Επιμόρφωση και αύξηση των προπονητών σε συνδυασμό με έργα υποδομής απαιτούνται για να βελτιωθεί περαιτέρω η κατάσταση. Τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) αποτελούν σημαντικό κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας. Άτομα που συχνά τίθενται στο περιθώριο, μεταξύ άλλων και σε επιμέρους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας όπως αυτός του αθλητισμού.
Οι αντιλήψεις και οι πρακτικές αυτές το τελευταίο διάστημα ανατρέπονται και σε αυτό συνέβαλαν οι επιτυχίες Κυπρίων αθλητών σε Παραολυμπιακούς Αγώνες και η δράση ομοσπονδιών και οργανωμένων φορέων να προσελκύσουν ΑμεΑ στους αγωνιστικούς χώρους.Τα αποτελέσματα έχουν φανεί και μεγαλώνει πλέον το νούμερο των ΑμεΑ που αθλούνται. Όμως την ίδια στιγμή, είναι πολλά που χρειάζονται ακόμη για να γίνουν, έτσι ώστε τα ΑμεΑ να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στον αθλητισμό.
Αυτή τη στιγμή, γύρω στα εκατό Άτομα με Αναπηρία ασχολούνται συστηματικά με τον αθλητισμό, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κυπριακής Εθνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής (ΚΕΠΕ), κ. Ανδρέα Καμαρλίγγο. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι δεκάδες που ασχολούνται με το μπάσκετ σε αμαξίδιο, ενώ ο αριθμός αυξάνει κατά πολύ αν συμπεριληφθούν και τα άτομα που μέσω άλλων φορέων, όπως για παράδειγμα Συνδέσμους, ασχολούνται με τον αθλητισμό.
Την ίδια στιγμή, δεν είναι αμελητέος και ο αριθμός παιδιών με αναπηρίες στα σχολεία, όμως για λόγους αποφυγής διακρίσεων, δεν είναι εφικτό να δίνονται τα στοιχεία τους στους αθλητικούς φορείς, για να προσεγγιστούν. Η προσέλκυση παιδιών με αναπηρία στο χώρο του αθλητισμού αποτελεί προτεραιότητα των ιθυνόντων, όμως τα μεγαλύτερα εμπόδια σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζονται από τη στάση και την νοοτροπία των ιδίων των οικογενειών τους.
«Παρά τα βήματα που έγιναν προς τα εμπρός, στα θέματα αποδοχής των ΑμεΑ στην Κύπρο, εντούτοις παρατηρούμε ακόμη γονιούς να κρατάνε τα παιδιά τους στο σπίτι, επιλέγοντας να μην βγάλουν το πρόβλημα προς τα έξω», τονίζει ο κ. Καμαρλίγγος.
Και συμπληρώνει: «Επειδή είναι σημαντικό να κοινωνικοποιηθούν αυτά τα παιδιά, από πλευράς μας αξιοποιούμε σε επισκέψεις σε σχολεία και αλλού, τόσο τους πρωταθλητές μας, όπως την Καρολίνα Πελενδρίτου και τον Αντώνη Αρέστη, όσο και Ελλαδίτες Παραολυμπιονίκες τους οποίους φέρνουμε στην Κύπρο».
Σε πρώιμο στάδιο βρίσκονται ακόμη τα αθλήματα που καλλιεργούν τα Παραολυμπιακά σπορ στην Κύπρο, όμως σε σύγκριση με την κατάσταση πριν μερικά χρόνια, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί. Σημαντική ήταν η περσινή πρωτοβουλία για μπάσκετ με αμαξίδιο και η διεξαγωγή πρωταθλήματος με έξι ομάδες.
Οργανωμένα πρωταθλήματα και τουρνουά για ΑμεΑ έχουν διοργανωθεί επίσης και σε αθλήματα όπως η Τοξοβολία, ο Στίβος, η Κολύμβηση, η Άρση Βαρών, η Επιτραπέζια Αντισφαίριση, το Μπάντμιντον, το Κανό, η Ποδηλασία και η Σκοποβολή. «Υπάρχουν αθλήματα που είναι πιο δύσκολο από άλλα να καλλιεργηθούν, όπως για παράδειγμα η Ποδηλασία, όπου τα ειδικά ποδήλατα στοιχίζουν αρκετές χιλιάδες ευρώ το ένα», λέει ο κ. Ανδρέας Καμαρλίγγος.
Λόγω των ιδιαιτεροτήτων των Παραολυμπιακών αθλημάτων, οι ανάγκες για περισσότερους και εξειδικευμένα επιμορφωμένους προπονητές είναι ιδιαίτερα μεγάλες, κάτι που σημαίνει ότι και οι ανάγκες για χρηματοδότηση είναι αυξημένες.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα πως ένας προπονητής Τοξοβολίας, μπορεί να κοουτσάρει ταυτόχρονα μέχρι και δέκα αρτιμελείς αθλητές άτομα, ενώ στην Τοξοβολία για ΑμεΑ, ένας προπονητής δύσκολα μπορεί να αναλάβει πάνω από 2-3 αθλητές. Αυτό ισχύει, επειδή συχνά ο προπονητής χρειάζεται να φέρνει ο ίδιος τα βέλη αθλητών με κινητικές δυσκολίες ή να κατευθύνει αθλητές με μειωμένη όραση.
«Η επιμόρφωση των προπονητών και κριτών είναι κάτι σημαντικό να γίνει πρώτα, αφού ακόμη κι αν φέρουμε εκατό νέους αθλητές, αν δεν έχουμε προπονητές να τους στηρίζουν, δεν θα μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε. Από κει και πέρα, χρειαζόμαστε έργα υποδομής και εξοπλισμό. Για παράδειγμα, σήμερα, μεταξύ άλλων, δεν υπάρχουν αρκετά καθίσματα για σφαίρα, δίσκο και ακόντιο ή ειδικά ποδήλατα», μας είπε ο κ. Ανδρέας Καμαρλίγγος, όταν τον ρωτήσαμε για τις ενέργειες που πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα για βελτίωση των συνθηκών άθλησης των ΑμεΑ.