Ενας 88χρονος από την Καλαμάτα θα είναι από τα κεντρικά πρόσωπα του Διεθνούς Μαραθωνίου της Αθήνας.
Ο κύριος Παναγιώτης Δούσης αποφάσισε να τρέξει στο 5αρι που θα γίνει παράλληλα με τον μαραθώνιο, σε μία εμφάνιση η οποία έχει ξεχωριστή σημασία.
Οχι μόνο γιατί ένας άνθρωπος σε αυτή την ηλικία θα αγωνιστεί σε μια απαιτητική διοργάνωση, αλλά γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος από το 2014 έχει υποβληθεί σε αφαίρεση στομάχου!
Παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας και τα… χρόνια που πέρασαν, ο Δούσης εξακολουθεί και τρέχει, δείχνοντας ότι τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει να το βάζουμε κάτω.
Η περίπτωσή του είναι ιδιάζουσα και μάλιστα αποτέλεσε πέρυσι θέμα σε ιατρικό συνέδριο στον Καναδά.
Ο Δούσης, που τρέχει από τα 15 του χρόνια, έζησε πόλεμο, κατοχή, αλλά τα έβγαλε πέρα. Ο σύλλογος του Μεσσηνιακού διέκρινε το ταλέντο του και τον πήρε στις τάξεις του. «Εγώ δεν ήξερα καν τι είναι ο Μεσσηνιακός και όταν με πήγε στο γήπεδο, τα έχασα. Πήγαινα στις προπονήσεις και μετά είχαν κανονίσει από το σύλλογο και πήγαινα σε ένα ζαχαροπλαστείο και έτρωγα γιαούρτι» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Δούσης μιλώντας στην ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ.
Ο 88χρονος απέκτησε μέχρι και δισέγγονα, αλλά δεν σταμάτησε να τρέχει. Το 2001 στους παγκόσμιους αγώνες στην Αυστραλία με συμμετοχή 180 χωρών και 289 αθλητές στην κατηγορία του, τερμάτισε 4ος στο μαραθώνιο. Και ακόμη και τώρα εξακολουθεί να αγωνίζεται και χωρίς στομάχι…
Πριν οκτώ χρόνια πήγε για μια γαστροσκόπηση, με τον γιατρό να εντοπίζει καρκίνο. Ο κ. Δούσης δεν ήθελε να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες και έτσι αποφάσισε να κάνει γαστρεκτομή.
«Τι είναι ο καρκίνος; Θα τον βγάλω και θα περάσει», είπε στον εμβρόντητο γιατρό του ο 81χρονος τότε, Παναγιώτης Δούσης.
Θα τρέξει παρέα με τον δισέγγονο
Υπέγραψε λοιπόν και στις 27 Ιανουαρίου 2014, προχώρησε στην επέμβαση αφαίρεσης στομάχου. Έμεινε στο νοσοκομείο οκτώ μέρες (αντί για δύο μήνες που του έλεγαν πως απαιτείται), έτρεξε σε δύο μήνες (αντί σε ένα χρόνο) και στους τρεις μήνες και οκτώ μέρες, επέστρεψε στους αγώνες, κερδίζοντας τις πρωτιές στα 1.500 μ. και στα 5.000 μέτρα στην Κεφαλλονιά.
Και αυτή η περίπτωση, να ζει άνθρωπος χωρίς στομάχι, και να τρέχει ακόμα, και να διακρίνεται, αποτελεί συχνά πυκνά θέμα στα παγκόσμια συνέδρια.
«Όταν μου είπε ο γιατρός καρκίνο, σαν να μου είπε έχω γρίπη. Είπα μέσα μου δεν είναι τίποτα, θα περάσει. Άμα στο νου σου βάλεις ότι δεν μπορείς, τελείωσε…», λέει ο ίδιος.
Οσον αφορά τον αγώνα του Νοέμβρη, ο στόχος του είναι να τρέξει μαζί με τον δισέγγονό του.
«Φέτος θα τρέξω με τον Λευτέρη, τον δισέγγονο μου, επτά ετών, δεν τον πιάνει κανένας. Και του χρόνου θα τρέξω Μαραθώνιο. Μια φορά μόνο όταν έτρεχα Μαραθώνιο, έπεσα από τις τέσσερις ώρες. Τώρα, θα κάνω 5-5.30 ώρες, όχι παραπάνω. Και έχει ο Θεός…» είπε χαρακτηριστικά.