Στον Active (107.4&102.5) και στην εκπομπή «Τα Λέμε Όλα» μίλησε αποκλειστικά ο Παύλος Κοντίδης, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Hyères της Γαλλίας.
Ο Ολυμπιονίκης μας, και Παγκόσμιος Πρωταθλητής μίλησε για όλους και για όλα.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
Γιατί ήταν στόχος του να κερδίσει αυτό τον αγώνα: «Κατ’ αρχάς, χαίρομαι που είμαι εδώ να μοιραστώ μαζί σας αυτά που έζησα. Όσον αφορά αυτό τον αγώνα, ο συγκεκριμένος έχει μεγάλη προϊστορία, είναι πέραν των 80 χρόνων, είναι γι’ αυτό που τον χαρακτηρίζουμε ως το Γουίμπλεντον της ιστιοπλοΐας. Για παράδειγμα, το 2008, για να καταλάβετε, αυτός ο αγώνας είχε 184 συμμετοχές στα Laser. Mιλάμε για έναν τεράστιο στόλο από αθλητές, από ιστιοπλόους. Από τους καινούριους κανονισμούς που πέρασε η ομοσπονδία και μείωσε τους διαγωνιζόμενους, πλέον υπάρχουν μόνο 60, αλλά είναι 60 εκλεκτοί. Είναι μετά από πρόκριση, είναι βάσει της παγκόσμιας ομοσπονδίας ή κάποιους αγώνες πρόκρισης. Αυτός ο αγώνας, επειδή είναι ο πρώτος μεγάλος αγώνας κάθε χρονιάς, είναι μέσα Απριλίου – τέλος Απριλίου και είναι η έναρξη της νέας αγωνιστικής χρονιάς, έστω κι αν έχουμε το Μαϊάμι συνήθως τον Ιανουάριο, γιατί υπάρχουν δύο μήνες να προετοιμαστείς όχι μόνο γι’ αυτό τον αγώνα, αλλά για όλη την αγωνιστική χρονιά. Έρχονται όλοι οι ιστιοπλόοι κι εκτός Ευρώπης, Αυστραλοί, Αμερικάνοι κι από όλες τις ηπείρους, και γι’ αυτό το λόγο τον καθιστά τον πιο σημαντικό αγώνα από τα παγκόσμια κύπελλα στο ιστιοπλοϊκό στερέωμα».
Για το αν επειδή κέρδισε αυτό τον αγώνα δείχνει ότι θα κάνει μία πολύ καλή χρονιά φέτος: «Σίγουρα αυτό προϋποθέτει ότι είμαι έτοιμος και μπορώ να επαναλάβω τέτοιου είδους επιτυχίες στους υπόλοιπους αγώνες. Φυσικά, η προσπάθεια για βελτίωση συνεχίζεται, γιατί στην ιστιοπλοΐα κανένας δεν μπορεί να είναι τέλειος, πάντοτε κερδίζει αυτός που κάνει τα πιο λίγα λάθη. Ήδη, ξέρω κάποια μικρο-λαθάκια που έκανα σε αυτό τον αγώνα και γίνεται ανασκόπηση συνεχώς για να μπορείς να βελτιώνεσαι και όπως έχω δηλώσει στο παρελθόν, στόχος μου είναι να μπορώ να βγάζω τον καλύτερό μου εαυτό σε κάθε αγώνα και στο τέλος θα βλέπω το αποτέλεσμα. Αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που επιθυμώ, αλλά έβγαλα τον καλύτερό μου εαυτό, τότε θα είμαι ευχαριστημένος και θα δω για ποιο λόγο δεν κατάφερα να έχω το αποτέλεσμα που ήθελα και τι θα μπορούσε να αλλάξει».
