aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΛΛΑΔΑBASKET LEAGUEΈνα αθλητικό μελίσσι στην καρδιά της Αθήνας

Ένα αθλητικό μελίσσι στην καρδιά της Αθήνας

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛ

Γιατί, αλήθεια, τόσο πάθος για μια «μικρή» ομάδα; Καλά ρε φίλε, κι εσύ γιατί τόση αγάπη για την δική σου, ακόμα πιο μικρή ομάδα, τον Άρη Λεμεσού; Πέρασα ένα χέρι αυτοκριτικής, αφήνοντας πίσω το γήπεδο της Δυναμό Μόσχας. Τι γήπεδο δηλαδή, ένας χώρος που θα χωρούσε μέσα ένα χωριό, μαζί με όλα τα απαραίτητα, σχολείο, νοσοκομείο, καταστήματα. Λίγο από ενδιαφέρον για την ιστορία του αθλητισμού, λίγο από περιέργεια, βρέθηκα εκεί.

Γάζης και Αράδων, γωνία. Σύνδεσμος Παλαιμάχων… Ένας ημιυπόγειος χώρος, μια σταλιά! Και, με την πρώτη ματιά το ενδιαφέρον εκτοξεύτηκε. Πόσους τόνους νερό μπορεί να χωράει «μια σταλιά». Πόσα χιλιόμετρα μπορεί να διανύσει η ιστορία σε ένα ημιυπόγειο μέσα. Κοίταζα και θαύμαζα την απλότητα, χωρίς προβολείς και πολυελαίους. Άκουγα και ταξίδευα εποχές παλιές πίσω… Έτσι, όπως και εδώ στην Κύπρο, πριν εκατό τόσα χρόνια. Μέσα σε ένα οικόπεδο, σε μια αλάνα μέσα, μέσα σε αγκάθινα μονοπάτια και λακκούβες, γεννήθηκαν τα μεγάλα αστέρια. Έτσι και εκεί, στον Ηλυσιακό Αθλητικό Όμιλο, φτιάχτηκε το πρώτο προζύμι. Εκεί, όπου η μαγιά  έμελλε να γίνει μαγεία!

Ημερομηνία γέννησης, 1927, γράφει το μητρώο. Νο 15 αθλητικό σωματείο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Έκλεισε τα ενενήντα χρόνια ζωής, από το ερασιτεχνικό, στη Γ’ Εθνική, στη Β’ Εθνική,  στα πρωταθλήματα Α’ Αθηνών. Μέσα σε εκείνα τα πέτρινα χρόνια, μαζεύτηκε πέτρα-πέτρα για να κτιστεί μια από τις ενδοξότερες σελίδες του αθλητισμού. Μέσα στα μαύρα χρόνια στην περίοδο της γερμανικής κατοχής και μέσα στα άλλα εθνικά καθήκοντα και η προστασία των αθλητών, ποδοσφαιριστών του σωματείου. Έμειναν σαν παραμύθι οι εικόνες εκείνης της γέννας του ποδοσφαίρου.

Ένας σύλλογος με έδρα τα Ιλίσια στου Ζωγράφου, αλλά γράφεται με «ήττα» και «ύψιλον»: Ηλυσιακός! Έμπνευση του ιδρυτή, Μιχάλη Ξύδη υπήρξαν τα Ηλύσια Πεδία, τόπος όπου σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία αναπαύονταν οι ψυχές των γενναίων πολεμιστών και των ενάρετων. Αρχικό έμβλημα για το σύλλογο αποτέλεσε ο ποδοσφαιριστής εν δράσει, για να αντικατασταθεί σύντομα με ένα δαφνοστεφανωμένο Ήτα, το οποίο έκτοτε καθιερώθηκε και διατηρείται αμετάβλητο. Επίσημα χρώματα είναι το κίτρινο και το μαύρο. Με οπαδούς μιας ευρύτερης περιοχής της Αθήνας (Ζωγράφου, Κέντρο, Παγκράτι, Καισαριανή, Αμπελόκηποι, Γουδί κ.ά). Το πρώτο του γήπεδο, όπου αγωνίστηκε έως και το 1951, το σημείο που αργότερα ανεγέρθηκε το ξενοδοχείο «Χόλιντεϊ Ιν» (πλέον «Κράουν Πλάζα»)

«Έσκαβαν με μπουλντόζες και βαριοπούλες για να φτιάξουν γήπεδο», τ’ ακούς και συγκλονίζεσαι. «Γήπεδο ποτισμένο με αίμα», θα έγραφε ο ποιητής. «Σε ένα γήπεδο χωρίς περίφραξη αγωνιζόμασταν», και ο θαυμασμός σε κατακλύζει. «Οι μετακινήσεις της ομάδας γίνονταν με φορτηγό του Δήμου Αθηναίων». Αυτά γράφει η ιστορία του σωματείου. Και η ιστορία, έκανε στάση, της άρεσε αυτή η εικόνα και κόλλησε εκεί. «Όπως και τότε, σύζυγοι, αδέλφια, παιδιά και συγγενείς, όλοι σε επιστράτευση κάθε που θα φιλοξενηθεί ομάδα στα γήπεδά μας».

