Μία ανάρτηση του πρωταθλητή μας στον Στίβο, Μίλαν Τραΐκοβιτς στο Facebook, ήταν αρκετή για να προκαλέσει «πανικό» στις τάξεις των αθλητών και των φιλάθλων, αλλά και των αξιωματούχων της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής. Ένας χαμός, γενικά, με πάμπολλες προεκτάσεις που έφτασε μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο! Κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες το ζήτημα «ξεφουσκώνει» ή καλύτερα, θα «ξεφουσκώσει» με την παρέμβαση πολιτικών αξιωματούχων, οι οποίοι θα μεριμνήσουν για τη διάθεση έξτρα κονδυλίων. Όπως γίνεται συνήθως. Ένα κλασικό παράδειγμα επιφανειακής προσέγγισης που ανάβει το φυτίλι και δεν αργεί να έρθει η έκρηξη.
«Σήμερα με έκπληξη και ένα μεγάλο ερωτηματικό, πληροφορήθηκα πως δεν είμαι πλέον ανάμεσα στους αθλητές που χορηγούνται για ολυμπιακή προετοιμασία για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι 2024», έγραψε μεταξύ άλλων ο Μίλαν Τραΐκοβιτς, ο οποίος είχε ενημερωθεί ότι δεν συγκαταλεγόταν, πλέον, ανάμεσα στους υποτρόφους ενός προγράμματος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) με την ονομασία Olympic Solidarity.
Ολυμπιακή Αλληλεγγύη… Το ισχυρότερο στήριγμα του Ολυμπιακού Κινήματος παγκοσμίως, που όπως διαπιστώνεται, δεν είναι απλά ένα άγνωστο πρόγραμμα για το ευρύ κοινό, αλλά και για κάποιους που επικαλούνται ότι υπηρετούν τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Επιχειρούμε, λοιπόν, ένα ζουμ στην Ολυμπιακή Αλληλεγγύη, όχι για να καταγραφεί ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, στην εν λόγω αντιπαράθεση, αλλά για να αναδειχθεί ότι η λύση του «προβλήματος», ενδεχομένως να μπορεί να προκύψει μέσα από το ίδιο το «πρόβλημα». Στη συγκεκριμένη περίπτωση από το ίδιο το πρόγραμμα της ΔΟΕ. Κι είναι ιδιαίτερα λυπηρό που μεγάλοι πρωταγωνιστές στον χώρο του αθλητισμού αγνοούν βασικές παραμέτρους και βασικά εργαλεία για να κάνουν τη δουλειά τους -και την αποστολή τους- πολύ πιο εύκολη.
Επανερχόμενοι στον Μίλαν Τραΐκοβιτς, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να δημοσιοποιήσει τα συναισθήματά του. «Με στεναχώρια γράφω όλα αυτά, αφού κύριος μου σκοπός δεν είναι να παραπονεθώ για τη χορηγία που δεν θα μου δοθεί για να κάνω την προετοιμασία μου για την επόμενη Ολυμπιάδα, αλλά για να εκφράσω την απογοήτευσή μου. Βλέπω ότι πλέον χάνεται ο σεβασμός απέναντι στο πρόσωπο μου και σε αυτά που έχω προσφέρει. Θα περίμενα λίγο περισσότερο σεβασμό και εκτίμηση από την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή για όλα αυτά που έχω πετύχει μέχρι σήμερα και για όλα αυτά που έχω σκοπό να κατορθώσω ακόμη», πρόσθεσε στην ανάρτησή του ο πρωταθλητής μας στα ψηλά εμπόδια. Κι η κατακραυγή κατά της ΚΟΕ γιγαντώθηκε, όταν είχε τη συμπαράσταση από συναθλητές του, όπως η «Μεγάλη Κυρία» του κυπριακού Στίβου, Ελένη Αρτυματά, ο κορυφαίος Κύπριος δισκοβόλος όλων των εποχών, Απόστολος Παρέλλης και ο κορυφαίος γυμναστής μας Μάριος Γεωργίου.
Στον μαγικό κόσμο των Social Media, κάποια τέτοια θέματα ξυπνούν άγρια ένστικτα. Μπορεί να αδικήσει κανείς τους πρωταθλητές μας; Όταν στο… τοξικό περιβάλλον που ζούμε καθημερινά, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους λιγοστούς που μας προσφέρουν κάποιες στιγμές περηφάνιας, μια τέτοια συμπεριφορά χαρακτηρίζεται στα… όρια της ιεροσυλίας. Επί της ουσίας, δεν κόπηκε καμία προετοιμασία των αθλητών μας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 2024. Προφανώς, οι αξιωματούχοι της ΚΟΕ, μέσα στην απειρία τους και ενδεχομένως λόγω της «κόντρας» που είχαν στο παρελθόν, με άτομα από το στενό περιβάλλον των αθλητών, δεν κατάφεραν να επικοινωνήσουν σωστά τις όποιες αλλαγές ή καινοτομίες ήθελαν να εφαρμόσουν. Ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να εφαρμόσουν το… γράμμα των οδηγιών της ΔΟΕ για το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης, αλλά έχασαν το πνεύμα. Να είστε σίγουροι ότι ο Τραΐκοβιτς, ο Παρέλλης, ο Μάριος Γεωργίου και η Αρτυματά (και κάποιοι άλλοι) θα καταφέρουν να προετοιμαστούν για τους Ολυμπιακούς και χωρίς τα 500 δολάρια μηνιαίως που προσφέρει η σχετική υποτροφία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα προέκυπτε οποιοδήποτε θέμα, αν οι αξιωματούχοι της ΚΟΕ, επικοινωνούσαν με τους αθλητές, τούς εξηγούσαν τις προθέσεις τους και διαβεβαίωναν (όπως έκαναν στη συνέχεια υπό το βάρος της κατακραυγής) ότι θα εξεύρουν πόρους για να συνεχίσουν απρόσκοπτα την προετοιμασία τους.
