aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Φωνή ελπίδας από την Τουρκία

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Ελπίδες όνομα και πράμα. Να τα βλέπουν, να τα ακούνε, μα προπάντων να διδάσκονται, να μορφώνονται, πώς να το πω, να συνετίζονται προπονητές, προέδροι, διοικήσεις των ομάδων και σία.

Να αποκτήσει το ποδόσφαιρό μας -το κυπριακό ποδόσφαιρο- τη δική του ταυτότητα, τη δική του έξωθεν καλή μαρτυρία (όπως έκαναν αυτά τα εικοσάχρονα παιδιά), να προοδεύσει πραγματικά. Να πάψει να είναι το πρωτάθλημα μας «δήθεν» και κατ’ επέκταση το κυπριακό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο των Ισπανών, των Βραζιλιάνων, των Πορτογάλων…

Αλήθεια, πάρτε τους μικρούς τη Ελπίδων, έναν προς έναν. Όλοι τους ταλέντα, ελάχιστοι όμως από αυτούς πήραν τις πραγματικές ευκαιρίες που δικαιούνται.  Ο Πίττας του Απόλλωνα, που πάνω του επενδύει ο Εμανουέλ στον Απόλλωνα. Ο Νικόλας Ιωάννου και ο Βασίλης Παπαφώτης, που το παλεύουν να βρουν μια θέση στην αποστολή του ΑΠΟΕΛ. Ο σκόρερ της ομάδας μας, ο Κατελάρης, που μετά που έκανε το «αγροτικό» του στον Ολυμπιακό, επέστρεψε στην Ομόνοια.

Ο Κούσουλος, που ευτύχησε στη Σαλαμίνα να κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στην ομάδα και φέτος αποτέλεσε μετεγγραφικό στόχο της ΑΕΚ. Ο Γουήλερ, που πήγε δανεικός στην Καρμιώτισσα για να βάλει αγωνιστικά λεπτά στο πόδια του και ο Καρώ που φέτος ανέβηκε (και πάλι λόγω Εμανουέλ) στην ανδρική ομάδα του Απόλλωνα.

Είναι όμως και τα άλλα τα παιδιά, ο Παναγή του Άρη και ο Παχίπης της ΑΕΖ, που αν μη τι άλλο παίρνουν τις ευκαιρίες τους στις ομάδες τους. Ο αρχηγός της Ελπίδων, ο Κυριάκου της ΑΕΛ. Ο Φράγκου του Άρη και ο Αρέστη, που η (ποδοσφαιρική) ζωή τους  κύκλους κάνει, ο πρώτος από τον Απόλλωνα στην ΑΕΛ και τώρα στον Άρη και ο δεύτερος από το Παραλίμνι, σε Δόξα, στην Άχνα. Ο Τασουρής που από τον ΑΠΟΕΛ κατέληξε στην Άσσια, αλλά και ο Μηνάς Αντωνίου του Άρη, είναι όλοι τους (εκτός από λεβέντες, αυτά τα είπαν άλλοι πριν από εμένα), ταλέντα από κούνια.

Δεν λέω ότι ντε και καλά θα γίνουν όλοι τους παιχταράδες πρώτης σειράς, αν μ τι άλλο όμως οι «ποδοσφαιροπατέρες», οι φωστήρες αυτού του τόπου -όποιοι κι αν είναι- θα μπορούσαν και μπορούν να τους συμπεριφερθούν καλύτερα, περισσότερο ανθρώπινα, χωρίς και πάλι αυτό να σημαίνει ότι θα τους κάνουν και χάρη.

ΥΓ. Ακόμα και τον προπονητή της ομάδας, τον Νίκο Ανδρονίκου, δεν βρέθηκε ένας σύλλογος να τον εργοδοτήσει, και πάλι καλά που του έδωσε την ευκαιρία η ΚΟΠ να αναλάβει την Εθνική Ελπίδων.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