Για το πόσο δύσκολο ήταν να πάρει την πρωτιά: «Όσο εύκολο ήταν, τόσο δύσκολο ήταν ταυτόχρονα, γιατί μπορεί να υπήρχε μία διαφορά, αλλά δεν ήταν μεγάλη. Οι έξι βαθμοί δεν είναι καθόλου μεγάλη διαφορά για την κατάκτηση μεταλλιών. Όπως γνωρίζουμε, οι βαθμολογίες είναι διπλές, άρα είναι απλά τρεις θέσεις. Υπάρχουν πάρα πολλοί συνδυασμοί που θα μπορούσαν να γίνουν από την 1η μέχρι τη 10η θέση για να υπάρχουν τρεις θέσεις μεταξύ μας. Ο βαθμός δυσκολίας, όμως, αυξανόταν γιατί μπορούσα να χάσω απ’ τη δεύτερη θέση και μπορούσα επίσης να βγω από τα μετάλλια, να πάω στην τέταρτη θέση, γιατί μαθηματικά ο Άγγλος μπορούσε να με προσπεράσει εάν αυτός τερμάτιζε πρώτος κι εγώ δέκατος. Στόχος μου ήταν να διαφυλάξω το αργυρό μετάλλιο όπως φαινόταν όλη την εβδομάδα στη Γαλλία και γνωρίζοντας την πίεση που υπήρχε στον Ιταλό, γιατί μόνο μπορούσε να χάσει, έτσι προσπαθούσα από το ξεκίνημα της κούρσας να τον βάλω σε δύσκολη θέση, βάσει της στρατηγικής μου, και στο τέλος τα κατάφερα».
Για τη στρατηγική που χρειάζεται για να μπορέσει να τερματίσει στις πρώτες θέσεις: «Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο, γι’ αυτό και η ιστιοπλοΐα θεωρείται ίσως το πιο περίπλοκο άθλημα απ’ όλα. Σε τέτοιο επίπεδο είναι πάρα πολλοί οι παράγοντες που μεταβάλλονται κι εξαρτάσαι από πάρα πολλούς παράγοντες. Χρησιμοποιείς τον άνεμο και τις καιρικές συνθήκες για να μπορείς να κάνεις το σκάφος να προχωράει, αλλά ταυτόχρονα δεν είσαι εσύ με τον άνεμο, είσαι εσύ εναντίον άλλων ιστιοπλόων. Άρα, πολλές φορές πρέπει να υπολογίζεις το ρίσκο που θα πάρεις, ενώ πολλές φορές καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας αλλάζει και η στρατηγική. Για να καταλάβετε, στη συγκεκριμένη κούρσα, πριν την εκκίνηση, στο φουσκωτό σκάφος μαζί με τον προπονητή μου υπήρχε και μετερεωλόγος, η οποία μας είχε από το πρωί τι να περιμένουμε από τον άνεμο και πώς θα είναι η πρόβλεψη. Αυτό σου δίνει αυτοπεποίθηση και σιγουριά να ξέρεις τι θα περιμένεις. Αυτό, όμως, αλλάζει συνέχεια».
Για τον επόμενο στόχο κι αν θα ξεκουραστεί καθόλου: «Ξεκούραση δεν θα το έλεγα, γιατί τη Δευτέρα θα πάω πίσω στην Κροατία για προετοιμασία. Επόμενος αγώνας, που δεν είναι μεγάλος στόχος, γιατί είναι ευρωπαϊκό κύπελλο και όχι παγκόσμιο, είναι στην Ολλανδία, 23-27 Μαΐου. Μετά από αυτό τον αγώνα έχουμε τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου στο Σανταντέρ στην Ισπανία, 4-11 Ιουνίου, που εκεί θα πάω να υπερασπιστώ τον τίτλο μου, γιατί κέρδισα αυτό τον τίτλο τον Δεκέμβριο στη Μελβούρνη. Πάω εκεί ως πρωτοπόρος, έτσι είναι ένας σημαντικός αγώνας, στον οποίο θα ήθελα να κλείσω επιτυχημένα αυτό τον κύκλο. Ο μεγάλος στόχος της χρονιάς, εκτός όταν είναι ολυμπιακή χρονιά, είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα, που αυτή τη φορά θα είναι στο Σπλιτ στην Κροατία, εκεί όπου όλα αυτά τα χρόνια κάνω προπόνηση, στην έδρα μου, στο δεύτερό μου σπίτι. Εύχομαι να μπορέσω να βγάλω κι εκεί τον καλύτερό μου εαυτό».
Για το ρόλο της ψυχολογίας: «Eίναι σημαντικό να έχεις μια σταθερή ψυχολογία. Να μην νιώθεις ότι είσαι στα ουράνια, ούτε ότι είσαι στον πάτο όταν έρθει μια αποτυχία».
