Συνέντευξη παραχώρησε στο «apollon365.com» η παλιά δόξα του Απόλλωνα Άγγελος Τσολάκης, στην οποία μιλά για αρκετά και ενδιαφέροντα.
Η συνέντευξη του Άγγελου Τσολάκη:
Πρώτος Κύπριος σκόρερ του Απόλλωνα στη δεκαετία του ‘90 με 43 γκολ, 6ος κύπριος σκόρερ στη ιστορία του Απόλλωνα με 55 γκολ, θεωρείται, και όχι άδικα, ως ένα από τα αυθεντικότερα ταλέντα που ανέδειξε ο Απόλλωνας και γενικότερα το κυπριακό ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον Άγγελο Τσολάκη ένα ποδοσφαιριστή με αστείρευτο ήθος ο οποίος με την παρουσία του στιγμάτισε ανεξίτηλα την ιστορία της ομάδας μας όσο λίγοι, ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά του Απόλλωνα και ένας από τους θεαματικότερους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα με το θεό Απόλλωνα στο στήθος.
Ποδοσφαιριστής «αρτίστας» με ποδοσφαιρική εξυπνάδα και ντριμπλέρ σε επίπεδο ζογκλέρ, με απίστευτο σπάσιμο μέσης αλλά και επινοήσεις εκπληκτικές, ξεσήκωνε τον «κυανόλευκο» κόσμο με τις τρομερές του ενέργειες και οι «παραστάσεις» που έδινε κάθε Σαββατοκύριακο στα γήπεδα, ήταν μοναδικές!
Απρόβλεπτος, γεμάτος φαντασία και ασυναγώνιστος στο ένα εναντίον ενός υπήρξε ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής που άλλοτε κάλπαζε με μεγάλη ταχύτητα και επιτίθετο κατά μέτωπο σκοράροντας και άλλοτε έστελλε συστημένες σέντρες ή μοίραζε τρομερές κάθετες «φτιάχνοντας» τους εκάστοτε σέντερ φορ της κορυφαίας ομάδας του Απόλλωνα όλων των εποχών.
Ο θρυλικός Άγγελος Τσολάκης «ανακρίθηκε» από το «apollon365.com» και μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα από την πορεία του στον Απόλλωνα.
Εν ριπή οφθαλμού
Πότε και που γεννήθηκες: «23 Αυγούστου, 1969 στη Λεμεσό».
Οικογενειακή κατάσταση: «Παντρεμένος με την Έλενα και έχω τρία παιδιά, την Αννίτα 20, τον Χριστόφορο 15 και την Ναταλία 13 ετών».
Τι μουσική άκουγες όταν ήσουν έφηβος: «Bob Marley».
Η πιο συχνή συμβουλή του πατέρα σου: «Να κοιτάω πάντοτε τον άλλο στα μάτια».
Αγαπημένο χρώμα και αριθμός: «Μπλέ και το 10».
Αγαπημένο φαγητό: «Σουπιές».
Αγαπημένο σου τραγούδι: «We are the champions».
Καλύτερη ταινία που έχεις δει: «Grease».
Χόμπι ή αγαπημένο άθλημα εκτός από το ποδόσφαιρο: «Καλαθόσφαιρα».
Αγαπημένο γλυκό: «Σοκολατίνα».
Διαδικτυακός χώρος που επισκέπτεσαι συχνά: «apollon365».
Προσωπικότητα από το διεθνή χώρο που θα ήθελες να συναντήσεις: «Πεπ Γκουαρντιόλα».
Προορισμός που θα ήθελες να ταξιδέψεις: «Κίνα».
Τελευταία φορά που έκλαψες: «Όταν έχασαν τη ζωή τους οι δύο δασοφύλακες στις πυρκαγιές στην περιοχή της Σολέας».
Σημαντικότερη αξία στη ζωή σου: «Οικογένεια».
Τρία επίθετα που σε χαρακτηρίζουν: «Σεμνός, τίμιος, απλός».
Τι σιχαίνεσαι στους ανθρώπους; «Υποκρισία».
Αληθεύει το γεγονός ότι ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό ως καλαθοσφαιριστής; «Ναι είναι αλήθεια. Στα 11 μου χρόνια ξεκίνησα προπονήσεις καλαθόσφαιρας στο ανοικτό γήπεδο της Β’ Αστικής Σχολής και στα 13 μου χρόνια ήμουν ο μόνος που επιλέχθηκα να προωθηθώ στην εφηβική ομάδα του Απόλλωνα όμως στην πορεία, με κέρδισε το ποδόσφαιρο».
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σε προέτρεψε να ακολουθήσεις το ποδόσφαιρο; «Ένας θείος μου και αγνός Απολλωνίστας, ο συγχωρεμένος Ανδρέας Ταμπετσιάρης, ο οποίος με έπεισε σε ηλικία 13 ετών να κατεβώ στις προπονήσεις των τσικό του Απόλλωνα στο ΓΣΟ».
Ποιος ήταν ο πρώτος σου προπονητής και τι ιδιαίτερο σου μετέδωσε; «Οι πρώτοι μου προπονητές ήταν οι Λάμπρος Μερκής και Χριστάκης Νεοφυτίδης οι οποίοι ήταν άνθρωποι του ποδοσφαίρου, σοβαροί και δουλευταράδες. Αυτό που μου μετέδωσαν ήταν πάντα να προσπαθώ και να τα δίνω όλα στην προπόνηση, ποτέ να μην απογοητεύομαι και ότι ένας καλός ποδοσφαιριστής, όταν έχει πείσμα και θέληση με σκληρή δουλειά και πίστη στις δυνατότητες του, κάποια μέρα θα δικαιωθεί».
Εναντίον ποιας ομάδας αγωνίστηκες για πρώτη φορά με τη φανέλα του Απόλλωνα; Τι θυμάσαι από εκείνο το παιγνίδι; «Το ντεμπούτο μου με τη φανέλα του Απόλλωνα το πραγματοποίησα κόντρα στο ΑΠΟΕΛ στο Μακάρειο στάδιο το 1986 σε εκείνο το ανεπανάληπτο αγώνα για την Ασπίδα Στυλιανάκη όπου τελικά χάσαμε με 6-5 στην παράταση! Προπονητής της ομάδας ήταν ο Δήμος Καβάζης ο οποίος μου εμπιστεύτηκε θέση βασικού σε ηλικία 16 ½ ετών και μάλιστα αγωνίστηκα σε όλο το παιγνίδι. Η ομάδα μας βρέθηκε να χάνει στο ημίχρονο με 4-0 και θυμάμαι, ότι στην ανάπαυλα στα αποδυτήρια, ο προπονητής με πλησίασε και μου είπε ότι ήταν πολύ ικανοποιημένος από την απόδοση μου, να μην απογοητεύομαι από το αποτέλεσμα και να συνεχίσω να αγωνίζομαι το ίδιο καλά. Στο β’ ημίχρονο είμαστε άλλη ομάδα έγινε το απίστευτο και σε διάστημα 10 λεπτών σημειώσαμε 3 γκολ, ισοφαρίσαμε λίγο πριν το τέλος και στο 90’ αξιοποιώντας μια μπαλιά του Άκη Αγιομαμίτη σημείωσα το 5-4 μέσα σε αποθέωση! Δυστυχώς εκεί που όλα έδειχναν πως θα πετυχαίναμε μια επική ανατροπή, στις καθυστερήσεις ισοφαριστήκαμε και στην ημίωρη παράταση χάσαμε με 6-5. Ήταν όμως ένα καταπληκτικό παιχνίδι, το οποίο χαράχτηκε στην μνήμη μου και το οποίο θεωρώ ότι βοήθησε σημαντικά στην καθιέρωση μου στον Απόλλωνα».
Συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές. Ποιος ήταν αυτός που σε έχει επηρεάσει θετικά και πώς; «Θα πω δύο, Βλατισλάβ Ένγκελ και Ντιτλμ Φέρνερ οι οποίοι θεωρώ ότι ήταν ότι καλύτερο. Ο Ένγκελ είναι ο προπονητής που προετοίμασε και έκτισε την ομάδα της χρυσής πενταετίας που μεγαλούργησε τα αμέσως επόμενα χρόνια στα χέρια του Φέρνερ. Επί Ένγκελ ο Απόλλωνας δημιούργησε ένα πολύ δυνατό σύνολο που για πρώτη φορά έφτασε τόσο κοντά στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, που άδικα χάσαμε για διάφορους λόγους την περίοδο 1988/89. Ο Ένγκελ μας δίδασκε πράγματα που ήταν πρωτόγνωρα τότε για το κυπριακό ποδόσφαιρο, συνεχή κίνηση και εναλλαγή της μπάλας, πρώτη πάσα, κατοχή, προώθηση των μπακ και ο Απόλλωνας επί εποχής του παρουσίασε ένα ελκυστικό και θεαματικό ποδόσφαιρο.