Το «περιεχόμενο» της αντιπαράθεσης (ορισμένων) αθλητών και ΚΟΕ δεν έχει πλέον ουσιαστική αξία. Επιβάλλεται, όμως, να σημειώσουμε ότι οι οδηγίες του Προγράμματος της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης καθορίζουν το προφίλ του αθλητή που δικαιούται να πάρει την υποτροφία των 500 δολαρίων μηνιαίως. Εν ολίγοις, αθλητές που έχουν δυνατότητα να φτάσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με βάση τα αποτελέσματά τους, αλλά «δεν έχουν πρόσβαση σε εναλλακτικά μέσα χρηματοδότησης της προετοιμασίας τους και στους οποίους η υποτροφία θα κάνει σημαντική διαφορά στην προπόνησή τους». Στην ΚΟΕ θεώρησαν ότι ο Μίλαν Τραΐκοβιτς που συμμετείχε για χρόνια στο πρόγραμμα, δεν πληρούσε πλέον τον τελευταίο όρο, ενώ για τον Παρέλλη και την Αρτυματά «εκμεταλλεύθηκε» μια σημείωση στην εισήγηση της Ομοσπονδίας τους, της ΚΟΕΑΣ, που έλεγε «αν συνεχίσουν τον αθλητισμό». Ευκαιρία, λοιπόν, να κοπούν οι υποτροφίες. Για να δοθούν σε κάποιους άλλους αθλητές που σύμφωνα με το σκεπτικό τους το είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Κι έγινε ό,τι έγινε…
Με τη γλώσσα των αριθμών
Οι αριθμοί στον δρόμο για το Τόκιο 2020, για την τετραετία, 2017-20, στο Πρόγραμμα της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης:
– $565.285.000 ο προϋπολογισμός του Προγράμματος
– 16% αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία
– $922.795 για την Κύπρο για όλες τις δραστηριότητες
– $99.500.000 σε αθλητές
– $33.000.000 σε προπονητές
– $51.085.000 για την ανάπτυξη στελεχών
– 2.700 υποτροφίες σε αθλητές
– 52 υποτροφίες σε πρόσφυγες
– 83 αθλητές υποστηρίχθηκαν από τον σχεδιασμό μετάβασης
– 865 σεμινάρια για προπονητές
– 734 σεμινάρια για αθλητικούς παράγοντες
– 178 υποτροφίες σε τεχνοκράτες του αθλητισμού
– 774 εκδηλώσεις για να προωθήσουν τις Ολυμπιακές αξίες
– 71 διεθνή συνέδρια
– 12.000 δραστηριότητες έγιναν αποδεκτές
Οι χορηγίες προς την ΚΟΕ ξεπέρασαν το $1.500.000
Το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης έχει ιστορία πέραν των 50 χρόνων. Στην αρχική του μορφή στόχευε να βοηθήσει τις χώρες που αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους να αναπτύξουν τον αθλητισμό σε εθνικό επίπεδο. Στη δεκαετία του ’60 ονομαζόταν Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή Βοήθειας (IOAC), ενώ στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών. Όταν το Ολυμπιακό Κίνημα άρχισε να μεγαλώνει στη δεκαετία του 1970, με περίπου 50 νέα μέλη, η προσπάθεια συνεχίστηκε κι είχε ως στόχο τη βελτίωση της βοήθειας και ποιοτικά και ποσοτικά. Κομβικό σημείο για την Ολυμπιακή Αλληλεγγύη ήταν το 1979 όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) αποφάσισε όπως το 20% των εσόδων της από τα τηλεοπτικά δικαιώματα να διατίθενται στις εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές.
Η Επιτροπή Ολυμπιακής Αλληλεγγύης έκανε την εμφάνισή της το 1981, επί προεδρίας Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, τρία χρόνια αργότερα οι παροχές αυξάνονται σημαντικά, ενώ το 1985 εφαρμόζεται ο τετραετής κύκλος του προγράμματος. Εδώ και 20 χρόνια, από το 2001, επί προεδρίας Ζακ Ρογκ η Ολυμπιακή Αλληλεγγύη έχει τη σημερινή της δομή.
Η Ολυμπιακή Αλληλεγγύη θυμίζει λίγο τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Τεράστια γκάμα και… λεφτά υπάρχουν μπόλικα. Με υποτροφίες, με χορηγίες σε επίπεδο αθλητών, προπονητών, διοικητικών στελεχών, δραστηριοτήτων και αγώνων ατομικών και ομαδικών αθλημάτων. Περιλαμβάνει επίσης σχεδιασμούς ανάπτυξης του αθλητικού συστήματος και χορηγίες ανά ήπειρο. Για την ανάπτυξη των παγκόσμιων προγραμμάτων η χορηγία προς την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή της τετραετίας 2017-20 ήταν 922 χιλιάδες δολάρια, ενώ άλλες 600 χιλιάδες δολάρια δόθηκαν μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ολυμπιακών Επιτροπών.