Για τον ΑΠΟΕΛ ο λόγος, που πήγε στο «Κίτιον» για τον τρίτο τελικό των πλέι-οφ, με αντίπαλο την ΑΕΚ με αυτό το βάρος και για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, ήταν πολύ μεγάλο βάρος…
Αυτό, ήταν κάτι που αποδείχθηκε εντός του αγωνιστικού χώρου. Εκεί που πολλοί πιστέψαμε ότι ο ΑΠΟΕΛ εύρισκε τα αποθέματα, για να έφευγε με το ροζ φύλλο από τη Λάρνακα, στα κρίσιμα σημεία λύγισε… Το ψυχολογικό βάρος του δεύτερου τελικού, μαζί με την πίεση της αντίπαλης έδρας (και της αφόρητα πιεστικής άμυνας της ΑΕΚ) στα τελικά στάδια, απέφεραν την τρίτη ήττα…
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι στο 36’, το ΑΠΟΕΛ προηγήθηκε με 65-71 και τελικά έχασε με 81-74. Ένα σερί της τάξης του 16-3, δεν πιστεύουμε να αφήνει (πολλές) αμφιβολίες για τις προαναφερόμενες τοποθετήσεις μας…
Από εκεί και πέρα, το γεγονός ότι η τελική φάση των πλέι-οφ, χάθηκε χωρίς να σημειώσει καμιά νίκη το ΑΠΟΕΛ σε αυτήν (για πρώτη δική του φορά μετά το 1994 και για πρώτη φορά, γενικά σε τελικούς από το 2006), είναι κάτι που… ενοχλεί και αυτό ίσως να είναι και επιεικές ως αναφορά.
Θα πει κανείς ότι τουλάχιστον οι γαλαζοκίτιρνοι κατέκτησαν το κύπελλο. Αυτό όμως δεν αρκεί στο ιστορικό διαμέτρημα του ΑΠΟΕΛ! Εν κατακλείδι; Ο τρόπος που χάθηκε ο δεύτερος τελικός, απέφερε την ήττα στον τρίτο…