Ο διακεκριμένος χειρουργός αντιμετώπισε ιδανικά την ρήξη αχίλλειου τένοντα του διεθνούς γκαρντ και η μετεγχειρητική του πορεία πηγαίνει εξαιρετικά.
Αναλυτικά η συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Dr. Αλευρογιάννη, από όσα γνωρίζω από τα δημοσιεύματα Τύπου, είστε ο γιατρός που χειρούργησε τον Βασίλη Κούνα πριν από περίπου ένα μήνα, μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του στον Αχίλλειο τένοντα. Η απώλειά του από το παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ, μεσούσης των τελικών των play-off ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή, αλλά όλοι εδώ στην Κύπρο και κυρίως οι υπεύθυνοι της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ αγωνιούν για το χρόνο επιστροφής του στα γήπεδα καθώς οι υποχρεώσεις τρέχουν. Οι πληροφορίες που μας έρχονται τόσο από τον ίδιο τον παίκτη, όσο και από το ιατρικό επιτελείο της ομάδας, είναι κάτι περισσότερο από αισιόδοξες και η αποθεραπεία του μέχρι στιγμής έχει ξεπεράσει τα προσδοκώμενα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για τη μέθοδο που ακολουθήσατε;
Ο Βασίλης, ήρθε σε μένα με μία πολύ άσχημη ρήξη στην κατάφυση του Αχιλλείου τένοντα. Έγινε συρραφή του τένοντα σε υγιή όρια με χρήση βιολογικού μοσχεύματος και ενίσχυση της συρραφής με αυτόλογα ενήλικα βλαστοκύτταρα, με σκοπό την ταχεία αναγέννηση του τένοντα και υ την αποφυγή ουλής που ελαττώνει τη φυσιολογική λειτουργία του . Είναι μία τεχνική που πρωτοεφαρμόστηκε στην Αμερική και ενδείκνυται κυρίως σε επαγγελματίες παίκτες που προσδοκούν σε γρήγορη ανάρρωση μετά από σοβαρό αθλητικό τραυματισμό και στην αποφυγή υποτροπής. Η μετεγχειρητική του πορεία είναι εντυπωσιακή και ήδη 40 περίπου μέρες μετά την επέμβαση, η επούλωση έχει ολοκληρωθεί και ο αθλητής βρίσκεται σε στάδιο μυϊκής ενδυνάμωσης, με στόχο να επανέλθει γερός στα γήπεδα, περίπου 3-4 μήνες μόνο μετά την επέμβαση.
Η συγκεκριμένη τεχνική εφαρμόζεται μόνο στον Αχίλλειο τένοντα ή και σε άλλες περιπτώσεις αθλητικού τραυματισμού;
Η χρήση των αυτόλογων ενηλίκων βλαστοκυττάρων στην Αθλητιατρική είναι όλο και πιο συχνά χρησιμοποιούμενη στους καλά οργανωμένους αθλητικούς συλλόγους. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά στην αποκατάσταση των χιαστών συνδέσμων, στις ρήξεις των μηνίσκων, στις βλάβες του χόνδρου, αλλά και στις χρόνιες τενοντίτιδες και τις μυικές θλάσεις που ταλαιπωρούν μεγάλο αριθμό αθλητών σε καθημερινή βάση.