ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΥΚΑ
Το καλοκαίρι του 1983, οι άνθρωποι του ΑΠΟΕΛ είχαν έναν λόγο παραπάνω να χαμογελούν, καταστρώνοντας τα σχέδιά τους για το μέλλον. Με δύο λέξεις, Ίαν Μουρς. Στα 29 του χρόνια, ο Άγγλος επιθετικός, μετά από αξιοσημείωτη καριέρα στις Στόουκ, Τότεναμ, Λέιτον Όριελ, Μπόλτον και Μπάρνσλι, μετακόμιζε στην Κύπρο για να ντυθεί στα γαλαζοκίτρινα.
Μην πάει το μυαλό σας σε κάποια βεντέτα. Ήταν ένας από τους πιο ήσυχους, προσγειωμένους και ταπεινούς παίκτες, από όλους τους ξένους αστέρες στράικερ που απέκτησε η ομάδα της Λευκωσίας. Κι ας είχε κατέβει στο νησί μας, από τη χώρα που δίδαξε το ποδόσφαιρο.
Ο επαγγελματισμός και η άψογη συμπεριφορά του ήταν σήμα κατατεθέν στις προπονήσεις, στους αγώνες, όπως και εκτός γηπέδων, μεταδίδοντας αυτά τα στοιχεία σε όλους στην ομάδα. Επί Πάνου Μάρκοβιτς, δεν δίσταζε να δουλεύει έξτρα θέλοντας να βελτιωθεί. Στην πορεία δεν άργησε να κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου. Οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ έβλεπαν έναν σέντερ φορ που ανέβαζε το επίπεδο και τον θαύμαζαν σαν θρύλο. Οι δε αντίπαλοι φίλαθλοι δεν δίσταζαν να τον χειροκροτήσουν.
Στο πρόσωπο του Μουρς, όλοι έβλεπαν έναν ψηλόσωμο κυνηγό, με πολύ καλή υποδοχή και προστασίας της μπάλας, με τεχνική και ικανότητα όχι μόνο να σκοράρει αλλά και να σερβίρει στους συμπαίκτες του. Ένας εκ των οποίων, ο Γιάννος Ιωάννου, αξιοποιώντας πλήρως την ομαδικότητα του αγγλικού πύργου, ξεδίπλωσε τις εκτελεστικές του ικανότητες σε βαθμό που κατέστη ο φόβος των αντίπαλων τερματοφυλάκων.
Ένα δίδυμο που έλαμψε ιδιαίτερα στη σεζόν 1985-86, οδηγώντας τους γαλαζοκίτρινους στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, παρέα με άλλους άσους της εποχής: Νίκο Παντζιαρά, Δημήτρη Μισό, Κώστα Μιαμηλιώτη, Κούλλη Παντζιαρά, Τέρι Μακντέρμοντ, Τάκη Αντωνίου, Παναγιώτη Μαραγκό, Νίκο Προκόπη και άλλους. Υπό την καθοδήγηση του Τόμι Κάσιντι, στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής, μετά από διετή θητεία ως ποδοσφαιριστής.
Ο Μουρς είχε επίσης βάλει την υπογραφή του και στην κατάκτηση του κυπέλλου της περιόδου 1983-84, ανοίγοντας το σκορ με κεφαλιά στο 3-1 επί του Πεζοπορικού στον τελικό. Συμμετείχε επίσης σε τρεις ευρωπαϊκές πορείες του ΑΠΟΕΛ, από τον οποίο αποχώρησε το 1988. Μια χρυσή πενταετία γραμμένη από έναν από τους σπουδαιότερους φορ-κόσμημα για τα κυπριακά γήπεδα, ο οποίος δυστυχώς δεν βρίσκεται ανάμεσά μας.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1998, μετά από σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο και σε ηλικία 43 ετών, ο μεγάλος Ίαν έφυγε από τη ζωή. Ο θρύλος του όμως ζει, ιδιαίτερα σε όσους είχαν την τιμή να τον παρακολουθήσουν και να τον γνωρίσουν.