ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Σήμερα θα καταπιαστώ με το ιδιαίτερα ενδιαφέρον και συνάμα παρθένο, για τη χώρα μας, τομέα του αθλητικού δικαίου. Αν και έχουμε αρκετούς νομικούς που άμεσα και έμμεσα ασχολούνται με τον αθλητισμό, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών αυτοί που εξειδικεύονται στο θέμα τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά.
Σε επόμενα άρθρα μου θα μπω σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια σχετικά με το θέμα (έχοντας ήδη την υποστήριξη του κ. Βάσου Γεωργίου, επισκέπτη καθηγητή Αθλητικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας), αφού μελετώντας βιβλία και ακαδημαϊκά συγγράμματα από προσωπικό ενδιαφέρον και μετά από εμπειρική γνώση νομικών δεδομένων σε ποδόσφαιρο και καλαθόσφαιρα ως επί τω πλείστων, βρίσκω το αθλητικό δίκαιο εξαιρετικά ενδιαφέρον τομέα, που τώρα ξεκινά να αναπτύσσεται στη χώρα μας.
Καταπιάνομαι με κάτι πολύ συγκεκριμένο, αφορμής δοθείσης μιας προσωπικής τοποθέτησης του Προέδρου του Παγκύπριου Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών (ΠΑΣΠ), σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος ήθελε να ενημερώσει γονείς και ανήλικους ποδοσφαιριστές για τα δικαιώματα και υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τους κανονισμούς της ΚΟΠ. Η ενημέρωση αφορούσε θέματα ιατρικής ασφάλισης, θέματα ελεύθερης μετακίνησης, θέματα εγγραφών και μεταγραφών στο ποδόσφαιρο.Όπως έγραψα και στον ίδιο προσωπικά, είχα και εξακολουθώ να έχω την πιο κάτω εισήγηση, που δια μέσω αυτού του άρθρου ελπίζω να φτάσει στα κατάλληλα θεσμικά όργανα του αθλητισμού, μη αποκλειόμενης της ανώτατης αθλητικής αρχής του τόπου και τους αρμόδιου υπουργείου, της παιδείας.
Εφόσον αναγνωρίζουμε τη μέχρι στιγμής έλλειψη ανάπτυξης του τομέα του αθλητικού δικαίου, με δεδομένη την ανάγκη του αθλητισμού μας για επαρκή νομική κάλυψη, παρακολούθηση και καθοδήγηση, θεωρώντας εννοείται απόλυτα λογική την ύπαρξη αυτής της ανάγκης από πλευράς αθλητών, γονέων, παραγόντων και εμμέσως σχετιζόμενων με τον αθλητισμό επαγγελματιών, θεωρώ ότι οφείλει η πολιτεία και η ανώτατη αθλητική αρχή να επιληφθούν αυτής της ανάγκης και αυτού του κενού, γεμίζοντας το.
Η δημιουργία μιας αθλητικής νομικής υπηρεσίας, σε εθνικό επίπεδο, που να έχει καθαρά συμβουλευτικό και ενημερωτικό ρόλο, κρίνεται κατά την άποψη μου επιβεβλημένη. Η υπηρεσία αυτή μπορεί να λειτουργεί υπό τη μορφή τηλεφωνικού κέντρου ή μέσω διαδικτύου ή άλλων μέσων δικτύωσης που ευημερούν στις μέρες μας. Μπορεί να επανδρώνεται από λίγους αλλά εξειδικευμένους τεχνοκράτες αθλητικού δικαίου (είτε αυτοπροσώπως ή με ενδιάμεσο διοικητικό προσωπικό) και μπορεί να γίνει στα πλαίσια συνεργειών της αθλητικής βιομηχανίας με αυτή της νομικής βιομηχανίας, του ημιδημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα μπορεί κάλλιστα να τεθεί κάτω από την ομπρέλα «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης» από όλους τους εμπλεκομένους (stakeholders) αλλά ειδικότερα τους τεχνοκράτες και νομικές οντότητες, που θα συμμετέχουν επανδρώνοντας ή/και προσφέροντας ποικιλοτρόπως στην υπηρεσία, απαλλάσοντας με αυτό τον τρόπο τα δημόσια οικονομικά από μεγάλο κόστος.
