TOY MAΡΙΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ
Δεν είναι δα και λίγες οι φορές εκείνες που ένα μικρό χρονικό διάστημα, πλήρους υπεροχής του ενός εκ των δυο αντιπάλων, σε ένα καλαθοσφαιρικό παιχνίδι, είναι αυτό που τελικά αποδεικνύεται ότι αποτέλεσε και το βαρόμετρο, για να γείρει η πλάστιγγα στη μια πλευρά.
Αυτό ακριβώς ήταν που αποδείχτηκε στο παιχνίδι που έδωσε το βράδυ της Τετάρτης (προς Πέμπτη, με τη δική μας ώρα) το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη μακρινή Ισλανδία…
Μόνο όμως που το χρονικό αυτό διάστημα κυριαρχίας, ήταν και υπέρ των αντιπάλων μας, ήταν και μεγάλο…
Για την 3η περίοδο της αναμέτρησης για την προτελευταία αγωνιστική στον 1ο προκριματικό όμιλο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, είναι το σχόλιο.
Το επί μέρους σκορ 27-10 που «έγραψαν» οι γηπεδούχοι, ήταν εν τέλει και αυτό που… πάγωσε τις ελπίδες μας, για να παίρναμε τη νίκη σε αυτό το παιχνίδι μιας και το -23 που είχε γράψει ο πίνακας, πριν το ξεκίνημα της 4ης περιόδου, ήταν μια μη ανατρέψιμη κατάσταση…
Η ουσία είναι αυτή και όχι οτιδήποτε άλλο. Ότι το παιχνίδι χάθηκε και μαζί οι ελπίδες μας για κατάκτηση της 2ης θέσης στον όμιλο, θέση την οποία κατέκτησαν και μαθηματικά οι Ισλανδοί.
Δίκαια για να λέμε τα πράγματα ως έχουν.
Μόνο και μόνο όμως το γεγονός ότι είχαμε ελπίδες για κάτι τέτοιο σαν Εθνική ομάδα, ως την προτελευταία αγωνιστική, αυτό αποτελεί από μόνο του πρόοδο.
Δεν θα σταθούμε άλλο στο τι έγινε στο Ρέικιαβικ. Περιμένουμε το τελευταίο παιχνίδι για τον όμιλο, με την Ελβετία, παιχνίδι που θα γίνει το Σάββατο στη Λευκωσία και αν το κερδίσουμε, τότε τερματίζουμε στην 3η θέση.
Θα είναι και αυτό ένα δείγμα προόδου, όπως και αν το δει κανείς!