ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Για να πω την αλήθεια, με τον προπονητή της Εθνικής Ελπίδων, Νίκο Ανδρονίκου, θα έχει πάνω από δύο χρόνια να τα πω τηλεφωνικώς. Και πολύ περισσότερα κατ΄ ιδίαν. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε που εργαζόταν στον Ολυμπιακό Λευκωσίας. Ναι, τόσο παλιά. Το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, χρειάστηκα τα «φώτα» του σχετικά με τους παίκτες που λόγω ηλικίας δεν θα έχουν πλέον δικαίωμα συμμετοχής στην Ελπίδων και δεν δυσκολεύτηκα να τον βρω στην άλλη άκρη της γραμμής.
Και όταν η κουβέντα πήγε προς ΑΠΟΕΛ μεριά, μου προκάλεσε τρομερή εντύπωση η επιμονή του στον Ραφαήλ Αναστασίου. «Φίλε, πολύ καλοί παίκτες οι Βασίλης Παπαφώτης και Νικόλας Ιωάννου. Θα παν μπροστά. Αλλά, αυτός ο Αναστασίου…», μου είπε, λες και ήθελε κάπου να μοιραστεί τις σκέψεις του! «Θα με θυμηθείς. Αυτός ο μικρός θα αφήσει εποχή. Και δεν το λέω συχνά, να το έχεις υπόψη σου». Το είπε με τόση σιγουριά που, δεν το κρύβω, μου είχε προκαλέσει τεράστια εντύπωση. Μια μεγάλη κουβέντα που δεν ακούς συχνά.
Ναι, καλά καταλάβατε, οι περισσότεροι τουλάχιστον. Πρόκειται γι’ αυτόν τον γεροδεμένο στόπερ, τον οποίο από το πουθενά είχε «πετάξει» πέρσι ο Τιμούρ Κετσπάγια στο αρχικό σχήμα του πολύ δύσκολου εκτός έδρας αγώνα με τη Σπάρτα Πράγας για τη φάση των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ. Πρόκειται για τον μόλις 19 ετών πιτσιρικά που αγωνίζεται στην τρέχουσα σεζόν στην Αναγέννηση Δερύνειας με τη μορφή δανεισμού από τον ΑΠΟΕΛ και στο πρόσφατο ματς με τον Εθνικό είχε πετύχει (με τη… συμβολή του Μπογκατίνοφ) ένα εκπληκτικό γκολ.
Δεν ξέρω πραγματικά ποιες προοπτικές έχει ο μικρός, αλλά ποιος είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω τον Ανδρονίκου, ο οποίος έχει τη φήμη πως «κόβει το μάτι του». Για να πει πως διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα για να αφήσει εποχή στο κυπριακό ποδόσφαιρο, μάλλον από πολλά «τεστ» θα τον έχει περάσει. «Παιχνίδι με παιχνίδι τον βλέπω πως γίνεται ακόμη καλύτερος», μου είπε, βάζοντας ακολούθως κάτι πάρα πολύ σημαντικό στο… τραπέζι της συζήτησης: «Το να πηγαίνει ένας νεαρός παίκτης μεγάλης ομάδας δανεικός σε άλλο σύλλογο εγώ το κρίνω μια θετικότατη εξέλιξη. Και καλά έκανε ο Αναστασίου που μετακόμισε στην Αναγέννηση. Θα βγει κερδισμένος και αυτός και η ομάδα του».
Δεν θα διαφωνήσω με την άποψη του προπονητή της Εθνικής Ελπίδων. Κάθε άλλο παρά αποτελεί πισωγύρισμα στην καριέρα ενός νεαρού και εξελίξιμου παίκτη να δοθεί με τη μορφή δανεισμού ώστε να αποδείξει την αγωνιστική αξία του. Η εξέλιξή του δεν περνάει μόνο μέσα από το ταλέντο ή την εκγύμνασή του. Δεν περνά μόνο μέσα από την καθημερινή συνύπαρξή του στις προπονήσεις με ποιοτικούς παίκτες που πολλές φορές λειτουργούν ως «πνευματικοί πατέρες» τους.
Η μεγαλύτερη εξέλιξη έρχεται με τη σκληρή δουλειά στο κομμάτι των αδυναμιών και πρωτίστως με τις πολλές συμμετοχές σε επίπεδο ανδρών. Γιατί το να παραμένει ένας πιτσιρικάς σε μια μεγάλη ομάδα και να είναι στην ουσία «παροπλισμένος», συνεπάγεται στις πλείστες των περιπτώσεων με… αργό (ποδοσφαιρικό) θάνατο.