ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Γιατί, μου λέει ο άλλος, «το χρωστούσε η Ιστορία στην Πορτογαλία, το Euro»; Να σου πω ρε στραβάδι, γιατί της το χρωστούσε. Γιατί αυτή η ομάδα κουβαλά ολόκληρη (ποδοσφαιρική) ιστορία στις πλάτες της κι ας μην έχει πανηγυρίσει Μουντιάλ (έχει μόνο μια 3η θέση το 1966, επί εποχής του «Πάνθηρα» και μια 4η το 2006) κι ας έπρεπε να περιμένει μέχρι φέτος για να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός Euro.
Οι Ίβηρες είχαν ανέκαθεν το ποδόσφαιρο στο αίμα τους, ήταν χώρα με ταλέντο, παικταράδες, με πρώτο και καλύτερο τον Εουσέμπιο, τον Νενέ, αλλά και χώρα που έβγαλε τη «χρυσή γενιά» του 1996–2006 κι ας μην ευτύχησαν ο Φίγκο, ο Νούνο Γκόμες, ο Ρουί Κόστα, ο Κόουτο, ο Ζοάο Πίντο, ο Σιμάο, ο Μπέντο, να πανηγυρίσουν ένα μεγάλο τρόπαιο.
Πάντα κάτι συνέβαινε, πάντα κάτι πήγαινε στραβά και έμεναν με άδεια τα χέρια. Κι αυτοί σαν τους Βραζιλιάνους, το μυαλό τους «βουρ» στην επίθεση, να σκοράρουν, να «ξεσκίσουν» τον αντίπαλο, «ξεχνούσαν» ότι έπρεπε να παίξουν και άμυνα, να αναχαιτίσουν τον «εχθρό» και την πάθαιναν τη ζημιά (όπως την έπαθαν και από την Ελλάδα το 2004).
Πόσες φορές, όμως; Μια, δυο, τρεις, τέσσερις. Έμαθαν. Ή μάλλον έπρεπε να έρθει ο Σάντος για να τους το μάθει. Ο Πορτογάλος τεχνικός ποτέ του δεν έκρυψε πως είναι προπονητής της τακτικής, της σκοπιμότητας αν προτιμάτε, που θέλει να κερδίζει με 0-0 και όχι με μισό–μηδέν! Αυτό όμως δεν αφαιρεί σε τίποτα την ποιότητα και το ταλέντο που είχε η ομάδα του για να φτάσει στην κατάκτηση του Euro στη Γαλλία. Με πρώτο και καλύτερο τον Ρονάλντο (κι ας μην αγωνίστηκε στον τελικό, αφού βρέθηκε ή τέθηκε νωρίς νοκ άουτ) και να μην ακούω αυτά τα κομπλεξικά για τον δήθεν χαρακτήρα του.
Πορτογαλία, όμως, δεν ήταν μόνο ο Ρονάλντο, ήταν και ο Ρουί Πατρίσιο που έκανε φανταστικό τελικό, ήταν ο Νάνι, που έκανε επίσης πολύ καλό τουρνουά, ο Πέπε, με τα καλά του και τα κακά του, το σούπερ ταλέντο ο Ρενάτο Σάντσες (που και γι’ αυτόν ακούστηκαν τόσα και τόσα πικρόχολα σχόλια). Ήταν όμως και όλοι οι άλλοι της 23άδας του Σάντος που έβγαλαν στο γήπεδο τη φιλοσοφία του προπονητή τους και ανέβηκαν στην κορυφή της Ευρώπης.
Γι’ αυτό ας κόψουν μερικοί-μερικοί τον αμανέ για την Πορτογαλία. Εξαιρουμένης της Γερμανίας που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο, έπαιξε επιθετικά, πρόσφερε και θέαμα, της έλειψε όμως η ουσία (στον ημιτελικό με τη Γαλλία), καμία άλλη ομάδα δεν δικαιούται να μιλά. Μην πω για την πολυδιαφημισμένη και υπερτιμημένη Γαλλία, που με το που απόκλεισε τη Γερμανία νόμισε πως χάραξαν στο τρόπαιο και το όνομα της. Και για να τελειώνουμε, το Euro μπορεί να μην το πήρε η καλύτερη ομάδα, αλλά το πήρε με το σπαθί της και το έτσι θέλω η Πορτογαλία. Και ναι, στην τελική, της το χρωστούσε και η Ιστορία!