Ο Φέρνερ είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της ομάδας ο οποίος αναμόρφωσε τον Απόλλωνα και τον έκανε πρωταγωνιστή αφού για μια πενταετία διεκδικούσε όλους τους διαθέσιμους τίτλους. Δημιούργησε μια ομάδα μοντέλο με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας που αποτελείτο από έμπειρους αλλά και ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές, που οι περισσότεροι πλαισίωναν τις εθνικές ομάδες, και με ξένους παικταράδες μας έκανε σαν ομάδα να πιστέψουμε στις απεριόριστες δυνατότητες που διαθέταμε και να τις βγάλουμε στο γήπεδο».
Τι ξεχωριστό είχε ο Φέρνερ από τους υπόλοιπους προπονητές; «Πρώτα απ’ όλα ο Φέρνερ ως άνθρωπος ήταν κύριος με κεφαλαία και ουδέποτε είχε ακραίες συμπεριφορές. Σαν προπονητής ήταν πολύ αυστηρός και πίστευε πολύ στην πειθαρχεία όμως με τον τρόπο και την φιλοσοφία του ενέπνεε όλους τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν. Στήριζε όλους τους ποδοσφαιριστές και ήταν σωστός και δίκαιος στις επιλογές του έχοντας ένα μοναδικό τρόπο να διαχειρίζεται άψογα το έμψυχο δυναμικό της ομάδας καταφέρνοντας να παίρνει πάντοτε το maximum από τον κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά».
Θυμάσαι κάποιο περιστατικό που συνέβηκε με τον Φέρνερ που θα σου μείνει αξέχαστο; «Ο Φέρνερ είναι γνωστό ότι ήταν πολύ σχολαστικός ειδικά σε θέματα ωραρίων και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ξέραμε πως έστω ένα λεπτό καθυστέρησης, σε οποιαδήποτε υποχρέωση της ομάδας, το πρόστιμο ήταν δεδομένο! Θυμάμαι κάποιος ποδοσφαιριστής καθυστέρησε για 1-2 λεπτά να παρουσιαστεί στο λεωφορείο, που ήταν έτοιμο για αναχώρηση για την καλοκαιρινή προετοιμασία, και ο Φέρνερ χωρίς δισταγμό διάταξε τον οδηγό να ξεκινήσει για το αεροδρόμιο χωρίς αυτόν. Τελικά ο ποδοσφαιριστής ήρθε στο αεροδρόμιο με ιδιωτικό αυτοκίνητο αλλά εννοείται ότι το πρόστιμο δεν το γλύτωσε!»
Ποιος ήταν ο πιο ιδιόρρυθμος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες; Ποιες ήταν οι ιδιορρυθμίες του; «Ασυζητητή ο Νίκος Αλέφαντος! Θυμάμαι πως 16,5 χρονών τότε, το καλοκαίρι του 1986 συμμετείχα, υπό τις οδηγίες του, στην πρώτη μου προετοιμασία στην Γιουγκοσλαβία όμως μετά από δύο εβδομάδες προπόνησης εγκατέλειψε την ομάδα και δεν πήρε ποτέ το αεροπλάνο επιστροφής για την Κύπρο. Θυμάμαι ένα περιστατικό που δείχνει το πόσο ιδιόρρυθμος αλλά και προληπτικός ήταν ο Αλέφαντος. Ενώ ταξιδεύαμε με το λεωφορείο καθ’ οδών για ένα προγραμματισμένο φιλικό αγώνα είδαμε μπροστά μας έναν γάμο το οποίο ο Αλέφαντος θεώρησε ως μεγάλη γρουσουζιά και επέμενε να επιστέψουμε στο ξενοδοχείο γιατί πίστευε ότι θα χάναμε με βαρύ σκορ τον φιλικό αγώνα! Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, ξαφνικά αντικρίσαμε μια κηδεία και τότε άλλαξε η διάθεση του λέγοντας μας ότι, τώρα μη φοβάστε τίποτα, θα πάμε μια χαρά στο φιλικό. Όπως και έγινε!»
Λίγο πριν το ξεκίνημα της περιόδου 1990/91, αποφασίζεις να φύγεις για σπουδές στην Αμερική. Τι ήταν αυτό που τελικά σε κράτησε στην Κύπρο και στον Απόλλωνα; « Ο κύριος λόγος ήταν η σύζυγος μου ‘Έλενα με την οποία ήμουν full ερωτευμένος όμως θα πρέπει να πω ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε και η παρέμβαση του αρχηγού Γιαννάκη Γιαγκουδάκη ο οποίος με επισκέφτηκε στο σπίτι και με συμβούλεψε να παραμείνω για ακόμη ένα χρόνο να αγωνιστώ στον Απόλλωνα και ακολούθως να το ξανασκεφτώ. Όπως και έγινε, έμεινα και αγωνίστηκα και τελικά η περίοδος 1990/91 ολοκληρώθηκε για μένα με τον καλύτερο τρόπο κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του Απόλλωνα».
Ποιο παιγνίδι έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη σου από την 12ετή παρουσία σου στον Απόλλωνα; «Η μεγάλη μας εμφάνιση στο Τσίρειο κόντρα στην Ίντερ και η καθοριστική μας νίκη κόντρα στην Ανόρθωση την περίοδο 1990/91 με 3-1».
Ποια ήταν η χειρότερη και ποια η κορυφαία ποδοσφαιρική στιγμή στην καριέρα σου; «Η χειρότερη μου στιγμή ήταν ο σοβαρός τραυματισμός μου λίγο πριν το ξεκίνημα της περιόδου 1991/92 στο φιλικό κόντρα στο ΑΠΟΕΛ. Θεωρώ ότι ήμουν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου εκείνη την περίοδο και ενδεχομένως μια δεύτερη «κολλητή» εξαιρετική χρονιά να αποτελούσε το εφαλτήριο μου για να αγωνιστώ στο εξωτερικό που ήταν και ο στόχος μου. Η καλύτερη μου ποδοσφαιρική στιγμή δεν ήταν κάποια μεμονωμένη αλλά ολόκληρη η σεζόν 1990/91 γιατί πραγματοποίησα τις καλύτερες μου εμφανίσεις με τη φανέλα του Απόλλωνα. Αν θα απομόνωνα όμως την κορυφαία μου στιγμή αυτή θα ήταν το γκολ που πέτυχα κόντρα στην Ανόρθωση στο 3-1 του Τσιρείου με το οποίο άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την κατάκτηση του ιστορικού πρώτου πρωταθλήματος του Απόλλωνα».
Ποια θεωρείς ότι ήταν τα δυνατά σου στοιχεία ως ποδοσφαιριστής και ποια τα αδύνατα; «Το αδύνατο μου στοιχείο ήταν η έλλειψη δύναμης και αν ξεκινούσα σήμερα την καριέρα μου εκεί θα επικεντρωνόμουν στο να δυναμώσω μυϊκά. Τα δυνατά μου στοιχεία θεωρώ ότι ήταν η εκρηκτικότητα, η επιτόπια ντρίπλα και η ικανότητα μου στο ένας εναντίον ενός. Γενικά το γεγονός ότι στο παιγνίδι ήμουν απρόβλεπτος και ο αντίπαλος δεν μπορούσε να προβλέψει την επόμενη μου κίνηση γιατί αυτοσχεδίαζα μέσα στο παιγνίδι αλλά και το ότι είχα την ικανότητα να διαβάζω την εξέλιξη των φάσεων».
Υπήρξε ποτέ ενδιαφέρον για το άτομο σου από ομάδες του εξωτερικού; «Ναι, η Στάνταρ Λιέγης με είχε στο στόχαστρο της και με παρακολουθούσε από μικρή ηλικία όμως όταν ήρθε η πρόταση σε ηλικία 15½ χρονών δεν υπήρχε κάποιος να με καθοδηγήσει και τελικά δεν πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή. Η δεύτερη φορά ήταν αμέσως μετά τη λήξη της περιόδου 1990/91 όταν έγινε κρούση από τον Παναθηναϊκό για να με αποκτήσει και μάλιστα είχαν έρθει και άνθρωποι του Παναθηναϊκού στην Κύπρο και κατέθεσαν επίσημη πρόταση στον Απόλλωνα, κάτι το οποίο όμως ποτέ δεν μου γνωστοποιήθηκε. Τελικά η μεταγραφή ναυάγησε γιατί ο Απόλλωνας για να με παραχωρήσει ζήτησε το υπερβολικό ποσό, για τα δεδομένα της εποχής, 200,000 λίρες, (περίπου 350,000 ευρώ)».
Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να ξαναπαίξεις κάποιο παιγνίδι από την αρχή, θέλοντας να το προσεγγίσεις διαφορετικά, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; «Αναμφίβολα το παιγνίδι κόντρα στην Ομόνοια την τελευταία αγωνιστική της περιόδου 1993/94 όπου χάσαμε με 2-0 στο Μακάρειο και μαζί τον τίτλο του πρωταθλήματος. Πιστεύω ότι δεν προσεγγίσαμε το συγκεκριμένο παιγνίδι με το σωστό τρόπο σαν Απόλλωνας γενικά και έτσι λίγο οι συγκυρίες της εποχής λίγο η διαιτησία δεν μας άφησαν να διεκδικήσουμε επί ίσοις όροις το παιγνίδι. Να θυμίσω ότι στο παιγνίδι είχαμε πέναλτι που δεν μας δόθηκε αλλά και πριν το δεύτερο καθοριστικό γκολ της Ομόνοιας προηγήθηκε καθαρό φάουλ πάνω στον Τσέποβιτς. Εκ των υστέρων, κρίνω ότι στο συγκεκριμένο παιγνίδι, για διάφορους λόγους, ελάχιστες πιθανότητες είχαμε για κάποιο θετικό αποτέλεσμα».
Είναι γενικά παραδεκτό ότι τη σεζόν 1988/89 ο Απόλλωνας ήταν ο ηθικός πρωταθλητής. Πιστεύεις ότι τη χρονιά εκείνη, η διαιτησία στέρησε από τον Απόλλωνα τον τίτλο του πρωταθλητή; «Ναι, το πιστεύω ακράδαντα αυτό και ειδικά στον καθοριστικό αγώνα κόντρα στην Ομόνοια στο Τσίρειο η διαιτησία μας τα έκανε όλα και έκανε τα πάντα για να μην κερδίσουμε. Αυτό που με στεναχωρεί είναι το γεγονός ότι τεράστιοι ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν τα μέγιστα στον Απόλλωνα και μάλιστα σε πέτρινα χρόνια όπως ο Άντρος Χριστοδούλου και ο αείμνηστος Γιαννάκης Ιωάννου τερμάτισαν την καριέρα τους χωρίς να αξιωθούν να πανηγυρίσουν την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος κάτι που τη σεζόν εκείνη δικαιούμασταν απόλυτα».
Τι θυμάσαι από τα παιγνίδια κόντρα στην ΑΕΛ, την ίδια περίοδο; «Στον πρώτο γύρο ο αγώνας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και πρωταγωνιστής ήταν ο διαιτητής. Στον δεύτερο γύρο θεωρώ ότι παρασυρθήκαμε από τις έντονες φήμες που επικρατούσαν στη Λεμεσό ότι η ΑΕΛ θα παρουσιαζόταν αδιάφορη στο παιγνίδι και αυτό μας στοίχισε πολύ ακριβά. Αν παρουσιαζόμαστε στο παιγνίδι όπως θα έπρεπε και δεν εφησυχαζόμαστε θεωρώ ότι εύκολα ή δύσκολα θα κερδίζαμε γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε καλύτερη ομάδα από την ΑΕΛ εκείνη την περίοδο».
Καταλυτική η προσφορά σου στον πρώτο τίτλο του πρωταθλήματος την ποδοσφαιρική περίοδο 1990/91 όπου μαζί με τον Σουάτ Πεσίρεβιτς, συνθέσατε ένα «δολοφονικό» δίδυμο, που διέλυε οποιαδήποτε αντίπαλη άμυνα. «Ο Σούγιο ήταν ο καλύτερος παρτενέρ που είχα στην καριέρα μου και μαζί πετύχαμε την περίοδο εκείνη 30 γκολ, 11 από μένα, βοηθώντας την ομάδα να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Με τον Σούγιο είχαμε μια μοναδική χημεία, εγώ έπαιζα πιο πολύ σαν περιφερειακός, δεκάρι, και πραγματικά βρίσκαμε ο ένας τον άλλο με κλειστά τα μάτια. O Σούγιο ήταν ένας πολύ aggressive επιθετικός, γεμάτος δύναμη και πάθος και ήταν ο φόβος και ο τρόμος κάθε αμυντικού. Διέθετε εξαιρετικό κράτημα της μπάλας, μπορούσε να την σπάσει δεξιά-αριστερά ήταν πανέξυπνος και είχε φοβερό εκτόπισμα μέσα στην περιοχή. Δεν ήταν ιδιαίτερα γρήγορος όμως ήταν πάρα πολύ καλός στο έδαφος ενώ ήταν εξαιρετικός κεφαλοσφαιριστής ίσως ο καλύτερος που είχε ποτέ ο Απόλλωνας. Πραγματικά στον αέρα ο Σούγιο ήταν ασυναγώνιστος και δεν είχε αντίπαλο, αλλά το κύριο του χαρακτηριστικό ήταν ότι πάντοτε ήταν μέσα στις φάσεις και είχε το εύκολο γκολ.
Κι ο ίδιος πάντως αναγνωρίζει την μεγάλη σου αξία σαν ποδοσφαιριστής αφού σε παλαιότερη συνέντευξη του στο apollon.365 σε είχε αποκαλέσει ο «Μέσι» της Κύπρου. «Ναι, το έχω διαβάσει και τον ευχαριστώ πολύ για τα καλά του λόγια. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία και παρά το γεγονός ότι μόνο μια χρονιά είχαμε την τύχη να παίξουμε μαζί, γιατί έχασα ολόκληρη την περίοδο 1991/92 λόγω τραυματισμού, εντούτοις σε εκείνη την χρονιά έχω την εντύπωση ότι τα κάναμε όλα!»
Ποτέ άρχισες να αντιλαμβάνεσαι πως εκείνη η ομάδα ήταν ικανή για να κατακτήσει τον τίτλο; «Στην πορεία και μετά την πάροδο κάποιων αγωνιστικών είχα αρχίσει να διαπιστώνω ότι διαθέταμε τις δυνατότητες να διεκδικήσουμε επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα όμως μετά το νικηφόρο παιγνίδι κόντρα στην Ανόρθωση με 3-1 στο Τσίρειο πίστεψα ότι αυτός ο τίτλος δεν χανόταν με τίποτα».
Eκείνη η ομάδα διέθετε τα πάντα. Εμπειρία, ταλέντο, πάθος, θέληση και μεγάλη δίψα για διάκριση. Υπήρχε όμως κάτι που ξεχώριζες περισσότερο στο τρομερό σύνολο που δημιούργησε ο Γερμανός τεχνικός; «Ναι, το οικογενειακό κλίμα και ο τρόπος που ο ένας ποδοσφαιριστής στήριζε τον άλλο και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Πλην των δύο ξένων, η ομάδα αποτελείτο από κύπριους ποδοσφαιριστές που όλοι είμαστε πολύ συνδεδεμένοι μεταξύ μας, περνούσαμε αρκετές ώρες μαζί, διοργανώναμε συνάξεις και καταφέραμε να ενσωματώσουμε και τους δύο ξένους στο κλίμα αυτό. Πέραν τούτου, η ομάδα σε κάθε γραμμή διέθετε τουλάχιστον μια ηγετική μορφή».
Πανηγύρισες 2 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο με τα χρώματα του Απόλλωνα με κύριο ανταγωνιστή σας την Ανόρθωση. Αλήθεια τι θυμάσαι από τα παιγνίδια αυτά κόντρα στην Ανόρθωση; «Θυμάμαι ότι στα παιγνίδια αυτά τα γήπεδα γέμιζαν ασφυκτικά και επικρατούσε έντονα ο φανατισμός ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων στις κερκίδες. Μέσα στο γήπεδο έπεφταν κορμιά, υπήρχαν συνεχείς αντιπαραθέσεις, δύναμη και πάθος ενώ τα δυνατά μαρκαρίσματα πολλές φορές ξεπερνούσαν τα όρια της αθλητοπρέπειας. Τις δύο περιόδους που διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα με την Ανόρθωση, το 1991 και 1994, η Ανόρθωση διέθετε μια πολύ καλή πλειάδα κυπρίων αλλά κυρίως ξένων ποδοσφαιριστών, όπως οι Κοστόφ, Ομπίκου, Κετσπάγια, Γκόγκιτς και Σάμπουριτς. Εκεί που ο Απόλλωνας υπερτερούσε ήταν στην ποιότητα των κυπρίων ποδοσφαιριστών του και στο γεγονός ότι όχι μόνο διέθετε δυνατή αμυντική γραμμή αλλά είχε και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι, λόγω σοβαρών διοικητικών λαθών, ο Απόλλωνας εκείνης της δεκαετίας δεν κατάφερε να κατακτήσει περισσότερα από δύο πρωταθλήματα. Θεωρώ ότι την δεκαετία του ΄90, εκείνη η ομάδα μοντέλο θα έπρεπε να είχε μονοπωλήσει τα τρόπαια με την τρομερή ποιότητα που διέθετε. Κρίμα!»