Για τις δυσκολίες που υπάρχουν όταν κάνεις πρωταθλητισμό: «Προϋποθέτει θυσίες, αλλά στα μάτια τα δικά μου είναι κάπως διαφορετικό. Και αυτό γιατί κάνω κάτι που αγαπώ κι έχω την ευχέρεια να αντιπροσωπεύω τη χώρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στο πανί μας υπάρχει το CYP και η Κυπριακή σημαία. Εμείς σαν Κύπρος αυτό που έχουμε να διαφημίσουμε είναι τον καιρό μας και το υγρό στοιχείο. Όταν βλέπουν το CYP και την Κυπριακή σημαία, διερωτάται ο κόσμος πού είναι αυτό, πόσο μάλλον όταν βλέπουν ότι είμαι στις ψηλές θέσεις. Είμαστε οι πρεσβευτές της χώρας μας και η καλύτερη διαφήμιση για την Κύπρο. Αυτή είναι η γλυκιά ευθύνη, που ξέρεις ότι δεν διαγωνίζεσαι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά για τους ανθρώπους που είναι γύρω σου ή για την ομάδα, για την οικογένειά σου, το έθνος, τη χώρα σου, τους συμπατριώτες σου και πόσο μάλλον γι’ αυτά τα μικρά παιδιά που σε έχουν πρότυπο. Σου δίνουν δύναμη όσες φορές και να πέσεις κάτω, να σηκωθείς και να δώσεις τον αγώνα σου για όλους».
Για τη στήριξη που τυγχάνει: «Yπάρχει στήριξη και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Αφού μου δίνετε την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού, την πολιτεία, την Ολυμπιακή Επιτροπή, την ομοσπονδία μου και το Ναυτικό Όμιλο Λεμεσού, που ειδικά μετά το ολυμπιακό μετάλλιο το 2012 στάθηκαν δίπλα μου και στις δύσκολες στιγμές, μετά από το Ρίο, γιατί δεν ήρθε το αποτέλεσμα που επιθυμούσα. Σίγουρα, ένα τεράστιο ευχαριστώ αξίζει και στους χορηγούς μου που είναι η ΟΠΑΠ Κύπρου, το Λεβέντειο Ίδρυμα και η RCB Bank, όπως και στους υποστηρικτές μου που είναι το Sir Stelios Foundation, η AJK Wealth Management και η Vita Construction που είναι μία ομάδα ανθρώπων που ήταν συνεχώς δίπλα μου και στα πάνω και στα κάτω. Πίστεψαν σε μένα και αυτό που βλέπω είναι ότι με όποιους ξεκινάει μία συνεργασία, δεν είναι μόνο μία απλή συνεργασία, αλλά δημιουργείται και μια πάρα πολύ καλή σχέση με επικοινωνία, αντιλαμβάνεται ο ένας τον άλλο και θα έλεγα ότι γίνονται μέλη της αθλητικής ομάδας του Παύλου, ίσως και της οικογένειας του Παύλου».
Για το γεγονός ότι οι επιτυχίες βοήθησαν στο να έρθουν κοντά χορηγοί: «Aυτό είναι αναμενόμενο. Έτσι γίνεται κάθε φορά. Όπου κι αν κοιτάξεις, αν δεν έρθουν επιτυχίες, τότε είναι δύσκολο να προσελκύσεις χορηγούς. Εάν όμως έχεις επιτυχίες και είσαι αναγνωρίσιμος, τότε έρχονται και οι χορηγοί».
Για τους στόχους του γενικότερα: «Μου αρέσει να βλέπω κάθε τετραετία ξεχωριστά, γιατί μου αρέσει να παίρνω ολυμπιακούς κύκλους. Είναι τέσσερα χρόνια δέσμευσης. Από τη στιγμή που είπα συνεχίζω, έχω δέσμευση για τέσσερα χρόνια. Μετά το Τόκιο, ηλικιακά θα μπορώ να πάω για ένα ή δύο Ολυμπιακούς Αγώνες. Σίγουρα, κάποια μέρα θα ήθελα να έχω ανάμειξη και με το “America Cup” που είναι το όνειρο του κάθε μεγάλου αθλητή στην ιστιοπλοΐα. Σε 30 μέρες ξεκινάει αυτός ο μεγάλος αγώνας. Η τεχνολογία που υπάρχει εκεί είναι ίσως και πιο ψηλή από τη Formula1, για να αντιληφθείτε τα πόσα χρήματα και η επιστήμα χρειάζονται για να κάνουν αυτά τα σκάφη να πετάνε πάνω από το νερό. Αυτό μπορεί να έρθει σε αντιπαράθεση με αυτά που ίσως να θες να κάνεις στην προσωπική σου ζωή, να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια. Μου αρέσει να έχω οικογένεια, να κάνω παιδιά. Δεν είναι τώρα ίσως η ηλικία, αλλά αυτά είναι θέματα εμένα και της κοπέλας μου. Στόχος τώρα είναι το Τόκιο, αλλά δεν ξέρω αν στην πορεία να προκύψει κάτι άλλο».
