ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Ομολογώ ότι τον Τζον Γούντεν δεν τον «ήξερα» μέχρι την ημέρα του θανάτου του, πριν από μια δεκαετία περίπου. Κι ας είναι ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα στην ιστορία του αθλητισμού που οφείλει να «ξέρει» κάθε άνθρωπος που ασχολείται με τα σπορ. Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς, αναφερόταν στον Γούντεν ο συνάδελφος, επί δεκαετίες συνοδοιπόρος και «συγκάτοικος», ο Πέτρος Χατζηχριστοδούλου, αλλά ως συνήθως για τα μπασκετικά των αμερικάνικων πανεπιστημίων, έβαζα από το ένα κι… έβγαζα από το άλλο.
Όταν ο Γούντεν πέθανε (στα 100 του χρόνια παρακαλώ) κι έκανε την εμφάνισή του ένα κύμα ύμνων κι η παγκόσμια υπόκλιση, αντιλήφθηκα ότι ήταν πραγματικά ξεχωριστός. Κι όταν είδα σε ένα βίντεο (βάλτε τ’ όνομα John Wooden στο Youtube και θα το βγάλει με την πρώτη) να μιλά σε σπουδαστές, έχασα τη λαλιά μου. Ένας χείμαρρος γνώσης, λες κι ήθελε να «ξεφορτωθεί», να μεταδώσει ολόκληρους τόνους σοφίας και εμπειριών, στη ζωή, στον αθλητισμό, στην εκπαίδευση. Πρωτίστως δάσκαλος κι ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του αθλητισμού των ΗΠΑ, με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (UCLA).
Μαγική συνταγή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν υπάρχει. Σε καμιά γωνιά στον πλανήτη και σε κανένα άθλημα. Υπάρχουν όμως κάποια βασικά συστατικά, παράμετροι, αρετές και έννοιες, που πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά για να βαδίσεις στον σωστό δρόμο. Ο Τζον Γούντεν τις κωδικοποίησε με την επονομαζόμενη «πυραμίδα της επιτυχίας». Στην Αμερική είναι σημείο αναφοράς. Είναι η «διαθήκη» του, η διαδρομή του ανθρώπου που θέλει να νικήσει τον εαυτό του και να πετύχει τους στόχους του.
Στη βάση υπάρχουν οι έννοιες εργατικότητα, φιλία, αφοσίωση, συνεργασία και ενθουσιασμός. Από πάνω τοποθέτησε τον αυτοέλεγχο, την ετοιμότητα, την πρωτοβουλία και την προσοχή. Στο τρίτο επίπεδο υπάρχει η φυσική και η ψυχική κατάσταση, η ικανότητα και το ομαδικό πνεύμα. Στο τέταρτο σκαλοπάτι ο Γούντεν έβαλε την ισορροπία και την αυτοπεποίθηση, ενώ στην κορυφή κυριαρχεί η ανταγωνιστικότητα.
Θα ήταν ευχής έργον αν ως άτομα, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στη ζωή, ακολουθούσαμε έστω και λίγα από τα «μπλοκ» της πυραμίδας του Γούντεν. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα… κατακτούσαμε το πρωτάθλημα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα γινόμασταν περισσότερο άνθρωποι. Κι όπως λένε οι Αμερικάνοι, «μάθετε στα παιδιά και τις ομάδες σας την πυραμίδα της επιτυχίας του Τζον Γούντεν».