Στον πιο σημαντικό αγώνα για την κατάκτηση του πρώτου γλυκού πρωταθλήματος κόντρα στην Ανόρθωση την περίοδο 1990/91 στο Τσίρειο είχες την τύχη να σκοράρεις το δεύτερο γκολ στην νίκη μας με 3-1. Περιέγραψε μας τη φάση του γκολ. «Ήταν μια βαθιά μπαλιά από το κέντρο του γηπέδου, η μπάλα κατέληξε, αν θυμάμαι καλά, στον Πτακ ο οποίος σέντραρε, ο Γιώργος Ιωσηφίδης μου κατέβασε την μπάλα έξυπνα με το κεφάλι, ένας αμυντικός της Ανόρθωσης δεν κατάφερε να διώξει αποτελεσματικά την μπάλα και εγώ χωρίς χρονοτριβή και με γρήγορη σκέψη πλάσαρα την μπάλα στη δεξιά γωνία της εστίας του Γκάβελη γράφοντας το 2-0 και τα πράγματα πλέον είχαν τροχοδρομηθεί».
Αγωνίστηκες και σε δύο χαμένους τελικούς κυπέλλου. Ποιοι θεωρείς ήταν οι λόγοι που χάθηκαν οι δύο τελικοί που αγωνίστηκες κόντρα στον ΑΠΟΕΛ , την περίοδο 1992/93 και στην Ανόρθωση την περίοδο 1997/98; « Ο τελικός με το ΑΠΟΕΛ ήταν ένα «παράξενο» παιγνίδι απ’ όλες τις απόψεις και από διαιτητικής πλευράς αλλά και ο τρόπος που εξελίχτηκε ο αγώνας. Θέλαμε πάση θυσία την κατάκτηση του κυπέλλου γιατί είχε προηγηθεί η απώλεια του πρωταθλήματος 15 μέρες νωρίτερα και θεωρώ ότι είμαστε καλύτεροι από το ΑΠΟΕΛ εκείνη τη μέρα. Ισοφαρίσαμε σε 1-1 και ενώ πιέζαμε για να προηγηθούμε, ξαφνικά μέσα σε διάστημα λίγων λεπτών, χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε να χάνουμε με 3-1 με δύο πανεύκολα γκολ και το παιγνίδι εκεί τέλειωσε. Θυμάμαι μετά την απώλεια και του κυπέλλου έκανα ένα μήνα να κυκλοφορήσω!Ο χαμένος τελικός με την Ανόρθωση ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παιγνίδι. Εκεί είμαστε το αουτσάιντερ η Ανόρθωση είχε φοβερή ομάδα, προσπαθήσαμε, αλλά στο τέλος υποκύψαμε στην ανωτερότητα του αντιπάλου. Θυμάμαι όμως ότι ένα δεκάλεπτο πριν τη λήξη του το παιγνίδι ήταν στο 1-1 και από μια ολιγωρία δεχτήκαμε το 2-1 και αμέσως μετά το 3-1. Δυστυχώς οι συγκυρίες δεν λειτούργησαν υπέρ μας σε κανένα από τους δύο τελικούς που πολύ εύκολα θα μπορούσαν να είχαν πάρει διαφορετική τροπή αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
Θέλω να μου καταθέσεις την άποψη σου για την τρομερή τριπλέτα ξένων που διέθετε τότε ο Απόλλωνας: Σπόλιαριτς, Τσέποβιτς, Κρισμάρεβιτς. «Σίγουρα ήταν η καλύτερη τριπλέτα ξένων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν ποτέ στο κυπριακό πρωτάθλημα. Για τον Μιλένκο τι να πούμε! Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που τα είχε όλα. Βρέθηκε στην Κύπρο λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, αγκαλιάστηκε και αγαπήθηκε από τον κόσμο του Απόλλωνα και από την αρχή έδειξε την κλάση του. Ήταν ένα παίκτης με απίστευτη τεχνική κατάρτιση, ομαδικός, πανέξυπνος, δεν μπορούσες με τίποτα να του πάρεις την μπάλα από τα πόδια, είχε την κάθετη, είχε τα στημένα, είχε το γκολ και το μοναδικό του μειονέκτημα που ήταν η έλλειψη ταχύτητας καλυπτόταν από την ταχύτητα σκέψης που διέθετε. Ο Τσέπο ήταν ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, δεν ήταν καθόλου aggressive σαν ποδοσφαιριστής και αντιθέτως εκνεύριζε τους αντιπάλους με την υπερβολική του καλοσύνη. Ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που πέρασαν από την Κύπρο, γκολτζής, μπορούσε να σκοράρει με πολλούς και διάφορους τρόπους και ειδικά στα πόδια ήταν τρομερός με χαρακτηριστική του κίνηση τα απίστευτα κοψίματα του. Ο Κρισμάρεβιτς ήταν ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής ίσως ο καλύτερος winger που είχε ποτέ ο Απόλλωνας. Εκρηκτικός, έξυπνος, εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός και γκολτζής. Η απομάκρυνση του από τον Απόλλωνα θεωρώ ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα της τότε διοίκησης. Η φυγή του Κρισμάρεβιτς όπως και άλλων πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών την περίοδο εκείνη ήταν η αρχή του τέλους για τον Απόλλωνα γιατί όχι μόνο αποδυνάμωσε την ομάδα αλλά ενδυνάμωσε τον άμεσο ανταγωνιστή μας».
Σε ποια σημεία υστερεί και σε ποια υπερτερεί ο Απόλλωνας της εποχής του Τσολάκη σε σχέση με το σημερινό Απόλλωνα; «Ο Απόλλωνας της εποχής μου υπερτερούσε στο πάθος, στην ποιότητα ποδοσφαιριστών αλλά και στο γεγονός ότι διέθετε αρκετούς ποδοσφαιριστές ηγέτες και με έντονη προσωπικότητα. Στο μοναδικό σημείο που υπερτερεί ο σημερινός Απόλλωνας είναι το βάθος στον πάγκο».
Σάββατο, 12 Σεπτεμβρίου, 1998 πρεμιέρα πρωταθλήματος και φορώντας τη φανέλα της συμπολίτιδας ΑΕΛ για πρώτη φορά τίθεσαι αντιμέτωπος εναντίον της ομάδας που μεγαλούργησες και απέναντι στον κόσμο που σε αγάπησε όσο λίγοι. Περιέγραψε μας τα συναισθήματα σου. «Αυτή ομολογώ ότι ήταν η πιο δύσκολη αλλά και συγκινητική στιγμή της καριέρας μου. Θυμάμαι ότι είχα μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα μεταγραφεί στην ΑΕΛ και ήμουν στον πάγκο. Περίπου στο 80’ του αγώνα, κι ενώ η ΑΕΛ κέρδιζε με 2-1, ο Πανίκος Ορφανίδης μου έδωσε εντολή να αρχίσω προθέρμανση για να περάσω ως αλλαγή στον αγωνιστικό χώρο. Από την στιγμή που ξεκίνησα την προθέρμανση, μπροστά από τη Δυτική κερκίδα, άρχισα να τρέμω ολόκληρος και νόμιζα ότι η καρδιά μου θα σπάσει! Όμως εκείνο που συνέβη μόλις πάτησα το πόδι μου στο γρασίδι του Τσιρείου, το θεωρώ ως μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου. Δυο κατάμεστες κερκίδες να με χειροκροτούν και μάλιστα στη δυτική όλοι οι οπαδοί του Απόλλωνα, παρά το γεγονός ότι η ομάδα τους έχανε με 2-1, είχαν σηκωθεί όρθιοι και με χειροκροτούσαν ακόμη πιο έντονα. ‘Έκλαψα και δεν το κρύβω, έκλαψα από συγκίνηση αφού εκείνη τη μέρα κατάλαβα το πόσο πολύ με είχε αγαπήσει ο κόσμος του Απόλλωνα. Θεωρώ ότι εκείνη η στιγμή ήταν το επισφράγισμα του ονόματος μου σαν Άγγελος Τσολάκης μετά από τόσα χρόνια καριέρας στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ποιος ποδοσφαιριστής από το υφιστάμενο έμψυχο υλικό θεωρείς ότι έχει παρόμοια αγωνιστικά χαρακτηριστικά με τα δικά σου; «Νομίζω ο Παπουλής».
Ποιο αντίπαλο ποδοσφαιριστή της εποχής σου θα ήθελες να είχες για συμπαίκτη και γιατί; «Τον Πανίκο Ξιούρουππα γιατί ήταν ένας εξαιρετικός επιθετικός με τον οποίο θεωρώ ότι θα είχα άψογη συνεργασία μαζί του στο γήπεδο».
Σε σχηματισμό 4-4-2 θα ήθελα να μου καταρτίσεις την καλύτερη «κυπριακή» 11αδα του Απόλλωνα της τελευταίας 40ετίας. Για να σε βγάλω από τη δύσκολη θέση τον ένα από τους δύο επιθετικούς θα τον επιλέξω εγώ και είναι ο Άγγελος Τσολάκης! Επέλεξε μου τους υπόλοιπους 10. «Δύσκολη ερώτηση γιατί υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι που θα μπορούσα να επιλέξω. Τερματοφύλακας ο Μιχάλης Χριστοφή, αριστερός μπακ ο Πίττας, δεξιός μπακ ο Αντρελλής, στόπερ οι Δημήτρης Ιωάννου και Μάριος Χαραλάμπους. Η τετράδα του κέντρου Πάμπος Χριστοφή, Γιαννάκης Γιαγκουδάκης, Γιαννάκης Ιωάννου και Γιώργος Ιωσηφίδης και επιθετικός ο Άντρος Χριστοδούλου».
