ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Σωστά χαρακτηρίζεται τεράστια η προχθεσινή νίκη της ΑΕΚ με 1-0 επί του Απόλλωνα. Οι δύο ομάδες έθεσαν στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος και ένα τρίποντο στην έδρα ενός κύριου ανταγωνιστή είναι πάντοτε μεγάλης σημασίας.
Ορθώς, όμως, έσπευσε χθες να χαμηλώσει τους τόνους ο Ιμανόλ Ιδιάκεθ, μέσω δηλώσεών του στην ιστοσελίδα του συλλόγου. Ακολουθεί η αυριανή εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Εθνικό, για το εξ αναβολής ματς της 2ης αγωνιστικής και δεν υπάρχουν περιθώρια για πανηγυρισμούς.
Ωστόσο, ασχέτως της προσπάθειας για προσγείωση, προχθές σημειώθηκε η δεύτερη σημαντική επιτυχία των κιτρινοπρασίνων επί των ημερών του Βάσκου προπονητή. Η πρώτη φυσικά ήταν ο αποκλεισμός της Σπαρτάκ Μόσχας στον 3ο προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Λιγκ. Μετά λοιπόν από 11 ματς στον πάγκο της ομάδας της Λάρνακας, μπορούν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για τη φιλοσοφία του.
Για παράδειγμα, στο προχθεσινό παιχνίδι, η ΑΕΚ δεν εντυπωσίασε, δεν παρουσίασε ποδόσφαιρο με εντυπωσιακά ποσοστά κατοχής της μπάλας –όπως συνήθιζε επί Τόμας Κρίστιανσεν– και δεν ήταν ανώτερη του αντιπάλου της. Μάλιστα, μετά το δυναμικό μπάσιμό της στο πρώτο 20λεπτο, πρόσεξε κυρίως τα μετόπισθεν. Άντεξε στην πίεση, χάρις και σε δύο σπουδαίες επεμβάσεις του Ρούβεν Μίνιο στο 32′ και στο 43′, ενώ δημιούργησε τρεις ευκαιρίες με αντεπιθέσεις. Σε μία από αυτές πέτυχε το χρυσό γκολ ο Τέτε.
Με παρόμοιο τρόπο ήρθε και η ιστορική νίκη στη Μόσχα. Προφανώς δεν είναι τυχαίο που οι δύο επιτυχίες ήρθαν σχεδόν με την ίδια συνταγή. Άλλωστε, ακόμα και στο ματς της περασμένης Τετάρτης, στο δεύτερο ημίχρονο οι Λαρνακείς έδωσαν χώρο στη Δόξα (2-0) και κυνήγησαν το τρίτο τέρμα με αντεπιθέσεις.
Να λοιπόν μία διαφορά σε σχέση με την ΑΕΚ των δύο περασμένων σεζόν. Παρά το ότι διατηρεί κατά κανόνα το καλό passing game στα πλείστα παιχνίδια της, δεν έχει πρόβλημα να το θυσιάσει όταν παραστεί ανάγκη. Σε δύο σημαντικά ραντεβού της συμβιβάστηκε με τον δεύτερο ρόλο και επιδίωξε τη νίκη με κυνικό (τακτικό) τρόπο. Δικαιώθηκε ισάριθμες φορές και πιθανόν να το προσπαθήσει ξανά, όταν θα κρίνει ο Ιδιάκεθ ότι είναι απαραίτητο.