Η υπηρεσία αυτή, αναμφίβολα θα οδηγήσει στην ανάγκη επιμόρφωσης (υφιστάμενων νομικών, αθλητικών παραγόντων, αθλητικού διοικητικού προσωπικού κ.α.), αλλά και περαιτέρω ακαδημαϊκής μόρφωσης μηδενός ενδιαφερόμενου εξαιρουμένου. Θα οδηγήσει στην ανάγκη ενσωμάτωσης του αθλητικού δικαίου στην καθημερινότητα του αθλητισμού μας, αλλά και στην ακαδημαϊκή ζωή του τόπου. Θα ελκύσει επιστήμονες από το εσωτερικό και το εξωτερικό, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, θα δημιουργήσει συνθήκες και ανάγκη για την ύπαρξη, παραγωγή και ενσωμάτωση αθλητικής έρευνας στην καθημερινότητα του Κυπριακού αθλητισμού. Θα υποβοηθήσει την ανάπτυξη της οικονομίας, που τόσο πολύ θέλουμε και για την οποία τόσο πολύ συζητάμε. Με λίγα και απλά λόγια; Θα ενισχύσει τη βιωσιμότητα και την αειφόρο ανάπτυξη στον αθλητισμό μας και στο εθνικό αθλητικό γίγνεσθαι.
Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, έστω και εάν άμεσα ασύνδετο με το σημερινό μου σχόλιο, συγκεντρώνω την καταληκτική μου τοποθέτηση στην ανάγκη ταυτόχρονης δημιουργίας εξειδικευμένου κέντρου/ινστιτούτου για έρευνα και ανάπτυξη και υποστήριξη στον αθλητισμό. To Ινστιτούτο Κύπρου, το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας, το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών του Υπουργείου Παιδείας, τα πανεπιστημιακά κέντρα ερευνών, κανένα δεν έχει αποκλειστική ενασχόληση, συγκέντρωση και φυσικά δεν είναι οικονομικά αφιερωμένο στον αθλητισμό.
Σαφώς και δεν αναφέρομαι μόνο σε αγωνιστικής απόδοσης τύπου έρευνα (εξίσου σημαντική και που σήμερα τελεί υπό την απειλή αφανισμού, εξ’ όσων προσωπικά αντιλαμβάνομαι την κατάσταση στο Κ.Α.Ε.Κ) αλλά και έρευνα διοικητικής φύσεως, έρευνα σε θέματα καινοτομίας προσαρμοσμένης στον αθλητισμό, έρευνα για τεχνολογική αναβάθμιση του Κυπριακού αθλητισμού και πολλά άλλα. Τα όσα ανάφερα πιο πάνω περί βιωσιμότητας και αειφόρου ανάπτυξης, ισχύουν και σε αυτή την περίπτωση και μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό.
Κλείνω τη σημερινή μου τοποθέτηση, επαναλαμβάνοντας και τονίζοντας ότι δεν είναι τις ιδέες που υπολείπεται ο αθλητισμός μας σήμερα, αλλά τον κοινωνικό διάλογο για τελειοποίηση και προσαρμογή των ιδεών στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες μας, καθώς και μακροχρόνιο όραμα βασισμένο στην αειφόρο ανάπτυξη για τον αθλητισμό. Δεν νοείται, κατά την άποψη μου, να επενδύονται ετησίως και κατά προσέγγιση εβδομήντα εκατομμύρια Ευρώ (€70.000.000) στον Κυπριακό αθλητισμό, αλλά να στερούμεθα βασικών υποδομών και εφοδίων στήριξης, ανάπτυξης και προόδου.