ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Όπως λένε οι ειδήσεις, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου παρακολουθούσε προψές από τηλεοράσεως, σε γνωστό εστιατόριο της πρωτεύουσας, τον ποδοσφαιρικό αγώνα ΑΕΛ-ΑΠΟΕΛ και ήταν φανερή η οργή του στη θέαση όσων έγιναν στο Τσίρειο.
Πριν λίγες μέρες όταν οι ίδιοι οπαδοί, έτσι εν αιθρία, αποφάσισαν πως ένα ιστορικό γεγονός είναι ψέμα και ανήρτησαν την άποψή τους σε πανό στο γήπεδο, γιατί δεν οργίστηκε; Γιατί δεν θεώρησε, αν μη τι άλλο, προσβολή στη μνήμη των νεκρών το συμβάν και να εκφράσει –ίσως– όχι την οργή του, αλλά τη λύπη του. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να αναρτά στα γήπεδα πανό με συνθήματα, με απόψεις, με διαφημίσεις, με ό,τι γουστάρει και ό,τι θέλει να προμοτάρει; Γιατί δεν επενέβη κανείς τότε; Ούτε μια δήλωση, μια ανακοίνωση, για να μην αποθρασύνονται οι «οπαδοί».
Πέρασε ποτέ ο υπουργός έξω από το σωματείο του ΑΠΟΕΛ, λίγο πριν ή λίγο μετά από κάποιο σημαντικό αγώνα, για να δει πόσες φωτοβολίδες και πόσες κροτίδες ρίχνονται σε μια πολυσύχναστη περιοχή;
Διαβάστε επίσης:
Μυλωνάς: «Αφού τους είδε, γιατί δεν τους συνέλαβε;» (vid)
Γεωργιάδης: «Είναι τραγικό, εγώ έπαθα σοκ» (Hχητικό)
Όταν οι πολιτικοί δηλώνουν οπαδοί και τυλίγονται τα σάλια για να κάνουν πιο εμφανή την οπαδική τους ταυτότητα, πώς θα τολμήσουν να τα βάλουν με τα σωματεία (με τους ψηφοφόρους τους); Όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος σε μια προεκλογική παρόρμηση (είναι λέξη της μόδας) παραγράφει τα χρέη των ποδοσφαιρικών σωματείων λες και είναι οργανισμοί με φιλανθρωπικό, επιστημονικό ή ποιος ξέρει τι άλλο κοινωφελές έργο, γιατί να μην νιώθουν κι αυτά πως όλες τους οι αμαρτίες μπορούν να παραγράφονται;
Ο υπουργός Δικαιοσύνης επικαλείται την κάρτα φιλάθλου λες κι είναι πανάκεια. Λες κι η απουσία της είναι που γεννά το πρόβλημα ή είναι το μόνο όργανο με το οποίο μπορεί να μπει τάξη στα γήπεδα. Πολλά από τα επεισόδια που συμβαίνουν διαχρονικά έχουν φανερούς θύτες. Δεν χρειάζεται κάρτα για να εντοπιστούν. Για κάποιο λόγο όμως (πολύ προφανή) το πρόβλημα βίας στα γήπεδα όχι μόνο διαιωνίζεται, αλλά εκτραχύνεται. Κάθε φορά από τύχη δεν υπάρχει νεκρός. Κι όσο δεν συμβαίνει αυτό περιοριζόμαστε να δηλώνουμε οργισμένοι. Η οργή όμως σύντομα καταλαγιάζει και τη θέση της παίρνουν τα αισθήματα του οπαδού.
Ποδοσφαιρικά σωματεία έχουν μετατραπεί σε εκκολαπτήρια φανατικών των οποίων η δράση δεν περιορίζεται στα γήπεδα. Κι όσο συνεχίζουν τα πολιτικά κόμματα να προσφέρουν άσυλο στις καταστάσεις αυτές, τόσο το πρόβλημα θα μεγεθύνεται. Για αυτό ας ξεπεράσουμε την οργή και τα όποια άλλα έντονα συναισθήματα και να δούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Διαβάστε επίσης: Περιμένουμε κ. Αρχηγέ…