ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Τι να περιμένουν, άραγε, οι φίλοι της Ομόνοιας από την ομάδα τους στα παιχνίδια με την Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, επόμενη αντίπαλος στην ευρωπαϊκή σκηνή; Με βάση του τι έδειξε το σύνολο του Τζον Κάρβερ «έξω και μέσα» με την Μπάνατς, ας κατεβάσουν όλοι όσοι πιθανόν ανέβασαν τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Να τον τοποθετήσουν, βρε αδελφέ, σε ένα σημείο που, αν μη τι άλλο, θα υπάρχει η (καλή) πιθανότητα με τη δεύτερη ή τρίτη προσπάθεια να τον περάσουν με επιτυχία. Γιατί η ομάδα του Μπεν Σιμόν δεν αστειεύεται.
Οι πράσινοι έδειξαν πως θέλουν μπόλικη δουλειά για να ρολάρουν ή τέλος πάντων να βρεθούν στο επίπεδο που προσδοκούν άπαντες στον σύλλογο της Λευκωσίας. Και επειδή δεν μεσολαβούν εβδομάδες έως το επόμενο παιχνίδι παρά μόνο κάτι μέρες, έχω την εντύπωση πως το καλύτερο που έχει να κάνει ο Άγγλος προπονητής είναι να εστιάσει στα βασικά και για τα υπόλοιπα «έχει ο Θεός», ή αν το προτιμάτε «θα γίνουν εν ευθέτω χρόνω». Το ρόστερ, πάντως, δεν το λες άσχημο.
Η υπό κατασκευή νέα Ομόνοια, που φέρει την υπογραφή του Νίκου Νταμπίζα, «φώναξε» στις πρώτες εξετάσεις πως αποτελεί αδήριτη ανάγκη να βρει το ταχύτερο δυνατό μια (υγιής) αγωνιστική ταυτότητα. Να τη βρει όμως και να χτίζει καθημερινά πάνω σε αυτήν. Και αυτό ανεξαρτήτως του σχηματισμού. Είναι εύκολο; Δεν θα πω όχι, αλλά απαιτείται υπομονή από τους Ομονοιάτες, να δοθεί πίστωση χρόνου. Θαύματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε με γκρίνιες που αγγίζουν πολλές φορές τα όρια της υπερβολής.
«Έσκασαν» πολλές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ και έπονται πολλές άλλες κινήσεις στη μετεγγραφική σκακιέρα μέχρι το έμψυχο δυναμικό να πάρει την τελική μορφή του. Οπότε, ο ένας θα πρέπει να μάθει τον άλλον και ο κόουτς καλύτερα τους παίκτες του, για να αποφύγουν όλοι μαζί τυχόν «τρακάρισμα» σε καμιά βραχονησίδα. Και προσθέτοντας σε μια επιτυχία, τότε αυτομάτως ενισχύεται η αυτοπεποίθηση. Ιδιαιτέρως στην Ευρώπη που κέρασε αβέρτα απογοητεύσεις στην Ομόνοια.
Η έλλειψη ιδεών στο δεύτερο μισό του χώρου δράσης ήταν σημείο που «βροντοφώναζε» απέναντι στους ερασιτέχνες παίκτες της Μπάνατς. Αυτές ήλθαν όταν μπήκε στο προχθεσινό ματς ο Κλέιτον. Μια εξωτερική κίνηση του Κάρβερ που παρέπεμπε στο… «έλα να με σώσεις». Και ο έμπειρος Βραζιλιάνος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, με την αμέριστη προφανώς συμπαράσταση του γεμάτου ενέργεια (και αυτοπεποίθηση) Ρουσιά. Θα το ξαναγράψω: Αν τον προσέξουν και τον δυναμώσουν τον… κορμό του, παίρνοντας ματς στα πόδια, μάθει να… περπατά καλύτερα στο αντίπαλο κουτί, θα βοηθήσει σε σημαντικότατο βαθμό.
Ο 23χρονος ξέρει πολύ καλή μπάλα για το ύψος του και είναι αεράτος. Φιλότιμο παιδί ο Ρουσιάς, βοήθησε, έδωσε ταχύτητα. Γιατί η Ομόνοια επί της παρούσης δεν είναι γρήγορη ομάδα. Και την ταχύτητα σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και στο μυαλό όλων όσων θα κληθούν να αγωνισθούν με τους Ισραηλινούς αποτελεί μια πάρα πολύ σημαντική παράμετρος για να προχωρήσουν.