Το όνομα της περιοχής, «Ζώνη 14». Από μόνο του δεν αφήνει περιθώρια να σκεφτείς πως πρόκειται για ευχάριστο μέρος. Σε μία μισοερειπωμένη πολυκατοικία, σε δύο πανάθλια διαμερίσματα του τετάρτου ορόφου στριμώχνονται 14 βασανισμένα κορμιά. Πρόκειται για τη γειτονιά Linea, την πλέον κακόφημη της πρωτεύουσας της Γουατεμάλα που έχει το ίδιο το όνομα της φτωχής αυτής χώρας της Κεντρικής Αμερικής. Στα σοκάκια της ζουν και εργάζονται 150 περίπου γυναίκες που πουλούν το κορμί τους για δύο δολάρια τη βραδιά. Τα προβλήματα τους ανείπωτα. Βιασμοί, εκμετάλλευση, ξυλοδαρμοί, απαγωγές, ακόμα και δολοφονίες συνθέτουν το σκηνικό της βάρβαρης καθημερινότητας αυτών των ψυχών.
Η αστυνομία, όπου πολλάκις έχουν καταφύγει, αρνείται να βοηθήσει, καθώς τις θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Παρόμοια είναι η άποψη της τοπικής κοινωνίας, ακόμα και της Εκκλησίας. Ωστόσο, οι ίδιες έχουν διαφορετική άποψη «Είμαστε υπερήφανες για αυτό που κάνουμε, το κάνουμε για να ζήσουμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας», δηλώνουν. Οι 14 του τετάρτου ορόφου είναι οι Βαλέρια, Μέρσι, Βίλμα, Μαρίνα, Κάρολ, Κίμπερλι, Κιμ, Τσίνα, Μπεατρίς, Σούσι, Σέκα, Μαριμπέλ, Λούπε και Ερικα, που βρήκαν τον τρόπο να μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο τη δική τους ξεχωριστή ιστορία. Τα κορίτσια σε ένα βράδυ βρέθηκαν από το δρόμο… μπροστά στην κάμερα να υποδύονται τους εαυτούς τους στην ταινία «Las estrellas de la linea», το σενάριο της οποίας βασίζεται σε 100% πραγματικά γεγονότα: στη δική τους ζωή.
Αληθινά σενάρια
Οι εν λόγω γυναίκες αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία ποδοσφαιρική ομάδα και να λάβουν μέρος σε ένα τοπικό τουρνουά, ώστε να μπορέσουν να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου στα προβλήματα τους. Επειτα από προπόνηση εβδομάδων και λίγο πριν την έναρξη των αγώνων, οι διοργανωτές αποφάσισαν όμως την αποβολή τους, καθώς θεώρησαν ότι η ιδιότητα τους, στιγματίζει αρνητικά τη διοργάνωση. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, η αποβολή ξεκίνησε μία πολεμική ανάμεσα στις κοπέλες και την τοπική κοινωνία, αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς και ανέδειξε τις δυσκολίες που γενικότερα συναντούν στην προσπάθεια τους να κάνουν ακόμα και το πιο απλό και αθώο πράγμα στον κόσμο: να παίξουν ποδόσφαιρο.
Τελικά τα Αστέρια, όπως ονομάζεται η ομάδα, μπορεί να μην κατάφεραν να συμμετάσχουν στο τουρνουά, αλλά μπόρεσαν να πείσουν ορισμένες εξίσου περιθωριακές ομάδες να αγωνιστούν απέναντι τους. Μία εξ αυτών ήταν και η εθνική Ισπανίας ποδοσφαίρου –δρόμου (ομάδα από πρώην ναρκομανείς και αλκοολικούς, φτωχούς και άστεγους), που ταξίδεψε στη Γουατεμάλα για το συγκεκριμένο σκοπό. Οι κοπέλες, παρά την πρόοδο που έχουν μέσα από την προπόνηση, δεν μπόρεσαν να κοντράρουν τους αντιπάλους τους και μοιραία ηττήθηκαν (5-2). Ωστόσο, αυτό που ήθελαν το κατάφεραν. Συγκέντρωσαν την μέγιστη προβολή και ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε στα προβλήματα τους. Το ίδιο συνέβη κατ’ επέκταση και στην πραγματικότητα μετά την προβολή της ταινίας.
Όπως αναφέρει και η σκηνοθέτης, Τσέμα Ροδρίγκες: «Τα κορίτσια δεν έγιναν πλουσιότερα μήτε έπαψαν να υφίστανται οι δυσκολίες αναφορικά με την επιβίωση τους. Το κοινό όμως πλέον ξέρει τη συμβαίνει και δε μπορεί να γυρίσει την πλάτη σε αυτό το πρόβλημα. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος για την μικρή κοινωνία της Linea. Εκτός αυτού όμως, τα κορίτσια έχουν και ένα ακόμα κέρδος από το όλο εγχείρημα, μιας και εντρύφησαν με μοναδική δεξιοτεχνία και αφομοίωση στα μυστικά του ποδοσφαίρου και τώρα στον ελεύθερο χρόνο τους δεν παραλείπουν να φορέσουν για λίγο τα ποδοσφαιρικά παπούτσια τους και να ξεδώσουν, απλά κυνηγώντας το τόπι».
Το πλέον εντυπωσιακό είναι πως το παράδειγμα των «Estrellas de la linea» ακολούθησαν και οι υπόλοιπες ιερόδουλες όχι μόνο της χώρας, αλλά και των γειτονικών κρατών. Το αποκορύφωμα ήταν πως δημιουργήθηκαν μέχρι και σχετικά αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, με τη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ να πραγματοποιούν την πρώτη φιλική αναμέτρηση, με τις δεύτερες να νικούν τελικά με το ευρύ 8-1. Σημασία όμως είπαμε: δεν έχει το σκορ και η ιδιότητα. Σημασία ακόμα και για αυτά τα κορίτσια έχει απλά το παιχνίδι…