και πάλι να αυξάνονται.
Όλα αυτά, αποτελούν διαπίστωση που δεν χρειάζεται επιπλέον ανάλυσης. Φθάνει ωστόσο να παινεθεί η ΚΟΚ για τις ενέργειες που έχει κάνει κατά την τελευταία σχεδόν διετία. Ωστόσο μέσα από την ελπίδα που γεννιέται, υπάρχει και ένα ανησυχητικό στοιχείο, που κατά την εκτίμησή μας, είναι αναπόφευκτο ότι θα συμβεί κατά τα χρόνια που έρχονται.
Το κενό που θα παρατηρηθεί όσον αφορά τους ποιοτικούς δικούς μας παίκτες. Οι πλείστοι από τους καλούς μας, βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους και όταν θα πάρουν την απόφαση για να αποσυρθούν, αυτοί που έπονται δεν είναι και τόσοι πολλοί. Κάτι που είχε να κάνει με την προαναφερόμενη καθίζηση του αθλήματος.
Το γεγονός ότι οι ξένοι έχουν μειωθεί σε πέντε, έδωσε αρκετές ελπίδες στα ταλέντα μας. Είδαμε κατά τη σεζόν που πέρασε, νεαρούς να παίρνουν χρόνο συμμετοχής και αυτό, θα το ξαναδούμε και κατά την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο.
Μέχρι όμως να «ψηθούν» για τα καλά αυτά τα ταλέντα, ο πανδαμάτορας χρόνος θα αναγκάσει κάποιους από τους τωρινούς -μεγάλους σε ηλικία- καλούς μας παίκτες, να αποχωρήσουν. Τότε είναι που θα δημιουργεί το κενό και επομένως, απαιτούνται οι κατάλληλοι χειρισμοί από τους αρμόδιους!