ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Τα ίδια λέγαμε και πριν δέκα χρόνια, και πριν τέσσερα χρόνια, και πριν από δύο χρόνια. Δεν ξέρω αν γινόμαστε κουραστικοί, αλλά κάποιοι προτιμούν να παραμένουν κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους. Αρνούνται να πάρουν δραστικές αποφάσεις που θα αποδειχθούν ιδιαίτερα επωφελείς για τον αθλητισμό μας.
Οι Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, που λέτε, δεν συγκαταλέγονται στην ελίτ των ευρωπαϊκών και των παγκόσμιων διοργανώσεων, αλλά είναι μία καλή ευκαιρία για τους αθλητές των «μικρών» της Γηραιάς Ηπείρου να συναγωνιστούν επί ίσοις όροις. Να μετρήσουν τα κουκιά τους σε χαμηλό επίπεδο, επιδιώκοντας να αποτελέσουν το εφαλτήριο για κάτι καλύτερο.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, από τους ΑΜΚΕ άρχισαν τη διεθνή τους σταδιοδρομία και ο Μάριος Χατζηανδρέου και ο Άννινος Μαρκουλίδης και ο Γιαννάκης Ζησιμίδης και ο Σταύρος Μιχαηλίδης και ο Γιώργος Αχιλλέως και ο Μάρκος Παγδατής και η Ελένη Αρτυματά και ο Κυριάκος Ιωάννου και η Ραμόνα Παπαϊωάννου και ο Ολυμπιονίκης μας Παύλος Κοντίδης και όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι πρωταθλητές μας.
Κατά καιρούς, υπενθυμίζουμε επίσης ότι, ιστορικά, οι ΑΜΚΕ αποτέλεσαν το έναυσμα για την καλύτερη οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα αθλήματα. Αν δεν ήταν οι ΑΜΚΕ, ούτε αγωνιστικά ούτε οργανωτικά, θα μπορούσαμε να κάνουμε βήματα προόδου. Στα ομαδικά αθλήματα, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ και στο μπιτς βόλεϊ, στην κολύμβηση, στο τζούντο, στη γυμναστική, στο τένις, στη σκοποβολή, στο πινγκ πονγκ, στην ποδηλασία… Οι αγώνες κόντρα στους «μικρούς» μάς έδωσαν τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τη διαδρομή και τα εμπόδια για να φτάσουμε στον υψηλό αθλητισμό. Οι ΑΜΚΕ έγιναν το «φίλτρο», μέσα από το οποίο θα ανακαλύπταμε το χρυσάφι του κυπριακού αθλητισμού.
Τώρα τελευταία, βέβαια, η Κύπρος όχι μόνο δεν είναι το «αφεντικό» των Αγώνων, αλλά προβληματίζει… Η διοργάνωση που ολοκληρώθηκε στο Μαυροβούνιο ήταν η τέταρτη στη σειρά που βλέπουμε την πλάτη κάποιας άλλης χώρας στον τελικό πίνακα μεταλλίων. Είναι αλήθεια ότι σε κάποιες διοργανώσεις πήγαμε με δανεικά, τα οικονομικά κίνητρα για τους αθλητές ήταν περιορισμένα, ενώ και κάποιοι πρωτοκλασάτοι προτιμούν να μη διακόψουν την προετοιμασία τους για να πάνε στους ΑΜΚΕ.
Μόνο που σε κάποια στιγμή πρέπει να δούμε κατάφατσα και κάποιες άλλες (πικρές) αλήθειες. Δεν μπορεί να είμαστε πάντα ικανοποιημένοι. Δεν μπορεί να έχουμε στόχο την πρώτη θέση, να ερχόμαστε δεύτεροι (και… καταϊδρωμένοι) και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός. Δεν μπορεί οι μισές χώρες που συμμετέχουν να κάνουν άλματα προόδου κι εμείς να χαιρόμαστε με τη στασιμότητα και την οπισθοδρόμησή μας.
Μόνο η σωστή και αντικειμενική αξιολόγηση, θα αποτελέσει τον μπούσουλα για πραγματικά καλύτερες μέρες. Στο Μαυροβούνιο ήταν όλοι. Η ηγεσία της ΚΟΕ, η ηγεσία του ΚΟΑ, οι αξιωματούχοι των ομοσπονδιών, ακόμη και οι χορηγοί. Δουλειά στο χέρι τους να δώσουν ισχυρά κίνητρα σ’ αυτούς που τα έχουν πραγματική ανάγκη.
Υ.Γ. Και κάτι τελευταίο που αφορά στο επίπεδο των Αγώνων. Η ποδοσφαιρική Κύπρος των μεγάλων επιτυχιών σε σωματειακό επίπεδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ, δεν είναι βέβαιο ότι -σε εθνικό επίπεδο- θα κερδίσει μια θέση στο βάθρο των ΑΜΚΕ. Εκτός κι αν έχουμε πελάτες τους Ισλανδούς και τους Μαυροβούνιους και δεν το ξέρουμε…
