ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Την κατάλληλη στιγμή ήλθε για τον ΑΠΟΕΛ η διακοπή του πρωταθλήματος για τις υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων. Έπειτα από τα συνεχόμενα (δύσκολα) τεστ εντός και εκτός συνόρων στα οποία μεσολάβησε η αφλογιστία στο σκοράρισμα για τέσσερα παιχνίδια, αλλά και αρνητικά αποτέλεσμα, το κενό διάστημα είναι απαραίτητο προκειμένου να ηρεμήσει η ομάδα, να ανασυγκροτηθεί και να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες της ώστε ν’ αντιδράσει και ν’ αντεπιτεθεί.
Ο Γιώργος Δώνης, μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις του, έδειξε πως αντιλαμβάνεται το τι δεν πήγε καλά, αλλά παρουσιάστηκε και σίγουρος ότι η κατάσταση θα ανατραπεί, ιδιαίτερα όταν θα έχει στη διάθεσή του αρκετούς από τους παίκτες που βρίσκονται στο ιατρικό δελτίο. Γιατί δεν χωράει αμφιβολία πως οι πρωταθλητές δοκιμάζονται (αγρίως) από μυϊκούς ή κάθε άλλης μορφής τραυματισμούς.
Άλλη τόση αλήθεια είναι πως ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει πολύ καλό έμψυχο δυναμικό, το οποίο είναι προφανές ότι χρειάζεται (και) «δέσιμο» καθώς παρατηρήθηκαν αλλαγές στο αρχικό σχήμα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κάτι που θα συνεχιστεί, βλέποντας κανείς το απαιτητικό αγωνιστικό πρόγραμμα που ακολουθεί. Μπήκαν με τη μία στην ομάδα, εξάλλου, οι Ρόλαντ Σάλαϊ, Γκαγιάς Ζαχίντ, Πραξιτέλης Βούρος, παίκτες που ήλθαν προς το τέλος της θερινής μετεγγραφικής περιόδου και χρειάζονταν χρόνο για να αφομοιώσουν το στυλ παιχνιδιού.
Από την άλλη, ωστόσο, το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος και όχι μία «μάχη» δέκα αγωνιστικών, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει χρόνος και πολλοί ακόμη αγώνες για να εκμηδενιστεί (εκ πρώτης) η απόσταση που χωρίζει την ομάδα από την πρώτη θέση. Να μην ξεχνάμε πως οι γαλαζοκίτρινοι «χρωστούν» ακόμη δύο παιχνίδια, τα οποία εάν τα έδιναν και έπαιρναν για παράδειγμα έξι βαθμούς, αυτή τη στιγμή θα ήταν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας και όχι στην όγδοη.
Το κακό για τον προπονητή των πρωταθλητών είναι πως απουσιάζουν οι διεθνείς, αλλά όπως και να ’χει, η δουλειά πρέπει να γίνει ώστε η ομάδα να… αναρρώσει από αγωνιστικά «συμπτώματα» που εκδήλωσε. Και το κύριο μέλημα του Δώνη σε αγωνιστικό επίπεδο είναι να βάλει τέλος στο «άναρχο» επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του, ιδιαίτερα όταν απέναντί της συναντά κλειστές αμυντικές γραμμές.
Γιατί μπορεί να πήρε το ζητούμενο στο πρόσφατο ματς με την Αλκή Ορόκλινη (1-0) που οφειλόταν εν πολλοίς στην είσοδο του Στάθη Αλωνεύτη ως αλλαγή, αλλά στις αναμετρήσεις με την Ανόρθωση (0-1) και τον Άρη (0-0) ήταν εγκλωβισμένη στον αγωνιστικό χώρο, αδυνατώντας να φτάσει υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις στην αντίπαλη περιοχή. Κάτι που λειτουργεί ως καμπανάκι. Το κυριότερο είναι πως η ομάδα παρουσίασε έλλειψη υπομονής και σχεδίου στην εκδήλωση των επιθέσεων. Ένα σύνολο, δηλαδή, που είχε τη συντριπτική κατοχή μπάλας, όμως αδυνατούσε να διαχειριστεί σωστά (κυρίως δημιουργικά) αυτό το πλεονέκτημα.