Για τη στήριξη που έτυχε από την οικογένειά του: «Aναμφισβήτητα, χρωστάω πάρα πολλά στην οικογένειά μου. Πρώτα απ’ όλα, γιατί από μικρή ηλικία, 16 χρονών, με στήριζαν ηθικά και οικονομικά, να μπορώ να πάω και να κάνω προετοιμασία, να προσπαθήσω να αναδειχθώ, γιατί τότε δεν ήξερες εάν θα έβγαζε κάπου αυτό κι αυτοί να πιστεύουν σε εσένα, να οραματίζονται και να είναι πίσω σου, ξέροντας ότι θα στερούνται το μικρό γιο από την οικογένεια. Ήταν και οι δύο μου γονείς κοντά μου. Ο πατέρας μου έκανε και κάνει ψυχολογία, ενώ η μητέρα μου με βοήθησε στη νοητική μου διαύγεια, που αναμφισβήτητα βοηθάει πάρα πολύ σ’ ένα άθλημα όπως είναι η ιστιοπλοΐα».
Για το ότι είναι πολύ πειθαρχημένος: «Αυτή η πειθαρχία που υπάρχει είναι λόγω του αθλητισμού. Είναι αυτά τα αγαθά, που ο αθλητισμός, πόσο μάλλον ο πρωταθλητισμός, μπορεί να διδάξει σ’ έναν άνθρωπο. Πιστεύω ότι είναι αρετή ένας άνθρωπος να είναι πειθαρχημένος και να μπορεί να ελέγξει το χρόνο και τη σκέψη του όπως αυτός θέλει. Πιστέψτε με δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται προσπάθεια, με τον αθλητισμό να παίζει καθοριστικό ρόλο στο να μας τα διδάξει αυτά».
Για το ότι ως παιδί στερήθηκε κάποια πράγματα: «Πρώτα απ’ όλα στερήθηκα τους φίλους μου, να πηγαίνεις έξω, να τρως ανθυγιεινά όπως κάνουν όλοι, αλλά εμένα δεν μου αρέσει να τα χαρακτηρίζω αυτά στερήσεις, γιατί αυτό που έκανα πάντα το αγαπούσα και το να ήμουν διαφορετικός σε σχέση με τους άλλους ήταν ένα μέσο για να μου δώσει πιο πολλές πιθανότητες να φτάσω στο όνειρό μου, που ήταν η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου».
Για τις ώρες που κάνει προπόνηση: «Δεν μου αρέσει να τη μετρώ ακριβώς με τις ώρες. Ένας μέσος όρος είναι 6 ώρες την ημέρα. Εξαρτάται όμως από την περίοδο και συνήθως χωρίζεται σε τρεις προπονήσεις. Ο λόγος που δεν μου αρέσει να την μετρώ έτσι δεν είναι μόνο αυτές οι δεσμεύσεις, είναι ολόκληρη η μέρα. Θα τελειώσεις την προπόνηση, μετά θα δεις τι θα φας, πότε θα ξεκουραστείς… Από την ώρα που θα ξυπνήσεις, αυτό που κάνεις πρέπει να συνάδει με τη ζωή ενός πρωταθλητή. Μπορείς να το πεις κι έτσι, 24 ώρες προπόνηση. Ο καθένας ρυθμίζει τη ζωή του με τα θέλω του».
Για το αν βλέπει με την πάροδο των χρόνων να αυξάνεται το ενδιαφέρον των παιδιών για την ιστιοπλοΐα: «Ναι, αυξάνεται. Ήδη, βλέπεις στους ναυτικούς ομίλους, ειδικά τα τελευταία χρόνια, να γίνεται μία επαγγελματική προσέγγιση στα πράγματα και έχουν ανέβει οι αριθμοί. Αυτό είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικό. Είναι μεν μια πιο αργοπορημένη διαδικασία σε σχέση με το τένις, όταν ο Μάρκος (Παγδατής) πήγε στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, αλλά είναι και η ομορφιά του αθλήματος τέτοια για να δούμε αυτή τη ραγδαιά ανάπτυξη, γιατί προϋποθέτει πολύ πιο ψηλά κονδύλια».
