ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Από πού ν’ αρχίσει κάποιος και πού να τελειώσει με το Μουντιάλ; Γίνονται τόσα και τόσα καθημερινά που και να θέλεις δεν μπορείς να τα προλάβεις όλα και σε κάνει να λες: Αχ, αυτό το Μουντιάλ, αχ, αυτό το Μουντιάλ! Η Αργεντινή να βολοδέρνει, μ’ ένα τύπο -στον πάγκο της- που σου φέρνει παγωτάρη στην Αγία Νάπα. Τη Σερβία να την στήνει στον «τοίχο» ένας Γερμανός ονόματι Κάιπερς, οι Κροάτες να παραδίδουν μαθήματα επιθετικού ποδοσφαίρου (γιατί στην άμυνα, από επιπολαιότητες άλλο τίποτα) και οι Βραζιλιάνοι να χορεύουν σάμπα, με τους Κοσταρικανούς, που με το έτσι θέλω ήθελαν βαθμό…
Ακόμα κι αν τα προσπεράσω όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να σταθώ στην πλοκή και το σασπένς που δημιουργείται στη διοργάνωση, έστω κι αν (επιμένω) το ποδόσφαιρο που παίζεται -με μεμονωμένες εξαιρέσεις- παραμένει «φτωχό». Κάποιοι μου είπαν (επειδή το έχω ξαναγράψει), «μην περιμένεις να παιχθεί καλό και ποιοτικό ποδόσφαιρο σε Μουντιαλ». OK, το αφήνω και αυτό και αναπόφευκτα το ενδιαφέρον στρέφεται με τα όσα συντελούνται, βαθμολογικά και ουχί αγωνιστικά, στους οκτώ ομίλους στα ρωσικά γήπεδα.
Βέβαια, δεν θα μπω στη διαδικασία να κάνω ανάλυση του κάθε ομίλου ξεχωριστά, αλλά έχω την αίσθηση πως στην τελευταία αγωνιστική, που αρχίζει από αύριο, είναι πιθανόν να δούμε και σκοπιμότητες. Σκοπιμότητες που θα έχουν να κάνουν με την αποφυγή του να «σταυρωθούν» μεταξύ τους κάποιες ομάδες. Άλλωστε το έχουμε ξαναζήσει αυτό το έργο σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Και όχι μόνο μια φορά.
Η Αργεντινή κατά κύριο λόγο βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία, ενώ ομάδες μικρότερου βεληνεκούς, όπως το Ιράν, η Νιγηρία, το Μεξικό, η Σενεγάλη και η Ιαπωνία, που πριν το τουρνουά δεν προσδοκούσαν σε πολλά, δεν αποκλείεται από κομπάρσοι να γίνουν πρωταγωνιστές. Σ’ αυτό το κομμάτι, το Μουντιάλ της Ρωσίας έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Επαναλαμβάνω και σήμερα πως οι εκπλήξεις είναι μέρος του ΠΚ, αλλά αυτή τη φορά μην εκπλαγείτε αν δούμε και κάτι παραπάνω σε ότι αφορά τις εκπλήξεις. Και εννοώ ευχάριστες και δυσάρεστες.
Και δεν μπορώ σαν απόλυτος fan των πλάβι (ανεξαρτήτως καταγωγής, όλους τους θεωρώ Γιουγκοσλάβους) να μην σχολιάσω το διαχρονικό ταλέντο, το μπρίο, τη φαντασία και την ποιότητα τους, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σχεδόν (για να μην γίνομαι κι απόλυτος) στην ολότητα των σπορ αυτής της χώρας. Ήταν κι αυτός άλλωστε ένα λόγος που τους κατατεμάχισαν και μην ακούτε για εμφύλιους και άλλες μαλακίες!
Οι Σέρβοι στο παιγνίδι τους με την Ελβετία μπορεί να έβαλαν τα χέρια τους και να έβγαλαν τα μάτια τους, αλλά έβαλε το χέρι του και ο ανεκδιήγητος ο Κάιπερς. Όσο για τους Κροάτες, τα είδατε. Ο Μόντριτς και η παρέα του, παρά τις επιπολαιότητες τους στην άμυνα, δίδαξαν επιθετικό ποδόσφαιρο στον Μέσι και (είπαμε) τον «φουσκωτό» τυπάρα που δεν του κάνουν οι Ντιμπάλα, Ιγουαΐν, Ντι Μαρία, που θέλει να καλοκρατά τον Μέσι, να μην του χαλά χατίρια, που ξεχνά πότε έχει προπόνηση και από πάνω θέλει να ονομάζεται προπονητής!
Αλλά δεν φταίει αυτός. Αυτοί που τον έχρισαν Ομοσπονδιακό προπονητή, σε μια από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης και μιας χώρας με τεράστια παράδοση στα Μουντιάλ.