ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΥΚΑ
Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο νεαρός τότε Γιώργος Σαββίδης έπαιρνε την απόφαση να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μαζί με άλλα παιδιά, περίμεναν υπομονετικά να τους δοθεί η ευκαιρία να δοκιμαστούν και να αγωνιστούν στην ομάδα νέων της Ομόνοιας.
Δεν ήταν εύκολο εγχείρημα. Ο Έσσο, παλιά δόξα των πρασίνων και τότε προπονητής της δεύτερης ομάδας, έβλεπε περισσότερα από 200 παιδιά στο γήπεδο και ήταν αδύνατο να προλάβει να δώσει σε όλους τον απαιτούμενο χρόνο και προσοχή. Γι’ αυτό και ο Σαββίδης επέλεξε να δοκιμάσει την τύχη του σε έναν άλλο σύλλογο της Λευκωσίας, τον Ολυμπιακό.
Οι μαυροπράσινοι, όχι μόνο αναγνώρισαν το ταλέντο του αλλά τον έριξαν αμέσως στην ομάδα, με την οποία έκανε ντεμπούτο το 1979, σε ηλικία 18 χρόνων. Και δικαιώθηκαν. Για μια διετία καμάρωναν έναν εκρηκτικό μεσοεπιθετικό στην ενδεκάδα τους, τα δικαιώματα του οποίου αγόρασε το «τριφύλλι» το 1981, δαπανώντας 15.000 λίρες.
Μια χρυσή σελίδα στην καριέρα του Σαββίδη είχε μόλις ανοίξει. Με τις αστείρευτες δυνάμεις, τις κούρσες που λύγιζαν κάθε άμυνα και με το σουτ-τρόμο για τους τερματοφύλακες, έγινε ένας από τους σταρ της παντοδύναμης Ομόνοιας της δεκαετίας του ’80, όπως και της Εθνικής. Ίνδαλμα για τους φίλους και σεβαστός στους αντιπάλους.
Η φήμη του δεν άργησε να ξεφύγει των κυπριακών συνόρων. Τον Φεβρουάριο του 1987, ο ποδοσφαιριστής και η διοίκηση των πρασίνων, δέχθηκαν κρούση από τον γενικό αρχηγό της ΑΕΚ (Αθηνών), Δημήτρη Τυροβολά. Αιτία; Η εμφάνιση του Σαββίδη στον αγώνα Κύπρος – Ελλάδα (2-4) για τα προκριματικά του Γιούρο 1988.
Ο εντυπωσιασμός του ομοσπονδιακού τεχνικού Μίλτου Παπαποστόλου από τον Κύπριο άσο, ώθησε τον τότε πρόεδρο των κιτρινόμαυρων Ανδρέα Ζαφειρόπουλο να ψάξει το θέμα, ακούγοντας και την -επίσης θετική- γνώμη Ελλαδιτών διεθνών, όπως του Στέλιου Μανωλά και του Τάσου Μητρόπουλου.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, οι συζητήσεις κορυφώθηκαν, στις 14 του μήνα ανακοινώθηκε η ιστορική μετεγγραφή και ένα 24ωρο αργότερα έπεσαν οι υπογραφές. Η Ομόνοια έβαλε στο ταμείο της 75.000 λίρες, ο Σαββίδης πήρε 25.000 λίρες και η ΑΕΚ πρόσθεσε στο δυναμικό της έναν παίκτη που θα άφηνε τη σφραγίδα του σε μια χρυσή πενταετία.
Μετά από μερικούς μήνες προσαρμογής, ο «κουμπάρος» άρχισε να ξεδιπλώνει τις αρετές του και να συμβάλλει στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης από την ομάδα του Τόζα Βεσελίνοβιτς, πίσω από τη σπουδαία Λάρισα της περιόδου 1987-88. Από την επόμενη χρονιά, με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τη μετέπειτα δυναστεία του «δικεφάλου», ως δεξιός μπακ χαφ (στο 3-5-2), ο Σαββίδης γνώρισε την καταξίωση, πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα, ήταν εκ των αρχηγών για τέσσερις σεζόν και μία από τις μεγάλες μορφές της Νέας Φιλαδέλφειας. Αρκετά από τα γκολ του παραμένουν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για τους παλαιότερους, όπως ο «πύραυλος» που εξαπέλυσε στο αξέχαστο 5-3 της ΑΕΚ επί της Ντιναμό Δρέσδης.
Το 1992, με τη λήξη του συμβολαίου του, μετά τη στέψη των κιτρινόμαυρων, ο Γιώργος Σαββίδης ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει ως πρωταθλητής και ευρισκόμενος ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου. Είπε «όχι ευχαριστώ» στην πρόταση του Δημήτρη Μελισσανίδη για μονοετή ανανέωση συμβολαίου έναντι 75.000 λιρών και κράτησε τον λόγο του στην Ομόνοια για επιστροφή με διετή συνεργασία έναντι 50.000 λιρών.
