ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Οι Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, δεν συγκαταλέγονται στην ελίτ των ευρωπαϊκών και των παγκόσμιων διοργανώσεων. Στη διοργάνωση συμμετέχουν εννέα ευρωπαϊκές χώρες με πληθυσμό κάτω τους ενός εκατομμυρίου κατοίκων και αποτελούν μία καλή ευκαιρία για τους αθλητές των «μικρών» της Γηραιάς Ηπείρου να συναγωνιστούν επί ίσοις όροις. Να μετρήσουν τα κουκιά τους σε χαμηλό επίπεδο, επιδιώκοντας να αποτελέσει το εφαλτήριο για κάτι καλύτερο.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, από τους ΑΜΚΕ άρχισαν τη διεθνή τους σταδιοδρομία και ο Μάριος Χατζηανδρέου και ο Άννινος Μαρκουλίδης και ο Γιαννάκης Ζησιμίδης και ο Σταύρος Μιχαηλίδης και ο Γιώργος Αχιλλέως και ο Μάρκος Παγδατής και η Ελένη Αρτυματά και ο Κυριάκος Ιωάννου και η Ραμόνα Παπαϊωάννου και ο Ολυμπιονίκης μας Παύλος Κοντίδης και όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι πρωταθλητές μας.
Το μέτρο έχει χαθεί εδώ και καιρό και δεν μας ξενίζει καθόλου η (εκ νέου) ηλίθια προσπάθεια απαξίωσης διοργανώσεων όπως οι ΑΜΚΕ που πλανάται στην ατμόσφαιρα τις τελευταίες ημέρες. Προέρχεται συνήθως από κάτι… ξερόλες που έχουν την εντύπωση ότι ο αθλητισμός αρχίζει από τα ευρωπαϊκά ματς ποδοσφαίρου με αντίπαλου τις Κλάκσβικ και τις Βίκινγκουρ από τα Νησιά Φαρόε, συνεχίζονται με τα ποδοσφαιρικά ντέρμπι κόντρα στο Γιβραλταρ και καταλήγουν στους ομίλους του Γιουρόπα και του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι αφήνουμε ασχολίαστα τα… σουπερ ντέρμπι που προσφέρουν ένα τσουβάλι φακέλους και κάμποσα ανοιγμένα κεφάλια.
Οι 17οι ΑΜΚΕ αρχίζουν σήμερα στο Σαν Μαρίνο με την τελετή έναρξης, ενώ από αύριο θα έχουμε δράση σε 11 αθλήματα. Ανάμεσα στους 900 περίπου αθλητές και αθλήτριες που συμμετέχουν, έχουμε και 143 Κύπριους, οι οποίοι θα δώσουν τον αγώνα τους για να «μετρήσουμε», για άλλη μία φορά, τις δυνάμεις μας. Καλή η βιτρίνα, καλός ο αθλητισμός κορυφής, αλλά με τον αθλητισμό στην Κύπρο δεν ασχολούνται μόνο 10-15 πρωτοκλασάτοι.
Ιστορικά, οι ΑΜΚΕ αποτέλεσαν το έναυσμα για την καλύτερη οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα αθλήματα. Αν δεν ήταν οι ΑΜΚΕ, ούτε αγωνιστικά ούτε οργανωτικά, θα μπορούσαμε να κάνουμε βήματα προόδου. Στα ομαδικά αθλήματα, στο μπάσκετ στο βόλεϊ και στο μπιτς βόλεϊ, στην κολύμβηση, στο τζούντο, στη γυμναστική, στο τένις, στη σκοποβολή, στο πινγκ πονγκ, στην ποδηλασία… Οι αγώνες κόντρα στους «μικρούς» μας έδωσαν τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τη διαδρομή και τα εμπόδια για να φτάσουμε στον υψηλό αθλητισμό.
Στα πρώτα χρόνια της διοργάνωσης (στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές της δεκαετίας του ’90) δυσκολευόμασταν αφάνταστα να κερδίσουμε την πρωτιά στον πίνακα των μεταλλίων. Τόσο ο Ντίνος Μιχαηλίδης όσο και ο Αλέκος Σπανός που είχαν την ευθύνη των τεχνικών θεμάτων των διεθνών συμμετοχών μας, έδωσαν σκληρούς αγώνες για να μπει το νερό στ’ αυλάκι των επιτυχιών.
Οι ΑΜΚΕ έγιναν το «φίλτρο», μέσα από το οποίο θα ανακαλύπταμε το χρυσάφι του κυπριακού αθλητισμού. Και τώρα τελευταία, βέβαια, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η Κύπρος είναι το «αφεντικό» των Αγώνων, αφού μας πήραν τα πρωτεία. Συνέτεινε και το γεγονός ότι σε κάποιες διοργανώσεις πήγαμε με δανεικά, ενώ τα οικονομικά κίνητρα για τους αθλητές είναι περιορισμένα. Μ’ ένα σωρό περικοπές, λοιπόν, είναι αμφίβολο αν οι αθλητές μας έχουν προετοιμάζονται όπως θα ήθελαν.
Η αποστολή της Κύπρου στο Σαν Μαρίνο έχει ηχηρές απουσίες. Για διάφορους λόγους. Και μάλλον θα δυσκολευτούμε πολύ στην προσπάθεια για την κατάκτηση της πρώτης θέσης στον πίνακα των μεταλλίων. Στα δε ομαδικά αθλήματα, με την προσθήκη του Μαυροβουνίου, τα πράγματα έγιναν πολύ ζόρικα. Στο μπάσκετ ανδρών, για παράδειγμα, αν το Μαυροβούνιο και η Ισλανδία κατεβάσουν πλήρεις ομάδες, η προσπάθεια των καλαθοσφαιριστών μας θα συναντήσει πάμπολλα ψηλά εμπόδια.
Στο βόλεϊ ανδρών οι Λουξεμβούργιοι πολιτογράφησαν έναν Πολωνό κι έναν Γερμανό που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και κατεβαίνουν ως φαβορί. Χωρίς τους πρωτοκλασάτους στιβικούς μας ενδέχεται να χαθούν σίγουρα μετάλλια, ενώ θα επηρεάσει σίγουρα και η απουσία της γυμναστικής από το αγωνιστικό πρόγραμμα. Ένας λόγος παραπάνω, δηλαδή, να «ενισχύσουμε» τους αθλητές και τις αθλήτριές μας με την αγάπη, τη συμπάθεια και την υποστήριξή μας, έστω και από μακριά…
Υ.Γ.: Και κάτι τελευταίο που αφορά στο επίπεδο των αγώνων. Η Κύπρος των μεγάλων επιτυχιών σε σωματειακό επίπεδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ, δεν είναι βέβαιο ότι -σε εθνικό επίπεδο- θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο των ΑΜΚΕ. Εκτός κι αν έχουμε πελάτες του Ισλανδούς και τους Μαυροβούνιους και δεν το ξέρουμε…