Την ζήσαμε αυτή τη φιλοξενία. Θεόδωρος Κυριακού, πρόεδρος Παλαιμάχων Ηλυσιακού. Ο πρώτος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής του Ηλυσιακού, ένας θρύλος για τους οπαδούς του «Η». Ένας γλυκύτατος άνθρωπος που στο πρόσωπό του ζήσαμε όλη την Ηλυσιακή φιλοξενία. Από το «κόψιμο» τον τοποθέτησα σε μια θέση κέντρου. Αλώνιζε το οίκημα, έστελνε πάσες κατά ριπάς, αεικίνητος από τη μια γωνιά στην άλλη, έλα να δεις και αυτό το έπαθλο, έλα να δεις και αυτή τη φωτογραφία. Και ο πρόεδρος Παλαιμάχων Ηλυσιακού, έγινε παγώνι. Στη φωτογραφία δίπλα από το «Φάντομ». «Έπαιξα και με τον Νίκο Σαργκάνη». Και λίγο πιο πέρα, καρφιτσωμένο σε περίοπτη θέση στην πόρτα. Σαν σε γράμμα σε αγαπημένη, αυτό που ο φαντάρος αφήνει σαν φεύγει για το μέτωπο. Ένας αιώνιος όρκος: «Θα σε αγαπώ για πάντα». Αυτός; Αυτός έτσι εξέφρασε την αγάπη του: «Ηλυσιακός μια φορά, Ηλυσιακός μια ζωή». Εκτός από τον Νίκο Σαργκάνη, τη φανέλα του Ηλυσιακού φόρεσαν μεγάλες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Πρόδρομος Κυριακίδης, ο Γιάννης Παγκάκης, ο Ζαχαρίας Πυτιχούτης, ο Βασίλης Σιώκος, ο Μίμης Δρόσος, ο Γιώργος Βλαχονικολής κι από τους πιο πρόσφατους, ο Γιώργος Μασούρας του Ολυμπιακού, ο Ελίνι Δημούτσος κι ο Ηλίας Κάμπας που λατρεύτηκε σαν θεός από τους οπαδούς του «Ηλυ».

Τι να γράψεις και τι να αφήσεις γι’ αυτό το σωματείο. Σαν και να βρίσκεσαι σε μια «μίνι Ολυμπιάδα».  Καμιά δεκαριά ολυμπιακά αθλήματα. Μπάσκετ, βόλεϊ, ξιφασκία, πυγμαχία, υδατοσφαίριση, κολύμβηση, πόλο, χαντμπολ, πινγκ πονγκ, σκάκι. Είναι το ποδόσφαιρο, και ένα ακόμα μεγαλείο, το σωματείο διατηρεί «Τράπεζα αίματος». Και, όλα αυτά, όχι σαν τίτλοι στον τοίχο. Σαν ζωντανοί οργανισμοί στην καθημερινότητα. Πιο ζωντανοί δεν γίνεται. Ένα αθλητικό μελίσσι στην καρδιά της Αθήνας που ξεχειλίζει από περηφάνια. Μια αθλητική κιτρινόμαυρη Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι της κόβεις, τρία φυτρώνουν.

Και, η χαρά και περηφάνια έφερε θλίψη και θυμό για τα δικά μας «αθλητικά αστέρια», δυο βήματα πιο πέρα, στη γειτονιά των Ιλισίων. «Δημοτικό Γυμναστήριο – Αντώνης Φώτσης»! Τεράστια ταμπέλα. Ναι κύριοι, ένα γυμναστήριο προς τιμή ενός, εν ζωή, αθλητή, για τη μεγάλη προσφορά του στην αθλητική, κοινωνική ζωή. Να περνάνε απ’ εκεί τα παιδιά, να βρίσκουν πρότυπο. Να περνάει ο κάθε φίλαθλος και να λέει: «Ου περί χρημάτων ο αθλητισμός». Έτσι κτίζεται ο πολιτισμός. Είναι απ’ εκεί που το φυτώριο των παιδιών, «μεταφυτεύεται» και συνεχίζει την ένδοξη ιστορία του Ηλυσιακού. Κι εμείς; Εμείς σε μια «Αρένα» να παραπέμπουμε τους νέους μας σε άλλους δρόμους, άλλες έννοιες, και άλλες, «μεταφυτεύσεις»… Συμβολικά και τα χρώματα της ομάδας, μαύρο-κίτρινο. Η δική μας η εξήγηση. Το μαύρο, εκείνων των πέτρινων χρόνων, το φωτεινό κίτρινο της αίγλης και δόξας του σήμερα.

Τώρα κατάλαβα γιατί ο όρκος του φίλου προς τον Ηλυσιακό: «Ηλυσιακός μια φορά, Ηλυσιακός μια ζωή». Κι εγώ σ’ αγάπησα Ηλυσιακέ!

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