ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Οι αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΚΟΚ, αν μη τι άλλο, δείχνουν ότι άκουσαν την κραυγή απόγνωσης του αθλήματος, στους τελευταίους ΑΜΚΕ, άφησαν κατά μέρους τις φτηνές δικαιολογίες και προχώρησαν σε έμπρακτη και ουσιαστική βοήθεια. Αρχής γενομένης από τη μείωση των ξένων, από την αγωνιστική περίοδο 2020-2021, ως επίσης και η απόφαση για τους αποκαλούμενους «νατουραλιζέ». Η κίνηση της Ομοσπονδίας και γενικότερα το πλάνο τριετίας είναι ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση.
Το μπασκετάκι, όπως συνηθίσαμε να το λέμε (ακόμα και στις καλές του) έπιασε πάτο, είτε θέλουν να το παραδεκτούν ορισμένοι, είτε όχι. Και το σινάφι μας, για να μην θεωρηθεί πως βγάζουμε απ’ έξω την ουρά μας, άφησε το άθλημα και κατρακύλησε στον πάτο. Ασφαλώς (και) ο Τύπος από την πλευρά του μπορούσε να έκανε πράγματα, να έβαζε πίεση, τον πρώτο λόγο όμως τον έχουν τα σωματεία και η Ομοσπονδία και κατόπιν οι λοιποί… συγγενείς.
Κάποτε, σε μια συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Χάρης Παπάζογλου (προπονητής στον Κεραυνό) μου είχε πει: «Από το κυπριακό μπάσκετ, λείπει ο ισχυρός άνδρας με όραμα», και να φανταστείτε ακόμα τότε το μπασκετάκι, το λατρεμένο μπασκετάκι έστεκε καλά στα πόδια του. Μετά πήρε τον κατήφορο. Τώρα θα μου πείτε πού τα θυμήθηκα και γιατί τα λέω όλα αυτά. Μα είναι απλό, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Στην κατάσταση που βρίσκεται το μπάσκετ, χρειάζεται και επιβάλλεται να γίνουν πολλά. Αν οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα αρκεστούν στις εξαγγελίες και εφησυχάσουν τότε «κλάφτα Χαράλαμπε» , όπως συνήθως λέμε. Την τελευταία δεκαετία – δεκαπενταετία, είδαν πολλά τα μάτια μας και πέρασε από πολλά χέρια η «κεφαλή» του αθλήματος και άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο φέρουν το δικό τους κομμάτι ευθύνης για την κατάντια του μπάσκετ. Γιατί περί κατάντιας πρόκειται.
Ο Ανδρεας Μουζουρίδης έζησε το μπάσκετ, στα καλά χρόνια της ΑΕΛ και γνωρίζει -θέλω να πιστεύω καλά- τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα. Είναι άνθρωπος, με λίγα λόγια, που μπορεί να βάλει ιδέες, να προχωρήσει σε αλλαγές και αποφάσεις που θα βοηθήσουν το μπάσκετ να ορθοποδήσει και μετά να ξανακάνει βήματα προς την πρόοδο και τις επιτυχίες. Αλλιώς θα χαθεί άλλη μια ευκαιρία, τόσο για το άθλημα, αλλά και για έναν ακόμα πρόεδρο.