Κεφάλαιο Ευρώπη. Σε ηλικία 17 ετών πραγματοποίησες την παρθενική σου εμφάνιση στα ευρωπαϊκά σαλόνια κόντρα στην Μάλμο Σουηδίας στο Τσίρειο. Υπάρχει κάτι που σου έχει μείνει έντονα στο μυαλό από αυτό το παιγνίδι; «Ήταν η χρονιά 1986, όντας μαθητής ακόμη, και κλήθηκα να αγωνιστώ επιθετικό δίδυμο με τον Άντρο Χριστοδούλου και αν θυμάμαι καλά, έπαιξα και στα 90’ του αγώνα. Ο αγώνας έγινε κάτω από συνεχή βροχή και λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών δεν υπήρχε αρκετή προσέλευση φιλάθλων. Κάναμε ένα πολύ καλό παιγνίδι την ημέρα εκείνη, μπορούσαμε να σημειώσουμε κι άλλα γκολ και χαίρομαι γιατί συμμετείχα σε αυτόν τον αγώνα ορόσημο για τον Απόλλωνα αφού κερδίσαμε με 2-1 την Μάλμο που ήταν η πρώτη ιστορική νίκη της ομάδας μας στην Ευρώπη».
Αγωνίστηκες και στα δύο παιγνίδια κόντρα στην Ρεάλ Σαραγόσα το 1989 για το κύπελλο Ουέφα. Τι θυμάσαι; «Θυμάμαι ότι πραγματοποιήσαμε μια μεγάλη εμφάνιση στο Τσίρειο την καλύτερη μας ευρωπαϊκή εμφάνιση μέχρι τότε αλλά δεν πήραμε αυτό που αξίζαμε αφού η Ρεάλ Σαραγόσα ήταν τρομερά αποτελεσματική και στο τέλος μας κέρδισε με 3-0, αποτέλεσμα που δεν αντικατόπτριζε σε καμία περίπτωση την απόδοση των δύο ομάδων στο γήπεδο. Στον επαναληπτικό λίγο έλειψε να κάνουμε τη μεγάλη έκπληξη αφού προηγηθήκαμε με 0-1 αλλά ισοφαριστήκαμε στην εκπνοή 1-1 και έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για να πετύχει ο Απόλλωνας την πρώτη του ευρωπαϊκή εκτός έδρας νίκη».
Με τον Απόλλωνα πανηγύρισες εκτός από τρεις τίτλους (2 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο) και μια σπουδαία πρόκριση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τι θυμάσαι απ’ εκείνα τα παιχνίδια με την Κραϊόβα και μετέπειτα με τον Ερυθρό Αστέρα; «Στον πρώτο αγώνα κόντρα στην Κραϊόβα εκτός έδρας όπου χάσαμε με 2-0 δεν αγωνίστηκα λόγω τραυματισμού όμως στον επαναληπτικό ξεκίνησα βασικός αλλά αποχώρησα στο πρώτο δεκάλεπτο και πάλι λόγω τραυματισμού. Πρόλαβα όμως και κέρδισα το πέναλτι το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Πτακ το οποίο έθεσε τις βάσεις για τη μεγάλη ανατροπή γράφοντας την πρώτη χρυσή σελίδα στην ιστορία της ομάδας μας περνώντας θριαμβευτικά στους «16» του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης.
Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα αγωνίστηκα στον επαναληπτικό του Τσιρείου. Εκείνη η ομάδα, η οποία λίγους μήνες νωρίτερα είχε κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών και αργότερα το διηπειρωτικό, είχε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές άλλης κλάσης και δεν «παιζόταν». Μετά το πρώτο γκολ των Γιουγκοσλάβων στις αρχές του β’ ημιχρόνου ήρθε και η αποβολή του Πεσίρεβιτς κι εκεί όλα τέλειωσαν για μας.
29 Σεπτεμβρίου, 1992 επαναληπτικός αγώνας Απόλλων-Λίβερπουλ για το κύπελλο κυπελλούχων και εξαιρετική εμφάνιση από την ομάδα μας. «Πραγματικά εκείνη την μέρα παίξαμε τρομερό ποδόσφαιρο η Λίβερπουλ δεν υπήρχε στο γήπεδο και μας κέρδισε καθαρά λόγω τύχης αλλά και αστοχίας από πλευράς δικής μας. Θεωρώ προσωπικά τον αγώνα αυτό μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να πετύχαινε η ομάδα μας μια τεράστια νίκη που θα έκανε αίσθηση σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Θυμάμαι βρήκαμε δοκάρι και απίστευτες ευκαιρίες για να σκοράρουμε ειδικά με τον Ντίνο Γεννάρη αλλά η μπάλα δεν ήθελε να μπει στα δίκτυα. Το μεγάλο μου παράπονο είναι ότι όση ώρα ήμουν εγώ στον αγωνιστικό χώρο δεν μου παρουσιάστηκαν τέτοιες κραυγαλέες ευκαιρίες και μόλις ο Γεννάρης πήρε τη θέση μου στον αγώνα έπεσαν όλες οι ευκαιρίες πάνω του (γέλια)!»
Αγωνίστηκες επίσης και στα δύο παιγνίδια κόντρα στην Ίντερ Μιλάνου. «Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιγνίδια αυτά, πέραν των μεγάλων εμφανίσεων που πραγματοποιήσαμε, ήταν από την πρώτη στιγμή η μεγάλη πίστη του Φέρνερ για την πρόκριση που έγινε ακόμη μεγαλύτερη μετά το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα κάτι που μετέδωσε σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Η Ίντερ, η οποία είχε κερδίσει και το κύπελλο Ουέφα την χρονιά εκείνη, διέθετε μια εξαιρετική ομάδα με ποδοσφαιριστές άλλου επιπέδου όπως Ζένγκα, Μπέργκομι, Μπέργκαμπ, Σόουσα κ.ά. όμως της δημιουργήσαμε πολλά προβλήματα επιθετικά και καταφέραμε να βρούμε το δρόμο προς τα δίκτυα τρεις φορές στο Τσίρειο κάτι που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τα ΜΜΕ αφού η ιταλική ομάδα είχε αρκετά χρόνια να δεχτεί τρία γκολ σε ένα ευρωπαϊκό παιγνίδι. Θυμάμαι ότι παρά το γεγονός ότι η Ίντερ είχε προηγηθεί από το πρώτο δεκάλεπτο με 2-0 εντούτοις με λίγη τύχη μπορούσαμε και να κερδίζαμε τον αγώνα κι αυτό δείχνει το χαρακτήρα που διέθετε η ομάδα του Απόλλωνα εκείνη την περίοδο».
30/7/1997 κόντρα στην ΜΥΠΑ Φινλανδίας σημειώνεις ένα σπάνιας ομορφιάς τέρμα που ακόμα και μέχρι σήμερα μνημονεύεται. Περιέγραψε μας τη φάση. «Η φάση του γκολ ξεκίνησε από τον Νικόδημο Παπαβασιλείου από αριστερά ο οποίος σέντραρε έγινε λανθασμένη απόκρουση από αμυντικό της ΜΥΠΑ και η μπάλα ήρθε προς το μέρος μου λίγο πλάγια προς τα αριστερά όπου με ένα ασύλληπτο ανάποδο ψαλίδι με το δεξί δεν άφησα κανένα περιθώριο αντίδρασης στον τερματοφύλακα της ΜΥΠΑ».
Δεκατρείς συμμετοχές στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τα χρώματα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ είσαι στην πρώτη δεκάδα κύπριων ποδοσφαιριστών με τις περισσότερες συμμετοχές. Πως νιώθεις που ανήκεις σε αυτήν την ελίτ ποδοσφαιριστών; «Είναι τιμητικό για μένα σίγουρα, όμως θα πρέπει να πω ότι τη σημερινή εποχή, είναι πολύ πιο εύκολο για ένα ποδοσφαιριστή, λόγω των πολλών προκριματικών γύρων, οι οποίοι δεν υπήρχαν στην εποχή μας».
Σήμερα πώς σε αντιμετωπίζει ο κόσμος του Απόλλωνα στο δρόμο; «Σε κάθε στιγμή της ζωής μου νιώθω και εισπράττω την αγάπη του κόσμου του Απόλλωνα ακόμα και από νεαρούς οπαδούς που δεν έτυχε να με δουν να αγωνίζομαι! Νομίζω είναι κάτι που έχω κερδίσει με τα τόσα χρόνια προσφοράς μου στην ομάδα και ο κόσμος του Απόλλωνα είναι αλήθεια ότι ξέρει να εκτιμά όσους έχουν προσφέρει στην ομάδα».
