Είδαμε έναω πολύ ενδιαφέροντα αγώνα σε μια κατά γενική ομολογία πολύ όμορφη, από άποψη σχεδίασης πίστα. Ο Λορένθο έλαμψε δια της απουσίας του.
Η εκκίνηση δεν είχε κάποια έκπληξη και οι οδηγοί έστριψαν στην πρώτη στροφή όπως ξεκίνησαν. Στους πρώτους γύρους ο ρυθμός υπήρξε χαμηλός και ο Ρόσι πέρασε νωρίς πρώτος και έμεινε εκεί για μερικούς γύρους. Στη μέση του αγώνα οι Ντοβιτσιόζο και Μάρκεθ τον πέρασαν και λίγο αργότερα το πέρασε και ο Βινιάλες. Ο Πεδρόσα έδειξε καλά στοιχεία και είχε καλό ρυθμό αλλά το παράκανε και έπεσε από φρένα.
Ωστόσο ο αγώνας υπήρξε εντυπωσιακός στους τελευταίους 6 γύρους. Οι οδηγοί δεν ήξεραν πως θα συμπεριφερθούν τα ελαστικά τους στο τέλος του αγώνα και έπρεπε να περιμένουν ώστε στο τέλος να επιτεθούν. Ο Μάρκεθ πέρασε και ξαναπέρασε τον Ντοβιτσιόζο κατα την διάρκεια των τελευταίων γύρων. Και πάντα ο Ιταλός είχε απάντηση και περνούσε ξανά εμπρός. Σε κάθε επίθεση του Μάρκεθ ο Ντοβιτσιόζο είχε απάντηση. Το σκέφτηκε καλύτερα ο Μάρκεθ στους δυο τελευταίους γύρους που δοκίμασε μερικά κόλπα και μεθόδευσε να βρίσκεται εκείνος εμπρός στην τελευταία στροφή όπού σίγουρα θα έκανε την επίθεσή του ο Ντόβι. Και έτσι έγινε, ωστόσο ο Ισπανός πρωταθλητής τον περίμενε και με έναν έξυπνο ελιγμό κατάφερε να περάσει εκείνος πρώτος τον τερματισμό και να πάρει την καρό σημαία και να σιγουρέψει το πρωτάθλημα.
Τα τελικά αποτελέσματα του αγώνα έχουν ως εξής:
