ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Και ξαφνικά η διαδρομή μεταξύ Αεροδρομίου Λάρνακας και «Ελευθέριος Βενιζέλος» γίνεται ξανά γνωστή για τους Κύπριους ποδοσφαιριστές! Πριν από μία δεκαετία μετρούσαμε μία ντουζίνα συμπατριώτες μας στο ελληνικό πρωτάθλημα, χρόνο με τον χρόνο λιγόστευαν και φτάσαμε την τελευταία πενταετία να μην έχουμε κανέναν! Να όμως που το τρέχον καλοκαίρι θυμίζει παλιές, καλές εποχές, που οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές χωρούσαν ακόμη και στα πρωτοσέλιδα των ελλαδικών αθλητικών εφημερίδων.
Όπως για παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Λαΐφης, ο οποίος έγινε προσφάτως μήλον της έριδος με νικητή τον Ολυμπιακό Πειραιώς (ασχέτως ότι δόθηκε δανεικός στη Σταντάρ Λιέγης). Επίσης, συχνά-πυκνά γίνεται λόγος για το ενδιαφέρον της ΑΕΚ για τον Κωστάκη Αρτυματά, ενώ είναι γνωστό ότι οι Ανδρέας Αβραάμ και Μάριος Αντωνιάδης έγιναν κάτοικοι Λάρισας και Νέας Σμύρνης, αντιστοίχως.
Τι μεσολάβησε από το 2006 μέχρι σήμερα στο κυπριακό ποδόσφαιρο, είναι γνωστό. Ανακεφαλαίωση στα γρήγορα: Εισήλθε (και) στην Κύπρο ο νόμος Μπόσμαν, οι ντόπιοι παίκτες παραγκωνίστηκαν σε εξευτελιστικό βαθμό μέχρι το κούρεμα του 2013, που ανάγκασε τα σωματεία να θυμηθούν τους καλούς και φτηνούς Κύπριους.
Δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο ποδοσφαιριστής-ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η χώρα μας, είναι… παιδί της κρίσης. Πριν από τρία χρόνια, ο Λαΐφης δόθηκε δανεικός από την Ανόρθωση στην τότε… μελλοθάνατη Αλκή των πλην 41 βαθμών! Βρήκε την ευκαιρία να δείξει την αξία του, αποδεικνύοντας αρχικά ότι είχε θέση στο πλάνο λιτότητας που εξήγγειλε η «Κυρία». Γι’ αυτό και επέστρεψε μεσούσης εκείνης της περιόδου. Η συνέχεια είναι γνωστή…
Η μαζική επιστροφή των Κύπριων ποδοσφαιριστών στις ομάδες Α’ Κατηγορίας σε συνδυασμό με τη μείωση των προϋπολογισμών, συνέπεσε όμως με την κακή οικονομική κατάσταση αρκετών ελληνικών συλλόγων. Ψάχνοντας λοιπόν για προσιτούς και καλούς ποδοσφαιριστές, είναι λογικό να ρίχνουν ξανά τα δίχτυά τους στην κυπριακή αγορά.
σως λοιπόν να πρόκειται για μία ευκαιρία εξαγωγής ποδοσφαιριστών μας (έστω και στο υποτιμημένο πια ελληνικό πρωτάθλημα), η οποία μας δίδεται ξανά μετά από αρκετά χρόνια. Αν είναι έτσι και την αξιοποιήσουν καταλλήλως οι ξενιτεμένοι μας, πιθανόν ν’ ανοίξει ο δρόμος για να κάνουν και άλλοι συμπατριώτες μας την ίδια διαδρομή.