Με ποιους συμπαίκτες σου ή και με αντιπάλους σου διατηρείς ακόμη σχέσεις; «Συμπαίκτες με τον Μάριο Χαραλάμπους, τον Τζιούρα και τον Αλέξανδρο Μιχαήλ και αντιπάλους τον Πανίκο Ξιούρουππα και τον Άγγελο Μισό».
Όταν κρέμασες τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια είχες παράπονα είτε από τον Απόλλωνα είτε γενικά από την ποδοσφαιρική σου καριέρα; «Κατ’ αρχήν θα ήθελα να πω ότι ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων, δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα πρόεδρο και ούτε καν ήξερα που ήταν τα γραφεία των εκάστοτε προέδρων. Εντός γηπέδου έκανα πάντα το καθήκον μου τιμώντας τη φανέλα του Απόλλωνα και εκτός γηπέδου δεν δημιούργησα ποτέ κανένα πρόβλημα στην ομάδα. Τώρα στην ερώτηση σου, θα πω ότι από τον Απόλλωνα δεν είχα κανένα παράπονο, ο Απόλλωνας είναι μια ιδέα για μένα, παράπονο είχα από τους ανθρώπους της τότε διοίκησης οι οποίοι για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν, δεν με ήθελαν να συνεχίσω στον Απόλλωνα. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι δεν φάνηκαν καθόλου ειλικρινής μαζί μου ανακοινώνοντας μου ότι τέθηκα εκτός πλάνων κατόπιν απόφασης του προπονητή, κάτι που δεν ευσταθούσε σε καμία περίπτωση, και αυτό επιβεβαιώθηκε σε κατ’ ιδίαν τυχαία συνάντηση που είχα με τον τότε προπονητή ο οποίος μου ανέφερε ότι ο ίδιος ουδέποτε ζήτησε την απομάκρυνση μου. Δεν πειράζει όμως, εγώ δεν κρατάω κακία σε κανέναν απλά κάποιες στιγμές πικραίνεσαι όταν τα τόσα χρόνια προσφοράς σου δεν αναγνωρίζονται».
Θυμάσαι κάποιες πλάκες να μας αναφέρεις από την ποδοσφαιρική σου καριέρα; «Για να παίξεις ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα την εποχή εκείνη έπρεπε να ήσουν πλακατζής και μια ωραία ιστορία έγινε στην πρώτη προετοιμασία με τον Φέρνερ στο εξωτερικό όταν συγκεντρωθήκαμε για το καθιερωμένο δείπνο μετά την απογευματινή προπόνηση. Υπήρχαν δύο τραπέζια που κάθονταν οι ποδοσφαιριστές και σε ξεχωριστό τραπέζι ο Φέρνερ με το τεχνικό του επιτελείο. Κάποιοι ποδοσφαιριστές αρχίσαμε για πλάκα να ρίχνουμε αντικείμενα στο κεφάλι του Μιχάλη Χριστοφή, του τερματοφύλακα μας, όμως σε κάποιο σημείο το παρακάναμε, κι έτσι ο Μιχάλης εκνευρισμένος, ξέσπασε, πήρε το πιάτο με τα λεμόνια που ήταν μπροστά του και το έριξε κατά πάνω μας. Για κακή του τύχη, κι ευτυχώς για μας, μόνο τη δική του ενέργεια είδε ο Φέρνερ, και τον τιμώρησε με βαρύ πρόστιμο παρά το γεγονός ότι ο Μιχάλης προσπαθούσε μάταια να του εξηγήσει ότι προκλήθηκε και ότι ήταν το θύμα της υπόθεσης».
Πώς αξιολογείς τη περσινή παρουσία του Απόλλωνα σε πρωτάθλημα και κύπελλο; «Αν αναλογιστούμε το πως ξεκίνησε η χρονιά με τα τόσα προβλήματα, σε γενικές γραμμές, την κρίνω επιτυχημένη λόγω της κατάκτησης του κυπέλλου όμως νιώθω ότι θα μπορούσε με λίγη προσοχή, αν δεν είχε κάποιες βαθμολογικές απώλειες απέναντι σε κάποιες μικρομεσαίες ομάδες, να διεκδικούσε μέχρι τέλους το πρωτάθλημα».
Ποιο ποδοσφαιριστή θεωρείς βαρόμετρο από το υφιστάμενο ρόστερ του Απόλλωνα; «Αναμφίβολα τον Μπρούνο Βάλε».
Πώς αξιολογείς το φετινό έμψυχο υλικό του Απόλλωνα; «Θεωρώ ότι ο Απόλλωνας έχει διατηρήσει τον περσινό βασικό κορμό του και κτίζει πάνω σε αυτόν προσθέτοντας κάποιους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σε καίριες θέσεις. Πιστεύω ότι ο Απόλλωνας είναι υπερπλήρης σε όλες τις γραμμές και η μόνη θέση που με προβληματίζει είναι η θέση των ακραίων επιθετικών, γιατί πέραν του Παπουλή, δεν βλέπω να υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής διεισδυτικός και διεμβολιστής που να έχει το ένας εναντίον ενός, να πατά περιοχή και να σκοράρει».
Τι χρειάζεται ο Απόλλωνας για να καταφέρει να μπει μόνιμα και διαχρονικά στο δρόμο των επιτυχιών και στις κατακτήσεις τίτλων; «Απλά πρέπει οι ποδοσφαιριστές μας να πιστέψουν περισσότερο στις δυνατότητες τους, η διοίκηση να συνεχίσει να προωθεί δικά μας ταλέντα από τις ακαδημίες που υπάρχουν άφθονα, και να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί επιτέλους η κατασκευή ιδιόκτητου γηπέδου που πιστεύω ότι θα ανεβάσει τον Απόλλωνα σε όλα τα επίπεδα».
Ποια ομάδα του Απόλλωνα θεωρείς την καλύτερη όλων των εποχών; «Η ομάδα της πενταετίας 1990-1995 διέθετε όλο το «πακέτο» αλλά θεωρώ ότι και η ομάδα της περιόδου 2014/15, η οποία διέθετε περισσότερο βάθος, θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί της σε ποιότητα».
Ποια είναι η άποψη σου για την 11άδα του αιώνα που ψηφίστηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του σωματείου; «Θεωρώ τον τρόπο που έγινε η ψηφοφορία όχι τον ενδεδειγμένο, και χωρίς να θέλω να επισέλθω σε ονοματολογία, θεωρώ ότι ίσως και κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν χωρίς να θέλω να παραγνωρίσω την αξία και ποιότητα αυτών που έχουν ψηφιστεί».
Πώς σκιαγραφείς τον Πρόεδρο κ. Νίκο Κίρζη; «Ο Νίκος Κίρζης ανέλαβε την ομάδα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο και θέλω να τον συγχαρώ γιατί σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να ανεβάσει την ομάδα επίπεδο και να την βάλει σε τροχιά διακρίσεων. Να μην ξεχνάμε ότι επί προεδρίας Νίκου Κίρζη η ομάδα συμμετέχει ανελλιπώς στην Ευρώπη, μπήκε δύο φορές σε ομίλους του Europa League, έχει κατακτήσει δύο κύπελλα και διεκδίκησε σε δύο περιπτώσεις μέχρι τέλους το πρωτάθλημα χάνοντας το στις λεπτομέρειες και αυτό τα λέει όλα. Η ομάδα έχει αποκτήσει σταθερότητα και προοπτική και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι με τη στήριξη όλων αλλά και τη δυναμική που εκπέμπει ο κόσμος του Απόλλωνα, ότι τα καλύτερα έπονται».
Ποια η άποψη σου για τον τεχνικό της ομάδας κ. Πέδρο Εμάνουελ; «Ξεκίνησε κάπως επιφυλακτικά την περσινή περίοδο δείχνοντας να έχει κάποιες εμμονές με κάποιους ποδοσφαιριστές και με την αγωνιστική παρουσία της ομάδας να μην ήταν η καλύτερη στα αρχικά στάδια του πρωταθλήματος. Όμως τον συγχαίρω γιατί στη συνέχεια σε μια προσπάθεια του να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας έδειξε ότι δεν «κολλά» σε ονόματα και δεν δίστασε να προβεί σε αλλαγές προσώπων αλλά και σε αλλαγή συστήματος. Πιστεύω ότι έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά στον Απόλλωνα, έδειξε αρκετά θετικά στοιχεία και είμαι σίγουρος ότι με τη νέα χρονιά πιο έμπειρος και πιο σοφός θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει και να διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο το ρόστερ του Απόλλωνα. Θεωρώ σημαντικό την ανανέωση του κ. Πέδρο Εμάνουελ από τη διοίκηση και πιστεύω ότι θα πρέπει να στηριχτεί απ’ όλους γιατί ως προπονητής διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν τον Απόλλωνα στις επιτυχίες».
Υπάρχει ακόμη ταλέντο στο ποδόσφαιρο μας; «Θεωρώ ότι υπάρχει φοβερό ταλέντο στο ποδόσφαιρο μας. Απλά θα πρέπει οι ίδιοι να ανεβάσουν επίπεδο, να αφιερώσουν περισσότερες ώρες προπόνησης, να δουλέψουν πιο επαγγελματικά για να είναι σε θέση να ανταγωνιστούν τους ξένους. Η μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα στοιχείο που πιστεύω θα βοηθήσει σημαντικά τους νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές οι οποίοι θα πρέπει να πιστέψουν στις δυνατότητες τους και να μην απογοητεύονται εύκολα. Βλέπουμε όμως τελευταία ότι σιγά-σιγά οι ομάδες μας άρχισαν να εμπιστεύονται κύπριους ποδοσφαιριστές κι αυτό είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση».
Βλέπεις κάποιους νεαρούς ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα που έχουν τα φόντα να καθιερωθούν στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα; «Ο Ψύχας, θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο και ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής με τρομερή ποιότητα, απίστευτο ποδοσφαιρικό θράσος, ταχύτατος με τη μπάλα στα πόδια, πανέξυπνος και πιστεύω ότι είναι έτοιμος να προσφέρει και να καθιερωθεί στον Απόλλωνα. Από κει και πέρα ο Γουίλερ, είναι ένας ποδοσφαιριστής έτοιμος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας και να καθιερωθεί, ενώ οι Πίττας και Ιωσηφίδης είναι ακόμη δύο ποδοσφαιριστές που έχουν πολύ καλή προοπτική και μέλλον».
Ποιες είναι οι συμβουλές που θα έδινες σε νεαρούς ποδοσφαιριστές που κάνουν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα; «Σκληρή δουλειά, υπομονή, σεμνότητα και ταπεινότητα».
Πόσο μετράει το ταλέντο και πόσο η δουλειά για να γίνει κάποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής; «Είδαμε πολλά ταλέντα να χάνονται γιατί επαναπαύτηκαν στο ταλέντο τους και δεν δούλεψαν όσο θα έπρεπε. Η σκληρή δουλειά είναι το παν και αν διαθέτεις και το ταλέντο τότε έχουμε τον ιδανικό συνδυασμό».
Την περίοδο που μόλις τελείωσε ήσουν προπονητής στην Καρμιώτισσα Πολεμιδιών η οποία κατέκτησε το προαιρετικό πρωτάθλημα U-15 Λεμεσού/Πάφου και αγωνίστηκε στο παγκύπριο πρωτάθλημα Elite. Πες μας λίγο λόγια για την ομάδα της Καρμιώτισσας Πολεμιδιών; «Κάναμε μια εξαιρετική χρονιά με την ομάδα της Καρμιώτισσας Πολεμιδιών και πετύχαμε ένα μικρό άθλο κατακτώντας το πρωτάθλημα U-15 Λεμεσού/Πάφου σπάζοντας την κυριαρχία της ΑΕΛ τα τελευταία χρόνια γι’ αυτό και θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όλα τα παιδιά για τη συνεργασία που είχαμε. Πιστεύω οι εμπειρίες που αποκόμισαν θα τους βοηθήσουν στην παραπέρα ποδοσφαιρική τους πορεία».
Στην ομάδα αγωνίζεται και ο υιός Τσολάκης, ο Χριστόφορος. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για ένα προπονητή να έχει υπό τις οδηγίες του το δικό του παιδί. «Ήταν πολύ δύσκολο για μένα αλλά εξίσου δύσκολο και για τον ίδιο. Ο Χριστόφορος είναι ένας «έντονος» χαρακτήρας, πολύ «ζωντανό» παιδί αλλά σε γενικές γραμμές θα πω ότι είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία παρά τις κοντρίτσες μας κάπου κάπου. Ειλικρινά όμως δεν θα ήθελα να ξαναπεράσω αυτή την εμπειρία γιατί στην προσπάθεια σου να μην δώσεις σε κανένα αφορμές άθελα και αναπόφευκτα γίνεσαι πιο αυστηρός και άδικος με το ίδιο σου το παιδί».
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του Χριστόφορου σαν ποδοσφαιριστής; «Είναι δυνατός και παθιασμένος ποδοσφαιριστής διαθέτει εκρηκτικότητα και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός αλλά έχει αρκετά στοιχεία που θα πρέπει να βελτιώσει για να παίξει ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο. Όμως έχει όλο το χρόνο μπροστά του και στον ίδιο αποκλειστικά εναπόκειται με σκληρή δουλεία και χαμηλά το κεφάλι να πετύχει τους στόχους του».
Πως βλέπεις την νέα πρόκληση στην προπονητική σου καριέρα ως προπονητής στην Εθνική Παίδων U-14. «Κατ’ αρχήν θα πω ότι αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα και ευχαριστώ τη Διοίκηση της ΚΟΠ και συγκεκριμένα τον Σάββα Κωνσταντίνου για την επιλογή μου. Αυτό που θα υποσχεθώ είναι ότι μέσα από σκληρή δουλειά θα προσπαθήσω να δώσω τα απαραίτητα εφόδια στους νεαρούς ποδοσφαιριστές, θα είμαι δίκαιος με όλους και θα έχω μάτια παντού γιατί στόχος μου είναι να μην χαθεί ούτε ένα ταλέντο».
Τι σημαίνει για σένα ο Απόλλωνας; «Για μένα ο Απόλλωνας είναι ιδέα και είναι υπεράνω προσώπων. Είναι η ομάδα που αγαπώ, άλλωστε ουδέποτε το έκρυψα, ήταν όνειρο ζωής για μένα να αγωνιστώ με τη φανέλα του Απόλλωνα και νιώθω μεγάλη τιμή που αποτέλεσα μέρος της ιστορίας του Απόλλωνα».
Αγαπημένο σου σύνθημα (αν υπάρχει βέβαια); «Μεγάλωσα δεν άλλαξα δεν έβαλα μυαλό…»
Ποιο το δικό σου μήνυμα στο θρυλικό κόσμο του Απόλλωνα; «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο του Απόλλωνα για την εκτίμηση και την αγάπη που δείχνει προς το πρόσωπο μου από τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου μέχρι σήμερα και να τους καλέσω να συνεχίσουν να στηρίζουν και να συμπαραστέκονται στην ομάδα ειδικά στις δύσκολες στιγμές και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο Απόλλωνας θα συνεχίσει την ανοδική πορεία των τελευταίων χρόνων μπαίνοντας πια μόνιμα και διαχρονικά στο δρόμο των επιτυχιών. Τέλος, θα ήθελα να καλέσω όλους τους οπαδούς μας να κάνουν εισιτήρια διαρκείας γιατί 1,500 διαρκείας είναι απογοητευτικό νούμερο το οποίο δεν συνάδει με το εκτόπισμα του Απόλλωνα. Θεωρώ ότι ο ελάχιστος στόχος που θα πρέπει να τεθεί είναι τα 3,000 εισιτήρια διαρκείας, στόχος καθόλου δύσκολος, για τον μεγάλο κόσμο του Απόλλωνα».
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
Ποιο ήταν το ποδοσφαιρικό σου ίνδαλμα όταν ήσουν μικρός; «Μάρκο Φαν Μπάστεν».
Ποιο θεωρείς τον καλύτερο Κύπριο και καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε μαζί σου;«Καλύτερο Κύπριο τον Άντρο Χριστοδούλου και καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή του Σουάτ Πεσίρεβιτς».
Κύπριο και ξένο εν ενεργεία ποδοσφαιριστή που θαυμάζεις; «Κύπριο θαυμάζω τον Χάμπο και ξένο τον Νούνο Ασίς».
Ποιο είναι το αυθεντικότερο ταλέντο που είδαν τα μάτια σου; «Τον Γρηγόρη Κάστανο της Γιουβέντους».
Ποιος ήταν ο δυσκολότερος αμυντικός που αντιμετώπισες στην καριέρα σου; «Ο Ιταλός Μπέργκομι της Ίντερ».
Ποιο ήταν το καλύτερο γκολ που σημείωσες με τον Απόλλωνα; «Στην Ευρώπη το γκολ κόντρα στην ΜΥΠΑ και στο εγχώριο πρωτάθλημα το γκολ κόντρα στον Πεζοπορικό την περίοδο 1990/91».
Το καλύτερο γήπεδο που έχεις αγωνιστεί; «Στο Μεάτσα κόντρα στην Ίντερ».
Ποιο ποδοσφαιριστή θεωρείς κορυφαίο του κόσμου αυτή την χρονική στιγμή και γιατί; «Τον Μέσι γιατί είναι ο πιο απρόβλεπτος παίκτης στον κόσμο και γιατί κάποιες στιγμές κάνει κάποιες μαγικές κινήσεις που απλά κανένας άλλος παίκτης στον κόσμο δεν μπορεί να μιμηθεί».
Στη διχογνωμία Μαραντόνα ή Πελέ, τι απαντάς και γιατί; «Δύσκολη ερώτηση γιατί αγωνίστηκαν σε διαφορετικές εποχές. Θεωρώ ότι περίπου ήταν στο ίδιο επίπεδο όμως πιστεύω ότι ο Πελέ ήταν πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής από τον Μαραντόνα γιατί είχε δύο εξίσου καλά πόδια ήταν καλύτερος κεφαλοσφαιριστής αλλά είχε και μεγαλύτερη ευχέρεια στο σκοράρισμα».
Ομάδα που υποστηρίζεις στο εξωτερικό; «Μπαρτσελόνα».
Το καλύτερο ματς που έχεις παρακολουθήσει μέχρι σήμερα; «Τελικός Champions League Μίλαν-Λίβερπουλ 3-3».
Προπονητή που θεωρείς τον καλύτερο του κόσμου αυτή τη στιγμή; «Πεπ Γκουαρντιόλα».
Ομάδα που θεωρείς την καλύτερη του κόσμου αυτή τη στιγμή; «Μπαρτσελόνα».
ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΡΦΩΤΑ
Ως προπονητής πιστεύει ότι δεν υπάρχει απάντηση ως προς το ιδανικότερο σύστημα. Πάρα το γεγονός ότι προσωπικά είναι θιασώτης του 4-3-3 και του 4-4-2, και πιστεύει ότι οι τέσσερεις αμυντικοί πίσω είναι must, εντούτοις θεωρεί ότι κανένας προπονητής δεν πρέπει να μένει «κολλημένος» σε ένα σύστημα ή σχηματισμό αλλά θα πρέπει να είναι ευέλικτος και να προσαρμόζει το σύστημα του ανάλογα με το έμψυχο υλικό που διαθέτει.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του υποβλήθηκε σε δύο εγχειρήσεις, το καλοκαίρι το 1987 σε εγχείρηση προσαγωγών και το καλοκαίρι του 1991 σε εγχείρηση χιαστών, εγχείρηση, η οποία όμως τον καθήλωσε εκτός δράσης για περίπου 6 μήνες και τον έκανε αρκετά επιρρεπή σε τραυματισμούς στη συνέχεια της καριέρας του.
Ο κ. Φέρνερ του είχε αναφέρει σε κατ’ ιδίαν συνάντηση, όταν ανέλαβε για δεύτερη φορά τον Απόλλωνα την περίοδο 1999/2000, ότι όταν ανέφερε στη διοίκηση ότι επιθυμούσε διακαώς την επάνοδο του στην ομάδα, η διοίκηση προσπαθώντας να τον μεταπείσει εισηγήθηκε στον ίδιο την απόκτηση δέκα διαφορετικών επιθετικών όμως ο ίδιος επέμενε στην επανένταξη του στην ομάδα και τελικά η επιθυμία του υλοποιήθηκε.
Θεωρεί τον Ντέγιαν Πέκοβιτς, ο οποίος αγωνίστηκε στην ομάδα μας την περίοδο 1999/2000, τον χειρότερο με διαφορά ποδοσφαιριστή που έχει δει στην καριέρα του και την μεγαλύτερη «πατάτα» που αγωνίστηκε στον Απόλλωνα. Θυμάται ότι από τις πρώτες προπονήσεις όλοι είχαν διακρίνει την αμπαλοσύνη του και ακόμα μέχρι και σήμερα διερωτάται με ποια κριτήρια αποκτήθηκε ο ποδοσφαιριστής αυτός.
ΕΙΠΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ
Αμίρ Τελίκοβιτς (αγωνίστηκε στον Απόλλωνα την περίοδο 1999/2000): «Εξαιρετικός με τη μπάλα στα πόδια, η τεχνική του κατάρτιση θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτήν του Μιλέγκο Σπόλιαριτς, όμως παρά το γεγονός ότι ήρθε στον Απόλλωνα σε κάπως προχωρημένη ηλικία εντούτοις πραγματοποίησε μερικές πολύ καλές εμφανίσεις».
Τάκης Φιλίππου (Φαλκονέττι): «Εξαιρετικός χαρακτήρας και άνθρωπος, έξω καρδιά και αυθεντικός όσο λίγοι, ήταν ψυχάρα και ξεχείλιζε από πάθος. Ως ποδοσφαιριστής είχε απίστευτη δύναμη, τρομερό εκτόπισμα στην περιοχή και ήταν ανίκητος στο ψηλό παιγνίδι. Διατηρούμε φιλία μέχρι και σήμερα».
Άντρος Χριστοδούλου: «Ήταν το ποδοσφαιρικό μου ίνδαλμα όταν ήμουν μικρός και ένας ποδοσφαιριστής απρόβλεπτος με φαντασία στο παιγνίδι του έξυπνος και με πολύ πάθος. Μπορούσε με τη μπάλα στα πόδια να κάνει το απίθανο».
Γιαννάκης Γιαγκουδάκης: «Ηγέτης και μαχητής».
Πάμπος Πίττας: «Το ποιοτικότερο αριστερό μπακ που αγωνίστηκε στο κυπριακό ποδόσφαιρο».
Πτακ: «Ένα μηχανάκι στο γήπεδο».
Αντρελλής: «Το καλύτερο δεξί μπακ που αγωνίστηκε στον Απόλλωνα, ποδοσφαιριστής ουσιαστικός και άψογος τακτικά, υπήρξε πάντοτε μια πολύτιμη μονάδα για τον Απόλλωνα».
Μάριος Χαραλάμπους: «Ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που ανέδειξε το κυπριακό ποδόσφαιρο γρήγορος, δυνατός και ανίκητος στις προσωπικές μονομαχίες».
Δημήτρης Ιωάννου: «Ένα από τα ποιοτικότερα στόπερ της Κύπρου δυνατός και ασυναγώνιστος στο ψηλό παιγνίδι».
Πάμπος Χριστοφή: «Ήξερε μπάλα, δυναμικός όσο λίγοι, παθιασμένος και τσαμπουκάς ίσως ο καλύτερος αμυντικός μέσος της δεκαετίας του ‘90».
Γιώργος Ιωσηφίδης: «Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, ένα μηχανάκι στο γήπεδο, με εκρηκτικότητα πάθος και ανεξάντλητες δυνάμεις».
Μιχάλης Χριστοφή: «Ο καλύτερος τερματοφύλακας που πέρασε από τον Απόλλωνα».
Χρυσόστομος Τζιούρας: «Εξαιρετικός στα αμυντικά του καθήκοντα, δυνατός, γρήγορος αλλά πάντοτε αθλητοπρεπέστατος ήταν ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο που μπορούσε να δώσει λύσεις σε αρκετές θέσεις».
ΕΙΠΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ
Μάριος Χαραλάμπους: «Ο Άγγελος Τσολάκης είναι ένας από τους 2-3 συμποδοσφαιριστές μου που έχω κρατήσει επαφή και εξακολουθώ να διατηρώ, μέχρι και σήμερα, στενούς δεσμούς φιλίας. Είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει και ένας εξαιρετικός χαρακτήρας και σπάνιος άνθρωπος και φίλος.
Ο Άγγελος ήταν ένα σπάνιο και ατόφιο ταλέντο από τα πολύ λίγα που ανέδειξε το κυπριακό ποδόσφαιρο και πραγματικά πιστεύω ακράδαντα ότι αδικήθηκε ποδοσφαιρικά γιατί θα μπορούσε, χωρίς καμία αμφιβολία, εάν δεν ήταν τόσο επιρρεπής στους τραυματισμούς, να είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα εκτός κυπριακών συνόρων.
Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο του ήταν μοναδικό γιατί κανένας ποδοσφαιριστής της εποχής του δεν είχε τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ήταν η επιτόπια ντρίπλα του, η τεχνική του κατάρτιση που ήταν εκπληκτική, το ξεπέταγμα του ειδικά στα πρώτα μέτρα και το απίστευτο σπάσιμο μέσης του που κανένας άλλος κύπριος ποδοσφαιριστής δεν διέθετε.Την περίοδο 1990/91 έκανε απίστευτα πράγματα στο γήπεδο και όλος ο φίλαθλος κόσμος παραμιλούσε με το ταλέντο του όμως θεωρώ ότι ο σοβαρός του τραυματισμός λίγο πριν την έναρξη της περιόδου 1991/92 δεν τον άφησε να ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο που διέθετε.
Προωθήθηκε από νεαρή ηλικία στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα και ίσως να είναι από τους νεαρότερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην Εθνική Αντρών Κύπρου αν δεν κάνω λάθος σε ηλικία 19 ετών πράγμα σπάνιο για την τότε εποχή και δείγμα της μεγάλης του αξίας.